Το Καργκέζε (κορσικανικά: Carghjese, γαλλικά: Cargèse) είναι μια κοινότητα στο τμήμα της Νότιας Κορσικής (Corsica suttana, Corse du Sud) της Γαλλίας στο νησί της Κορσικής. Το χωριό Καργκέζε ή Καρζές, η ελληνική αυτή γωνιά της Κορσικής, ιδρύθηκε από Μανιάτες φυγάδες που θέλησαν να σωθούν από τον τουρκικό ζυγό. Ονόματα δρόμων, μνημεία, όλα θυμίζουν κάτι ελληνικό. Μα πιο πολύ η βυζαντινή εκκλησία του Καρζές, με θαυμάσιες εικόνες, που έφεραν μαζί τους τον 17ο αιώνα οι Μανιάτες.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Δασκαλάκη η ονομασία «Carghjese» - (Ελληνικά Καρυαί), οφείλεται στους μανιάτες αποίκους, που η καταγωγή τους ήταν από την Καρυούπολη της Μάνης.Στην νέα πατρίδα τούς οδήγησε ο επίσκοπος Καρυουπόλεως Παρθένιος Καλκανδής.
Η προέλευση της ελληνικής κοινότητας Μανιατών στην Κορσική χρονολογείται στον 17ο αιώνα. Από τότε η περιοχή Καργκέζε της Κορσικής αναφέρεται ως Ελληνική Καργκέζε (Cargèse la Grecque).
Στις 25 Ιουνίου 1665 η κυβέρνηση της Γένοβας χορήγησε το αίτημα των Ελλήνων αλλά διάρκεσε άλλα δέκα έτη για να πραγματοποιηθεί η μετανάστευση. Τα ελληνικά ονόματα των μεταναστών Ιταλοποιηθήκανε προτού να φύγουν για την Κορσική: για παράδειγμα Παπαδάκης άλλαξε σε Papadacci (Καποδημάκης=Capodimacci, Δραγάκης=Dragacci, Φρυμιγάκης=Frimigacci, Γαριδάκης=Garidacci, Πετρολάκης=Petrolacci, Ραγατζάκης=Ragazzacci, Βογλιμάκης=Voglimacci, Ζανετάκης=Zanetacci). Σε πέντε έτη οι άποικοι έχτισαν ένα χωριό το Παομοία (Paomia). Μέσα σε ένα έτος, οι Έλληνες έχτισαν και πέντε χωριουδάκια, τα Pancone, Corone, Rondolini, Salici και Monte Rosso, μετασχημάτισαν την περιοχή σε μια από τις πλουσιότερες αγροτικές περιοχές στην Κορσική και έζησαν σε ειρήνη με τους Κορσικανούς γείτονές του.
Όταν οι Μανιάτες απέρριψαν τη βοήθεια προς τους Κορσικανούς σε μια τοπική έγερση ενάντια της Γένοβα και άρχισε η διαφωνία μεταξύ των δύο, αναγκάστηκαν να αφήσουν το χωριό τους και να κινηθούν προς την πρωτεύουσα της Κορσικής, το Αζάτσιο (Aiacciu), αρχαίο Αιάκειο. Αφότου πωλήθηκε η Κορσική στη Γαλλία, οι Μανιάτες επέστρεψαν στην αρχική περιοχή και η Γαλλία προσφέρθηκε να τους εγκαταστήσει στο νέο χωριό Καργκέζε όπου ζουν με τους Κορσικανούς γείτονές τους. Η Ελληνική Γλώσσα να διαιωνίζεται με μορφή τοπικών διαλέκτων μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα.
Αν και η ελληνική γλώσσα δεν είναι σε χρήση στο Καργκέζε, η Ελληνική συνείδηση διατηρείται. Ο κεντρικός δρόμος του χωριού ονομάζεται οδός Μάνης, κάποια τραγού- δια που αναφέρονται στη Μάνη διασώζονται από τους γηραιότερους, τέλος στην Ελληνόρυθμη Εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα ακούγονται θρησκευτικοί ύμνοι στα Ελληνικά. Η πρώτη επίσκεψη των κατοίκων του Καργκέζε στο Οίτυλο το 1986 είχε την μορφή προσκυνήματος.
Το χωριό φημίζεται για τις δύο εκκλησίες την ορθόδοξη και την καθολική, οι οποίες είναι χτισμένες σε αντικριστούς λόφους. Η Ορθόδοξη Εκκλησία αναφέρεται από τους κατοίκους και ως Εκκλησία Ορθόδοξη Ελληνική. Η κυριακάτικη λειτουργία γίνεται μια Κυριακή στην Καθολική και μια στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Άποψη του Καργκέζε το 1868 από τον Edward Lear’s
