Ποιες χώρες θα επιβιώσουν από την κλιματική αλλαγή.

Η κλιματική αλλαγή είναι γεγονός και ορισμένα μέρη του πλανήτη κινδυνεύουν ήδη να εξαφανιστούν από το χάρτη ακόμα και εντός του έτους.

Το πώς όμως θα επηρεάσει αυτή η αλλαγή την κάθε χώρα διαφέρει και εξαρτάται από το πόσο καλά είναι προετοιμασμένη η κάθε μία και πώς μπορούν να προσαρμοστούν.

Οι ειδικοί της Eco Experts δημιούργησαν ένα infographic βασισμένοι στο δείκτη της Notre Dame Global Adaptation (ND-Gain) ο οποίο δείχνει σε ποιο βαθμό θα επηρεαστεί η κάθε χώρα από την κλιματική αλλαγή.

Οι χάρτες δεν είναι πλήρως αξιολογημένες, αλλά δείχνουν πόσο καλά μπορούν να προσαρμοστούν στην κλιματική αλλαγή σε σχέση με τις χώρες που δεν είναι τόσο καλά προετοιμασμένες.

Επιπλέον, η κατάταξη αφορά ολόκληρες χώρες και όχι συγκεκριμένα κράτη ή πόλεις.

Νέα εμφυτεύσιμη συσκευή υπόσχεται άμεση θεραπεία της υπέρτασης

Το Coupler συντέλεσε σε σημαντική και μόνιμη μείωση στην αρτηριακή πίεση, 

ενώ οι ασθενείς εκδήλωσαν και λιγότερες παρενέργειες λόγω της υπέρτασης.

Μια καινοτόμος εμφυτεύσιμη συσκευή συντελεί σε αποτελεσματική μείωση της αρτηριακής πίεσης του αίματος σε ασθενείς με επίμονη και μη ελεγχόμενη υπέρταση, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Lancet». 

Η υψηλή αρτηριακή πίεση ενοχοποιείται για πρόκληση εγκεφαλικών επεισοδίων, εμφραγμάτων, και χρόνιας νεφρικής νόσου, μεταξύ άλλων. Το Coupler, που αναπτύχθηκε από την εταιρεία ROX Medical, έχει μέγεθος όσο περίπου ένα αυτοκόλλητο τετράγωνο χαρτί και εισάγεται ανώδυνα ανάμεσα στην αρτηρία και στη φλέβα, στο άνω μέρος του μηρού, μέσω μιας απλής διαδικασίας που διαρκεί περίπου 40 λεπτά, με τοπική αναισθησία. Σύμφωνα με το tovima.gr, οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Δρ Μέλβιν Λόμπο του Πανεπιστημίου «Queen Mary» του Λονδίνου, και συμμετοχή του επίκουρου καθηγητή Καρδιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του «Ιπποκράτειου» Γενικού Νοσοκομείου, Κωνσταντίνου Τσιούφη, δοκίμασαν σε 83 υπερτασικούς ασθενείς τη συσκευή. 

Το Coupler συντέλεσε σε σημαντική και μόνιμη μείωση στην αρτηριακή πίεση, ενώ οι ασθενείς εκδήλωσαν και λιγότερες παρενέργειες λόγω της υπέρτασης. Μάλιστα, οι τα αποτελέσματα ήταν άμεσα, δηλάδή λίγο μετά την εμφύτευση της συσκευής, πράγμα μοναδικό στη συγκεκριμένη θεραπεία. «Πρόκειται για μια τελείως νέα και πολλά υποσχόμενη προσέγγιση στη θεραπεία της υπέρτασης», σχολιάζει ο Δρ Λόμπο. 

«Στο μέλλον το Coupler θα αποτελέσει για τους ασθενείς και τους γιατρούς μια εναλλακτική λύση, ιδίως εκεί όπου έχουν αποτύχει οι υπάρχουσες θεραπείες», προβλέπει ο ερευνητής. 

Υπάρχει πάντως και μια παρενέργεια της συσκευής, που παρατηρήθηκε στο 29% των ασθενών της κλινικής δοκιμής, καθώς προκαλεί οίδημα στα πόδια. 

Σε κάθε περίπτωση, προτού το Coupler τεθεί σε ευρεία εφαρμογή στην κλινική πρακτική, θα πρέπει να γίνουν περαιτέρω έρευνες για τις μακροχρόνιες επιπτώσεις του, ιδίως από άποψη ασφάλειας.

Υδροφοβικό μέταλλο που καθαρίζεται μόνο του δημιούργησαν ερευνητές στις ΗΠΑ (video)

Επιστήμονες στις  ΗΠΑ  κατάφεραν να δημιουργήσουν μεταλλικές   επιφάνειες  τόσο υδροφοβικές,  που  όταν πέφτουν πάνω τους σταγόνες νερού, αυτές αναπηδούν και απομακρύνονται.

ΤΟ ΝΕΡΟ ΧΟΡΟΠΗΔΑΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ  ΜΕΤΑΛΛΟ !

 Με αυτό τον τρόπο, το μέταλλο αυτοκαθαρίζεται (καθώς οι σταγόνες, προτού απομακρυνθούν, παίρνουν μαζί τους τη σκόνη), δεν πιάνει πάγο, ούτε σκουριάζει στον ίδιο βαθμό.

Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Οπτικής του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης, με επικεφαλής τον καθηγητή φυσικής Τσουνλέι Γκούο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό εφαρμοσμένης φυσικής "Journal of Applied Physics", σύμφωνα με το BBC, χρησιμοποίησαν τη βοήθεια ενός ισχυρού λέιζερ για να διαμορφώσουν κατάλληλα μικρά τμήματα μεταλλικών επιφανειών από τιτάνιο, πλατίνα και ορείχαλκο.

Αν καταστεί εφικτό η ίδια τεχνική να εφαρμοστεί όχι μόνο στο εργαστήριο, αλλά σε μεγάλη κλίμακα, τότε θα είναι δυνατό να παραχθούν νέα υλικά κάθε είδους, από ηλιακούς συλλέκτες έως είδη μπάνιου, τα οποία δεν θα σκουριάζουν, ούτε θα λερώνονται εύκολα.

Η νέα μελέτη εντάσσεται σε μια ολοένα εντεινόμενη προσπάθεια των επιστημόνων και μηχανικών σε όλο τον κόσμο να ανακαλύψουν νέα σούπερ-υδροφοβικά (ή γενικότερα υγροφοβικά) υλικά. Μεγάλη πρόοδος έχει επιτευχθεί  μέχρι σήμερα σε αυτό το πεδίο.

Η νέα τεχνική, όπως είπε ο Τσουνλέι Γκούο, «κάνει το υλικό τόσο έντονα υδροφοβικό, που οι σταγόνες του νερού αναπηδούν, μετά προσγειώνονται πάλι στην επιφάνεια του υλικού,στη συνέχεια αναπηδούν ξανά, ώσπου τελικά απλώς κυλάνε μακριά».

Το "μυστικό» βρίσκεται στη δημιουργία με το λέιζερ μικροσκοπικών παράλληλων αυλακώσεων στο μέταλλο, οι οποίες απέχουν μεταξύ τους ελάχιστα. Αυτές οι αυλακώσεις καλύπτονται από πολύπλοκες νανοδομές που δίνουν τελικά στην επιφάνεια τις μοναδικές υδροφοβικές ιδιότητές της.

Το νέο υλικό είναι ακόμη πιο «γλιστερό» και από το Τεφλόν, ένα υγροφοβικό υλικό γνωστό από την χρήση του σε αντικολλητικά σκεύη κουζίνας. Όμως για να γλιστρήσουν οι σταγόνες του νερού από μια επιφάνεια Τεφλόν, αυτή πρέπει να έχει κλίση σχεδόν 70 μοιρών, ενώ για τα νέα μεταλλικά υλικά δεν χρειάζεται κλίση μεγαλύτερη των τεσσάρων μοιρών.

Ακόμη το νέο υλικό έχει εντυπωσιακές ιδιότητες αυτοκαθαρισμού. Οι ερευνητές σκέπασανμε σκόνη μια υδροφοβική μεταλλική επιφάνεια και διαπίστωσαν ότι αρκούσαν δέκα έως 15σταγόνες νερού (αφότου αναπήδησαν) για να την αφήσουν τελείως καθαρή και στεγνή.

Για να έχει όμως πρακτικές εφαρμογές η τεχνική δημιουργίας του υδροφοβικού μετάλλου, σύμφωνα με τους επιστήμονες, πρέπει να γίνει πιο γρήγορη και πιο φτηνή. Προς το παρόν, για την υδροφοβική διαμόρφωση ενός μετάλλου με επιφάνεια μιας τετραγωνικής ίντσας χρειάζεται μία ώρα. Πάντως, δεν αναμένεται ότι σύντομα θα γίνει δυνατή η βιομηχανικήαξιοποίηση της νέας τεχνολογίας.

ΕΥΦΥΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΣΤΟΝ ΔΙΑΔΡΟΜΟ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ - ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΥΦΥΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ 

ΜΕ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ 

ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΟΔΙΚΟ ΔΙΑΔΡΟΜΟ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ - ΕΛΛΑΔΟΣ

Ο οδικός διάδρομος που συνδέει τη Γερμανία με την Ελλάδα, θα αποκτήσει έως το τέλος του έτους ευφυή συστήματα μεταφορών, μέσω ευρωπαϊκού έργου που θα αφορά σε διάφορες υπηρεσίες, όπως την «έξυπνη στάθμευση» των βαρέων οχημάτων, την παροχή πληροφοριών σχετικά με τον χρόνο διαδρομής και την κυκλοφορία σε πραγματικό χρόνο κλπ.
Όπως ανακοινώθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο πλαίσιο του προγράμματος του Διευρωπαϊκού Δικτύου Μεταφορών (ΔΕΔ-Μ) της ΕΕ, θα συγχρηματοδοτηθεί, με πόσο άνω των 50 εκατ. ευρώ η εγκατάσταση και χρήση ευφυών συστημάτων μεταφορών (ΕΣΜ) σε ευρωπαϊκούς αυτοκινητοδρόμους για τη βελτίωση της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας.

 Στόχος είναι, μέσα από τη στενή συνεργασία 20 κρατών- μελών, των οδικών αρχών και ιδιωτικών φορέων, να υπάρξει βελτίωση και υποστήριξη των ΕΣΜ στα κύρια ευρωπαϊκά οδικά δίκτυα. Θα παρέχονται πληροφορίες σχετικά με την ασφάλεια και την κυκλοφορία σε όλους τους χρήστες και θα διασφαλίζεται η διασύνδεση της λειτουργίας των υπηρεσιών αυτών σε ολόκληρη την ΕΕ.
 Αναλυτικότερα, τα πέντε έργα, καθένα από τα οποία θα επικεντρώνεται σε ένα συγκεκριμένο τμήμα της Ευρώπης, είναι τα εξής:
- Το έργο URSA MAJOR θα καλύπτει οδούς που συνδέουν τους λιμένες της Βόρειας Θάλασσας, του Ρουρ και της περιοχής της Ρηνανίας, καθώς και μητροπολιτικές περιοχές της νότιας Γερμανίας και της βόρειας Ιταλίας. Η Αυστρία και η Ελβετία συμμετέχουν επίσης στο έργο ως χώρες διέλευσης.
- Το έργο CROCODILE καλύπτει τρεις κύριους οδικούς διαδρόμους: τον διάδρομο Βαλτικής- Αδριατικής (που συνδέει τη Γερμανία με την Ιταλία και τη Σλοβενία), Ρήνου-Δούναβη (που συνδέει τη Γερμανία με τη Βουλγαρία) και τον ανατολικό διάδρομο/διάδρομο της Ανατολικής Μεσογείου που συνδέει τη Γερμανία με την Ελλάδα.
- Το έργο NEXT-ITS θα αφορά στον διάδρομο Σκανδιναβίας- Μεσογείου, ο οποίος από το Όσλο και τα σύνορα Φινλανδίας/Ρωσίας στον βορρά θα διέρχεται από την Κοπεγχάγη για να καταλήξει στη Βρέμη και στο Ανόβερο της Γερμανίας.
- Το έργο MedTIS θα παρέχει υπηρεσίες ΕΣΜ στην Ιταλία, στη Γαλλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία κατά μήκος του διαδρόμου της Μεσογείου, συνδέοντας αρκετά λιμάνια καθώς και τη Μεσόγειο με τις ακτές του Ατλαντικού.
- Το έργο Arc Atlantique θα συνδέει σημαντικούς κόμβους στο Ηνωμένο Βασίλειο (Μπέλφαστ, Γλασκόβη, Κάρντιφ, Λονδίνο), την Ιρλανδία (Δουβλίνο), τη Γαλλία (Καλαί, Λίλ, Παρίσι, Λυόν, Μπορντό, Τουλούζη), την Ολλανδία (Ρότερνταμ, Άμστερνταμ), το Βέλγιο (Αμβέρσα, Βρυξέλλες, Σαρλερουά, Λιέγη), την Ισπανία (Σαν Σεμπαστιάν, Μπιλμπάο, Βαγιαδολίδ, Σανταντέρ, Λα Κορούνια ) και την Πορτογαλία (Πόρτο, Λισαβόνα).

Στο πλαίσιο των ανωτέρω έργων θα παρέχονται:
- Υπηρεσίες ευφυούς στάθμευσης για βαρέα οχήματα, βάσει κοινών ευρωπαϊκών προτύπων για την ανεύρεση διαθέσιμων και ασφαλών χώρων στάθμευσης για βαρέα οχήματα.
- Υπηρεσίες οδικής πλοήγησης με αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με τις συνθήκες ταξιδιού, για τον προγραμματισμό των πλέον αποδοτικών από
άποψη κόστους ταξιδιών και την παροχή λεπτομερών υπολογισμών όσον αφορά τη διάρκεια των διαδρομών.

Τα έργα αναμένεται να βελτιώσουν επίσης τη διαχείριση της κυκλοφορίας και τη διασυνοριακή ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των κρατών- μελών της ΕΕ, μειώνοντας έτσι τις καθυστερήσεις που οφείλονται στην κυκλοφοριακή συμφόρηση και αυξάνοντας την ασφάλεια στους ευρωπαϊκούς δρόμους.
Η εκτέλεση των έργων, που θα ολοκληρωθούν έως τον Δεκέμβριο του 2015, θα παρακολουθείται από τον INEA, τον Εκτελεστικό Οργανισμό Καινοτομίας και Δικτύων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Το ψηφιακό αντίγραφο ενός επίγειου παραδείσου

Μουρέα: παράδεισος για τουρίστες και για ερευνητές Οικολογίας

Διεθνής ερευνητική κοινοπραξία θα επιχειρήσει για πρώτη φορά να αντιγράψει σε ψηφιακή μορφή ένα ολόκληρο οικοσύστημα. Το φιλόδοξο σχέδιο θα δημιουργήσει το εικονικό αντίγραφο της Μουρέα, ενός τροπικού, παραδεισένιου νησιού στον Ειρηνικό. Το ερευνητικό πρόγραμμα, με την ονομασία Moorea IDEA, υπόσχεται έτσι να βελτιώσει τις προσπάθειες για μοντελοποίηση των οικοσυστημάτων και την πρόβλεψη των ανατροπών που επιφέρει η ανθρώπινη δραστηριότητα. Η Μουρέα, ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός στη Γαλλική Πολυνησία, δίπλα στο μεγαλύτερο νησί της Ταϊτής, είναι ιδανικό για την ερευνητική προσπάθεια: πρώτον, έχει έκταση μόλις 134 τετραγωνικά χιλιόμετρα και ο μόνιμος πληθυσμός δεν ξεπερνά τα 17.000 άτομα. Δεύτερον, η Μουρέα είναι επιπλέον ένα από τα πιο καλά μελετημένα νησιά του κόσμου, με συνεχή παρουσία γάλλων ερευνητών από τη δεκαετία του 1970. Από τη δεκαετία του 1980 λειτουργεί εκεί και ο «Σταθμός Γκαμπ» του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ, το οποίο συμμετέχει τώρα και στο Moorea IDEA. Όπως αναφέρει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Nature, το εικονικό μοντέλο του νησιού θα στηθεί πάνω σε έναν «σκελετό» για τη συγκέντρωση μιας πληθώρας ερευνητικών δεδομένων. Θα προσφέρει μια τρισδιάστατη απεικόνιση της Μουρέα, περίπου σαν το Google Earth, στην οποία οι ερευνητές θα μπορούν να ζουμάρουν και να εστιάσουν σε επιμέρους σετ δεδομένων. Τα δεδομένα του εικονικού νησιού θα προέλθουν μεταξύ άλλων από το Moorea Biocode Project, το οποίο δημιουργεί καταλόγους της γενετικής υπογραφής όλων των ειδών του νησιού που έχουν μέγεθος πάνω από ένα χιλιοστό. Οι κατάλογοι αυτοί επιτρέπουν την γρήγορη ταυτοποίηση ειδών και προσφέρουν μια εικόνα για το πού ζει κάθε είδος και το ποια είδη τρώνε ποια. Τα δεδομένα αυτά θα συνδυαστούν με μετρήσεις των ωκεάνιων ρευμάτων και των μετεωρολογικών συνθηκών, ακόμα και με πληροφορίες για την πληθυσμιακή πυκνότητα και τις τιμές των ακινήτων. Απώτερος στόχος της προσπάθειας είναι να επιτρέψει στους οικολόγους να προβλέπουν τι επιδράσεις θα μπορούσαν να έχουν στο οικοσύστημα οι ανθρώπινες παρεμβάσεις. Για παράδειγμα, πώς θα άλλαζε το τοπικό οικοσύστημα με την κατασκευή ενός ξενοδοχείου; Τι επιπτώσεις στο τροφικό

πλέγμα θα έφερνε η εξαφάνιση ενός είδους. Σίγουρα είναι ένας φιλόδοξος στόχος, όχι όμως ανέφικτος. Όπως σχολιάζει ο Νιλ Ντέιβις του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ, ένας από τους εμπνευστές του Moorea IDEA, «δεν θα μπορέσουμε ποτέ να έχουμε ακριβείς προβλέψεις, πρέπει όμως να έχουμε τρόπο να μοντελοποιούμε διαφορετικά σενάρια». Οι 80 εταίροι του προγράμματος προσπαθούν τώρα να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση 5 εκατομμυρίων δολαρίων για τα πρώτα τρία χρόνια του εγχειρήματος.

Για περισσότερες πληροφορίες: http://mooreaidea.org/

Σε ζώνη κινδύνου η Γη

Ανθρωπόκαινος: Η νέα εποχή που άρχισε το 1945 με την ατομική βόμβα

Οι ανθρώπινες δραστηριότητες ωθούν πλέον τον πλανήτη μας σε μια «ζώνη κινδύνου», παραβαίνοντας πολλά από τα περιβαλλοντικά όρια ασφαλείας, προειδοποιεί μια νέα επιστημονική μελέτη από 18 κορυφαίους επιστήμονες. Παράλληλα, μια άλλη ομάδα επιστημόνων, μετά από έντονο διάλογο επί του θέματος, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Γη εισήλθε σε μια νέα γεωλογική εποχή, την Ανθρωπόκαινο, μετά το 1945 και την πρώτη χρήση της ατομικής βόμβας. Το κοινό μήνυμα των επιστημόνων είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί πλέον να διαμορφώνει τον πλανήτη μας κατά τα «γούστα» του (ή τα «βίτσια» του) - και αυτό εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους. Η πρώτη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο κορυφαίο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, επισημαίνει ότι σε τέσσερα «μέτωπα» (κλιματική αλλαγή, απώλεια βιοποικιλότητας, αλλαγές στη χρήση γης και αλλαγές στους βιογεωχημικούς κύκλους κυρίως λόγω των πολλών λιπασμάτων), οι ανθρώπινες παρεμβάσεις και επεμβάσεις έχουν αλλάξει καθοριστικά τον τρόπο που λειτουργεί η Γη. Αυτές οι αλλαγές δρουν αποσταθεροποιητικά για τις πολύπλοκες σχέσεις αλληλεπίδρασης μεταξύ ανθρώπων, ζώων, ωκεανών, ξηράς και ατμόσφαιρας. Η υπέρβαση των ορίων ασφαλείας κάνει τον πλανήτη μας λιγότερο φιλόξενο για ζωή, επιδεινώνει τη φτώχεια και χειροτερεύει γενικότερα την ποιότητα ζωής, όπως τονίζουν οι επιστήμονες. «Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης όλου του πλανήτη», δήλωσε ένας από τους ερευνητές, ο καθηγητής περιβαλλοντικής επιστήμης του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης Γιόχαν Ρόκστρομ. Μια νότα αισιοδοξίας στη νέα μελέτη είναι η διαπίστωση ότι η ανθρωπότητα δεν έχει ακόμη περάσει τα όρια ασφαλείας σε πέντε άλλα ζωτικά «μέτωπα» (καταστροφή όζοντος, οξίνιση ωκεανών, χρήση γλυκού νερού, αέριοι σωματιδιακοί ρύποι και χημική ρύπανση). Όσα περισσότερα όρια ασφαλείας καταπατούνται, τόσο αυξάνει η αβεβαιότητα για την τύχη του πλανήτη. Από όλα αυτά τα «σύνορα» που ήδη έχει διασχίσει η ανθρωπότητα, οι επιστήμονες κρίνουν ως πιο σοβαρή την κλιματική αλλαγή. «Βρισκόμαστε στο σημείο που μπορεί να δούμε απότομες και μη αναστρέψιμες αλλαγές στο κλίμα», προειδοποίησε ο Ρόκστρομ. Αν και οι τιμές των τροφίμων και των πρώτων υλών πέφτουν εσχάτως, οι επιστήμονες τονίζουν ότι δεν δικαιολογείται κανένας εφησυχασμός για το μέλλον. «Επειδή δεν βλέπουμε την καταστροφή σήμερα, δεν σημαίνει πως δεν υποβάλουμε την ανθρωπότητα σε μια διαδικασία που μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές συνέπειες στον επόμενο αιώνα», δήλωσε ο σουηδός επιστήμονας.

 Ανθρωπόκαινος 

Η έναρξη της ατομικής εποχής στα μέσα της δεκαετίας του 1950 όχι μόνο τερμάτισε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά σηματοδότησε την έναρξη της λεγόμενης «Μεγάλης Επιτάχυνσης», όσον αφορά στις συνέπειες της ανθρώπινης δραστηριότητας στη Γη. Έτσι, δικαιολογείται να αποτελέσει το ορόσημο που εγκαινίασε μια νέα γεωλογική εποχή, την Ανθρωπόκαινο (όρο που πρότεινε πριν 15 χρόνια ο νομπελίστας χημικός της ατμόσφαιρας Πολ Κρούτζεν). Η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα των γεωλόγων δεν έχει πάρει ακόμη την οριστική απόφαση να ορίσει την Ανθρωπόκαινο ως διάδοχο της τωρινής Ολοκαίνου περιόδου, που άρχισε πριν από περίπου 12.000 χρόνια μετά τη λήξη της τελευταίας εποχής των παγετώνων. Όμως η 26μελής αρμόδια επιστημονική ομάδα της Διεθνούς Επιτροπής Στρωματογραφίας (που καθορίζει και «βαφτίζει» τις μακρές γεωλογικές περιόδους), με επικεφαλής τον καθηγητή γεωλογίας Γιαν Ζαλάσιεβιτς του βρετανικού Πανεπιστημίου Λέστερ, εισηγείται ότι στις 16 Ιουλίου 1945, όταν έγινε η πρώτη πυρηνική δοκιμή στο Νέο Μεξικό, μια νέα εποχή άρχισε στη Γη. Η ραγδαία βιομηχανική και τεχνολογική ανάπτυξη που ακολούθησε, επιβεβαίωσε την επικράτηση μιας νέας εποχής, η οποία έχει πια αφήσει αμετάκλητα τα «σημάδια» της πάνω στη γεώσφαιρα και στη βιόσφαιρα (πλαστικά, ρύπανση, αποψίλωση, υπερθέρμανση κ.α.). Εναλλακτικά, έχει προταθεί ότι η Ανθρωπόκαινος ξεκίνησε με την αρχή της γεωργίας πριν περίπου 10.000 χρόνια ή με την έναρξη της βιομηχανικής επανάστασης μετά το 1750. Όμως επιστήμονες κλίνουν υπέρ της εμφάνισης της πυρηνικής «εποχής του ατόμου» ως του ορόσημου για την έναρξη της Ανθρωποκαίνου. Στο γεωλογικό παρελθόν, οι περίοδοι έχουν χωριστεί μεταξύ τους από σημαντικά ορόσημα, συχνά καταστροφικού τύπου, όπως η έκρηξη σούπερ-ηφαιστείων ή η εξαφάνιση των δεινοσαύρων από πτώση μεγάλου αστεροειδούς. Η ρίψη ατομικών βομβών θεωρείται ένα ανάλογης σημασίας συμβάν, σε συνδυασμό με την μεταπολεμική οικονομική-παραγωγική-τεχνολογική «έκρηξη». Τελικά, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς και τη βρετανική «Ιντιπέντεντ», η ανθρωπότητα απέκτησε τόση δύναμη, δήλωσε ο καθηγητής Γουίλ Στέφεν του Διεθνούς Προγράμματος Γεώσφαιρας-Βιόσφαιρας στη Στοκχόλμη, που μετατράπηκε σε μια γεωλογική δύναμη, στον βασικό κινητήριο «μοχλό» για τις αλλαγές στον πλανήτη μας. Οι επιστήμονες, που έκαναν τις σχετικές δημοσιεύσεις στα περιοδικά "Anthropocene Review" και "Quaternary International", θα παρουσιάσουν τα

ευρήματά τους την επόμενη εβδομάδα στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός (21-24 Ιανουαρίου)

Για περισσότερες πληροφορίες:

 http://dmcarchitect.blogspot.gr/2013/05/blog-post_28.html

Περισσότεροι κεραυνοί λόγω κλιματικής αλλαγής

Ισχυρότερες καταιγίδες και περισσότεροι κεραυνοί παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια.

Σύμφωνα με νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη

Στους καύσωνες και τους κυκλώνες που θα φέρνει μαζί της η κλιματική αλλαγή, θα πρέπει να προστεθεί ένα ακόμη φυσικό φαινόμενο, καθώς όσο ο κόσμος γίνεται πιο ζεστός, τόσο θα αυξάνονται οι κεραυνοί.

Μία νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για κάθε άνοδο της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας του αέρα κατά ένα βαθμό Κελσίου, ο αριθμός των κεραυνών θα αυξάνεται κατά 12% περίπου. Η αιτία είναι ότι όσο θερμαίνεται ο αέρας, τόσο αυξάνονται στην ατμόσφαιρα οι υδρατμοί, οι οποίοι κατ' εξοχήν τροφοδοτούν τους κεραυνούς.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Ντέηβιντ Ρομπς του Τμήματος Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια, ανέφεραν πως επειδή οι κεραυνοί αποτελούν την κύρια αιτία για την πρόκληση πυρκαγιών στην ύπαιθρο, η νέα έρευνα αναδεικνύει τον αυξημένο κίνδυνο στο μέλλον για περισσότερες φωτιές, αλλά επίσης για θανάτους ή τραυματισμούς ανθρώπων και καταστροφές κτιρίων.

Μια ακόμη παρενέργεια των αυξημένων κεραυνών θα είναι οι μεταβολές στην χημεία της ατμόσφαιρας, καθώς κάθε ισχυρή ηλεκτρική εκφόρτιση που συνοδεύει έναν κεραυνό, πυροδοτεί μια χημική αντίδραση στην μέση και άνω τροπόσφαιρα, η οποία παράγει οξείδια του αζώτου, μια κατηγορία «αερίων του θερμοκηπίου».

Μέχρι τώρα ήταν παρατηρημένο ότι οι κεραυνοί συμβαίνουν συχνότερα, όταν υπάρχει περισσότερη ζέστη, αλλά ήταν δύσκολο να υπολογιστεί με σχετική ακρίβεια πόσο αυξάνονται οι κεραυνοί ανάλογα με τη θερμοκρασία. Προηγούμενες εκτιμήσεις διέφεραν κατά πολύ μεταξύ τους, όσον αφορά την πιθανή αύξηση των κεραυνών: από 5% έως 100% για κάθε βαθμό Κελσίου παραπάνω.

Η νέα μελέτη θεωρείται η ακριβέστερη εκτίμηση που έχει γίνει μέχρι σήμερα. Αν και βασίζεται σε στοιχεία για τις ΗΠΑ (όπου πέφτουν 25 έως 30 εκατομμύρια κεραυνοί το χρόνο), οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι υπολογισμοί τους έχουν ισχύ και για άλλα μέρη του κόσμου.

Για τις ΗΠΑ ειδικότερα, προβλέπεται μια αύξηση των κεραυνών κατά σχεδόν 50% έως το 2100 (με βάση την εκτίμηση ότι έως τότε η μέση παγκόσμια θερμοκρασία θα έχει αυξηθεί κατά τέσσερις βαθμούς Κελσίου). «Για κάθε δύο κεραυνούς που έπεφταν το 2000, θα πέφτουν τρεις το 2100», δήλωσε ο Ρομπς. Πρόσθεσε πάντως ότι αν όντως η θερμοκρασία της Γης ανέβει τόσο πολύ έως το τέλος του αιώνα, τότε «η αύξηση των κεραυνών θα είναι το τελευταίο που θα μας νοιάζει».