Το χωριό μου η ΚΙΠΠΟΥΛΑ στη ΜΑΝΗ μια φωτογραφία χίλιες λέξεις!
Το κτίριο απέναντι από το κανόνι είναι η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Στο εσωτερικό υπάρχει η πολύ παλιά εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Αυτό που βλέπουμε είναι η ημιτελής νέα εκκλησία η οποία ξεκίνησε να χτίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα επί προεδρίας του καθηγητού Δικαίου Κανακάκη και Εργολάβος ήταν ο Α. Βουγιουκλάκης, παππούς της Αλίκης, από τη Λάγια της Μάνης. Η παλιά εκκλησία που βρίσκεται στο εσωτερικό λειτουργεί μέχρι σήμερα.
Το κτίριο απέναντι από το κανόνι είναι η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Στο εσωτερικό υπάρχει η πολύ παλιά εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Αυτό που βλέπουμε είναι η ημιτελής νέα εκκλησία η οποία ξεκίνησε να χτίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα επί προεδρίας του καθηγητού Δικαίου Κανακάκη και Εργολάβος ήταν ο Α. Βουγιουκλάκης, παππούς της Αλίκης, από τη Λάγια της Μάνης. Η παλιά εκκλησία που βρίσκεται στο εσωτερικό λειτουργεί μέχρι σήμερα.
Ἐτοῦτο τὸ τοπίο εἶναι σκληρὸ σὰν τὴ σιωπή,
σφίγγει στὸν κόρφο του τὰ πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στὸ φῶς τὶς ὀρφανὲς ἐλιές του καὶ τ᾿ ἀμπέλια του,
σφίγγει τὰ δόντια. Δὲν ὑπάρχει νερό. Μονάχα φῶς.
Ὁ δρόμος χάνεται στὸ φῶς κι ὁ ἴσκιος τῆς μάντρας εἶναι σίδερο.
Μαρμάρωσαν τὰ δέντρα, τὰ ποτάμια κ᾿ οἱ φωνὲς μὲς στὸν ἀσβέστη τοῦ ἥλιου.
Ἡ ρίζα σκοντάφτει στὸ μάρμαρο. Τὰ σκονισμένα σκοίνα.
Τὸ μουλάρι κι ὁ βράχος. Λαχανιάζουν. Δὲν ὑπάρχει νερό.
Ὅλοι διψᾶνε. Χρόνια τώρα. Ὅλοι μασᾶνε μία μπουκιὰ οὐρανὸ πάνου ἀπ᾿ τὴν πίκρα τους.
Τὰ μάτια τους εἶναι κόκκινα ἀπ᾿ τὴν ἀγρύπνια,
μία βαθειὰ χαρακιὰ σφηνωμένη ἀνάμεσα στὰ φρύδια τους
σὰν ἕνα κυπαρίσσι ἀνάμεσα σὲ δυὸ βουνὰ τὸ λιόγερμα.
σφίγγει στὸν κόρφο του τὰ πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στὸ φῶς τὶς ὀρφανὲς ἐλιές του καὶ τ᾿ ἀμπέλια του,
σφίγγει τὰ δόντια. Δὲν ὑπάρχει νερό. Μονάχα φῶς.
Ὁ δρόμος χάνεται στὸ φῶς κι ὁ ἴσκιος τῆς μάντρας εἶναι σίδερο.
Μαρμάρωσαν τὰ δέντρα, τὰ ποτάμια κ᾿ οἱ φωνὲς μὲς στὸν ἀσβέστη τοῦ ἥλιου.
Ἡ ρίζα σκοντάφτει στὸ μάρμαρο. Τὰ σκονισμένα σκοίνα.
Τὸ μουλάρι κι ὁ βράχος. Λαχανιάζουν. Δὲν ὑπάρχει νερό.
Ὅλοι διψᾶνε. Χρόνια τώρα. Ὅλοι μασᾶνε μία μπουκιὰ οὐρανὸ πάνου ἀπ᾿ τὴν πίκρα τους.
Τὰ μάτια τους εἶναι κόκκινα ἀπ᾿ τὴν ἀγρύπνια,
μία βαθειὰ χαρακιὰ σφηνωμένη ἀνάμεσα στὰ φρύδια τους
σὰν ἕνα κυπαρίσσι ἀνάμεσα σὲ δυὸ βουνὰ τὸ λιόγερμα.
(Γιάννης
Ρίτσος – Ρωμιοσύνη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου