Θεόδωρος Μαντούβαλος – Καπετάν Ταΰγετος

Θεόδωρος Μαντούβαλος – Καπετάν Ταΰγετος

Ο Θεόδωρος Μαντούβαλος, από τους Μπουλαριούς της Μάνης, ήταν λοχίας του Ελληνικού στρατού, όταν φλεγόμενος από την επιθυμία να πολεμήσει τους Βουλγάρους κομιτατζήδες κατατάχθηκε ως οπλαρχηγός στο σώμα του καπετάν Γέρμα (Νικόλαος Τσοτάκος).

Ο καπετάν Ταΰγετος πήρε μέρος στη φονική μάχη του Καλογερικού (Λοσνίτσας) στις 16 Ιουλίου 1907 και κατά τη διάρκεια της μάχης μετέφερε μαχόμενος το βαριά τραυματισμένο αρχηγό του προσπαθώντας να τον διασώσει. Τραυματίστηκε σε πολλά σημεία του σώματός του από τις Τουρκικές σφαίρες και έπεσε θανάσιμα τραυματισμένος και λιπόθυμος, ενώ ο αρχηγός του ήταν νεκρός.

Τραυματισμένος βαρύτατα μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Κοζάνης και μετά από πολύμηνο θεραπεία στο πολιτικό νοσοκομείο Μοναστηρίου, διευθυντής του οποίου ήταν ο Έλληνας γιατρός Αγγελόπουλος, ο οποίος είχε προφέρει μεγάλες υπηρεσίες στους αντάρτες Έλληνες τραυματίες.

Ο καπετάν Ταΰγετος αν και με πλήρη αχρηστία του αριστερού του χεριού, δραπέτευσε και κατέφυγε στο Ελληνικό προξενείο, όπου με τη βοήθεια του πρόξενου Δημαρά κατέφυγε σε Ελληνική οικογένεια, ενώ ο γιατρός Αγγελόπουλος συνέχισε τη θεραπεία του. Μετά την ανακήρυξη του Τουρκικού Συντάγματος και την αμνηστία των πολιτικών αδικημάτων, μεταφέρθηκε στο 2^ο στρατιωτικό νοσοκομείο, νοσηλευόμενος για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι την αποθεραπεία του.

Στη συνέχεια, αν και ήταν σε τιμητική διαθεσιμότητα, επανήλθε εθελοντικά και πολέμησε ως αξιωματικός στις μάχες του Ελληνοτουρκικού και Ελληνοβουλγαρικού πολέμου, όπου τραυματίστηκε σοβαρά στο στήθος στη μάχη του Πετσόβου (1912-1913).

Ο Θεόδωρος Μαντούβαλος κατά το Βορειοηπειρωτικό αγώνα το 1914, αν και πάλι βρισκόταν σε τιμητική διαθεσιμότητα, οργάνωσε σώμα 60 εμπειροπόλεμων Μανιατών και ως αρχηγός τους δρα στη περιοχή του Αργυροκάστρου.

Προάγεται στο βαθμό του Ταγματάρχη και διορίζεται από τη κυβέρνηση της Β. Ηπείρου πολιτικός και στρατιωτικός Διοικητής Αργυροκάστρου – Πρεμετής.

Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες και παρέμεινε πολιτικός και στρατιωτικός Διοικητής μέχρι τις 18 Οκτωβρίου 1914, που παρέδωσε τη περιοχή και το τομέα του στον Ελληνικό στρατό, ο οποίος παρέλαβε τη Β. Ήπειρο από το στρατό της Αυτονόμου Βορείου Ηπείρου.

Ο Θεόδωρος Μαντούβαλος πέθανε στην Αθήνα στις 18 Μαρτίου 1945 με το βαθμό του Υποστράτηγου και μοιρολογήθηκε με το παρακάτω απόσπασμα:

«…Πουλάκια μ’ άγρια κ’ ήμερα
μην καλαϊδήστε σήμερα
και μην πετάτε αψηλά
τι χάνετε ένας βασιλιάς
πο’ ‘ργαζότανε για την Ελλάς.

Που είσ’ ακριβέ μου Θοδωρή,
που ήσουν μεγάλη κεφαλή
κ’ είχες ολόχρυση στολή,
όπου εφώναζες Εμπρός!
να ξετοπίστε τον οχτρό.

Ήρωα και αγωνιστή
και άριστε πολεμιστή,
πο’ πήδας τα προχώματα,
κι’ όντας εφώναζες Εμπρός!
έσκιζ’ η γη κι’ ο ουρανός,
κι’ όντα ‘λεες βήμα ταχύ,
εχιώτα ουρανός κ’ η γη…»

 http://www.mani.org.gr/istor/mak/taigetos_th_mantouvalos.htm

Η Μάχη του Δυρού: Η Μάχη της Μανιάτισσας- 1826

H Μάχη του Δυρού: Η Μάχη της Μανιάτισσας- 1826

«…εγώ είμαι η βέργα του Διρού κι όσα με βρούσι τα μπορού...»

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΔΥΡΟΥ:  Όταν οι Μανιάτισσες… θέρισαν τους κατακτητές

 Οι δραπανιφόρες Μανιάτισσες κατέσφαξαν τις ορδές του Ιμπραήμ ο οποίος είχε επιχειρήσει απόβαση 2000 περίπου ανδρών στον κόλπο του Δυρού για να πλαγιοκοπίσει την δύναμη των Μανιατών που αντιμετώπιζαν άλλη απόβαση του Ιμπραήμ στη Βέργα του Αρμυρού.

– «Με τα δρεπάνια κόψασι κι’ όλους τους εθερίσασι»

 Η νίκη στο Δυρό με τις Μανιάτισσες πρωταγωνίστριες και των Μανιατών στη Βέργα του Αρμυρού κατά του Ιμπραήμ Πασά που κατάκαιγε την Πελοπόννησο το 1826 ήταν καταλυτική για την εδραίωση της ελληνικής επανάστασης. Της επανάστασης που ξεκίνησε από τη Μάνη στις 17 του Μάρτη 1821 με δοξολογία στη ιστορική εκκλησία των Ταξιαρχών στην Αρεόπολη από τους Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Τσαλαφατίνο, Νικηταρά και άλλους Μανιάτες οπλαρχηγούς.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΝΑΚΑΚΗ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟ

 Δικαίος Κανακάκης-καθηγητή Γαλλικής

Ο πρόγονός μας Δικαίος Κανακάκης, γνωστός σ΄ εμάς τους συγγενείς του και τους συντοπίτες μας ως ο «Γάλλος», ήταν γνωστός για τα «Βενιζελικά» του αισθήματα τα οποία εκφράζει και στην παρακάτω επιστολή του προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

Επιστολή του καθηγητή Γαλλικής του Β’ Γυμνάσιου Αθηνών Δικαίου Κανακάκη προς τον Ε. Βενιζέλο με την οποία αποφαίνεται για τα αίτια των εκλογικών ηττών του Βενιζέλου στις εκλογές του 1920 και του 1933 και προτείνει τρόπους αντιμετώπισης

Αθήνα, 7 Δεκεμβρίου 1933

Πηγή: Μουσείο Μπενάκη~Αρχείο Ελευθερίου Βενιζέλου~Φάκελος 399~074

 

 

7+1 θεραπευτικά βότανα για καλύτερη ζωή

7+1 θεραπευτικά βότανα για καλύτερη ζωή

Πολλά από αυτά τα έχουμε ήδη στα ντουλάπια με τα μπαχαρικά και τα αφεψήματά μας. Γνωρίζουμε, όμως, όλες τους τις θαυμαστές ιδιότητες; Και γιατί να μην κάνουμε το δικό μας κήπο; Αυτά τα «πράσινα φάρμακα» μπορούμε όλοι να τα μεγαλώσουμε, οικολογικά και οικονομικά, ακόμα και στο μικρότερο μπαλκονάκι. Με λίγο νερό, λίπασμα και ήλιο, έχουμε το φυσικό μας φαρμακείο, αλλά και τέλεια αρωματικά/μυρωδικά για τα φαγητά, τις ντουλάπες και το μπάνιο μας. Ή ακόμα και τη γάτα μας!

ΕΧΙΝΑΚΕΙΑ: Πωλείται στα φαρμακεία σε κάψουλες, ταμπλέτες, αλοιφές, σιρόπια, βάμματα και εκχύλισμα. Είναι πλούσια σε φαινόλες, που περιέχονται στα περισσότερα φρούτα και λαχανικά και προστατεύουν από πολλές μολύνσεις και από την ηλιακή ακτινοβολία, χάρη στην ισχυρή αντιοξειδωτική τους δράση. Όμως, γιατί να μην έχουμε τη δική μας εχινάκεια στο μπαλκόνι; Γίνεται όμορφο λουλούδι, οπότε το στολίζουμε κιόλας. Και όλα τα μέρη του είναι αντι-ιικά και αντιμικροβιακά. Μπορούμε να αποξηράνουμε τα λουλούδια και τα φύλλα του και να τα αποθηκεύσουμε σε γυάλινα βάζα σε σκοτεινό μέρος. Όταν αισθανόμαστε ατονία ή μας κυνηγάει κρυολόγημα, φτιάχνουμε αφέψημα και πίνουμε τουλάχιστον 3 φλιτζάνια καθημερινά, μέχρι να δυναμώσουμε.

ΧΑΜΟΜΗΛΙ: Αυτό το ταπεινό βότανο είναι ιδανικό για ερεθισμένο στομάχι, δυσπεψία, ενώ καταπραΰνει και τους κολικούς. Είναι σούπερ καλό και για τους ερεθισμούς του δέρματος ως αντισηπτικό. Σε χλιαρή κομπρέσα, είναι ιδανικό για ευαίσθητα σημεία όπως στην περιοχή γύρω από τα μάτια ή τα γεννητικά όργανα. Επίσης είναι το Α και το Ω για τα νεύρα, αφού χαλαρώνει την ένταση και βοηθά στην αϋπνία.

ΔΕΝΔΡΟΛΙΒΑΝΟ: Ως αφέψημα, βελτιώνει τη μνήμη και βοηθά στη συγκέντρωση. Επίσης βελτιώνει τη διάθεση, ενώ γλυκαίνει και την αναπνοή. Δημιουργεί όμως και ένα ιδιαίτερο αφρόλουτρο: ένα κλαδάκι δεντρολίβανου μέσα σε μπανιέρα με ζεστό νερό και μέλι μαλακώνει το δέρμα, αλλά και τον πονοκέφαλο που προέρχεται από ένταση. Επίσης τονώνει την κυκλοφορία του αίματος και ζεσταίνει το σώμα.

ΠΙΠΕΡΟΡΙΖΑ (ΤΖΙΝΤΖΕΡ): Ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της κινεζικής φυτικής φαρμακευτικής. Η πικάντικη πιπερόριζα είναι πολύ-εργαλείο, αφού ανακουφίζει από τη ναυτία και τους πόνους περιόδου, μέχρι τις καούρες και την ημικρανία. Αμέ!

ΛΕΒΑΝΤΑ: Η μυρωδιά της ηρεμεί και χαλαρώνει. Είναι ευεργετική για τον πονοκέφαλο και την ημικρανία. Πάνω σε κομπρέσες ανακουφίζει από τον πόνο, ενώ όταν εφαρμόζεται πάνω σε κοψίματα και μώλωπες, λειτουργεί ως αντισηπτικό. Το απόλυτο οικολογικό αρωματικό για τις ντουλάπες μας.

ΦΑΣΚΟΜΗΛΟ: Μυρίζει απολύτως καταπληκτικά σε ένα κάρο συνταγές μαγειρικής. Ως αφέψημα είναι εξαιρετικό για την ανακούφιση του βήχα και του κρυολογήματος -ειδικά αν σεταριστεί με μια κουταλιά μέλι και λεμόνι. Βελτιώνει επίσης και την κυκλοφορία του αίματος.

ΣΚΟΡΔΟ: Οκ, μυρίζει. Αλλά η κατανάλωσή του μειώνει την αρτηριακή πίεση και τη χοληστερόλη. Είναι επίσης πολύ ισχυρό φυσικό αντιβιοτικό. Είναι αντικαρκινικό, ενισχύει τις άμυνες του οργανισμού και εξουδετερώνει τις ελεύθερες ρίζες. Μπροστά σε όλα αυτά τα οφέλη, η παρενέργεια της μυρωδιάς είναι ένα τίποτα. Άρα τρώμε τζατζίκι χωρίς τύψεις για τον διπλανό μας.

ΓΑΤΟΧΟΡΤΟ (CATNIP): Έκπληξη! Μπορεί να το μεγαλώνουμε κυρίως για τις γάτες μας, όμως είναι καλό και για εμάς, αφού ως αφέψημα είναι εξαιρετικό διουρητικό και καθαρτικό, οπότε το μοιραζόμαστε. Και καθώς το απολαμβάνουμε στο φλιτζάνι, γελάμε και με τη γάτα μας που τριπάρει κάπου εκεί γύρω.

Πέτρος Κανακάκης- ο Μανιάτης Αγωνιστής του 1821

Πέτρος Κανακάκης- ο Μανιάτης Αγωνιστής του 1821 

Ένας από τους σημαντικότερους οπλαρχηγούς, που ανέδειξε το Κατωπάγκι της Μέσα Μάνης κατά την επανάσταση του 1821, υπήρξε ο Πέτρος Κανακάκης. Γεννήθηκε το έτος 1796 στην Κηπούλα και είχε νυμφευθεί την Αρχοντού Κουτραρίτζα το έτος 1818.
Βασικές πληροφορίες για τη δράση του ως οπλαρχηγού αντλούμε από το πιστοποιητικό περί των εκδουλεύσεών του, με ημερομηνία 8.12.1841, το οποίο υπογράφουν οι Μανιάτες οπλαρχηγοί και ανώτεροι αξιωματικοί της Φάλαγγας Ιωάννης Κ. Μαυρομιχάλης, Νικ. Πιεράκος, Παναγιώτης Μπουκουβαλέας και Χ. Καπετανάκης. Επίσης από την με ημερομηνία 30.7.1824 απόφαση του Εκτελεστικού πληροφορούμαστε ότι ο αγωνιστής προβιβάστηκε εκείνη την εποχή (1824) στο βαθμό του Πεντηκόνταρχου.
Ειδικότερα μαθαίνουμε από το πιστοποιητικό του ότι κατά την επανάσταση έφερε το βαθμό του Καπετάνιου (Αξιωματικού) και ότι είχε πάντοτε υπό τις διαταγές του στρατιωτικό σώμα αποτελούμενο από 120 στρατιώτες έως 70 το ολιγότερο.

             Αξιωματικός της Φάλαγγας 1841

Από την έναρξη του Αγώνα το 1821, μέχρι και το 1826, έλαβε μέρος διαδοχικά στην πολιορκία της Κορώνης, έπειτα μετέβη στην πολιορκία της Τριπολιτσάς, όπου παρέμεινε έως την άλωσή της, κατόπιν πολέμησε στην Κάρυστο, όπως επίσης στις μάχες του Άργους επί Δράμαλη και στις μάχες του Ναυπλίου. Στη συνέχεια πολέμησε στην πολιορκία του φρουρίου της Κορώνης και Μεθώνης και επί Ιμβραήμ Πασά στα Μεσσηνιακά Φρούρια, εξαιρέτως δε συμμετείχε και στη μάχη στο Μανιάκι, όπου (όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο πιστοποιητικό) μόλις έσωσε τη ζωή του. Τέλος ο αγωνιστής πολέμησε στις μάχες του Αλμυρού και του Πολυαράβου το έτος 1826.
Χάριν των υπηρεσιών του ονομάσθηκε το έτος 1837 Υπολοχαγός της Λακωνικής Φάλαγγας, ενώ στη συνέχεια το έτος 1839 τοποθετήθηκε με τον ίδιο βαθμό σε ενεργητική υπηρεσία στην IV Τετραρχία της Φάλαγγας, με έδρα αρχικά το Λιμένι και κατόπιν την Καλαμάτα, όπου υπηρέτησε έως την προικοδότησή του (αποστρατεία) το 1843.
Ο Πέτρος Κανακάκης τιμήθηκε ως παλαιός οπλαρχηγός με το αργυρό Αριστείο του Αγώνα, επαινέθηκε επίσης μαζί με άλλους Λάκωνες στρατιωτικούς το έτος 1841, δυνάμει της VIII Διαταγής του Στρατού, χάριν της συμβολής του στην νεοσυλλεξία των κληρωτών του 5^ου Πεζικού Τάγματος των Ακροβολιστών, ενώ κατά τα έτη 1844 – 1845 διετέλεσε ένορκος από το δήμο Μέσσης της επαρχίας Οιτύλου. Απεβίωσε δε περί τα τέλη του έτους 1845.

27.10.2012 

Δημήτριος Π. Μαριόλης

http://maniatika.wordpress.com/πέτρος-κανακάκης-ο-μανιάτης-αγωνιστή/