Ο Κολοσσός της Ρόδου

Κατά την αρχαιότητα, η Ρόδος ήταν μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές πόλεις της Μεσογείου και είχε κερδίσει το σεβασμό του μεσογειακού κόσμου. Ωστόσο εκτός από τον πολιτισμό και το εμπόριο της έγινε διάσημη για ένα άγαλμα, που έμεινε στην ιστορία γνωστό ως Κολοσσός, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα κατασκευάστηκε πριν από το 280 Π.Χ. για να δώσει τις ευχαριστίες στους θεούς που παρέδωσαν την πόλη ασφαλή μετά από μια μακεδονική πολιορκία

Η κατασκευή του αγάλματος συνδέεται άμεσα μ' ένα σημαντικό γεγονός της ιστορίας της Ρόδου, την επιτυχημένη λύση της πολιορκίας της πόλης από τον Δημήτριο ( 305/4[;]π.Χ ). Μετά το τέλος της πολιορκίας που εξασφάλισε στη Ρόδο την ανεξαρτησία και την τιμή της, οι Ρόδιοι έκαναν πολλά αφιερώματα στους θεούς, το σπουδαιότερο από τα οποία ήταν το περίφημο άγαλμα του ηλίου, ο Κολοσσός της Ρόδου, επειδή κυρίως στο θεό Ήλιο, προστάτη της Ρόδου απέδωσαν τη νίκη τους. Το άγαλμα πιθανώς να ήταν έτοιμο γύρω στα 292 π.Χ. Η κατασκευή του κόστισε περίπου 300 τάλαντα, σύμφωνα με τον ιστορικό Πλίνιο (23-79 μ.Χ.) τα oποία προήλθαν από την πώληση των πολιορκητικών μηχανών που είχε εγκαταλείψει ο Δημήτριος φεύγοντας,.

Το άγαλμα ήταν μια απτή απόδειξη του πλούτου και της τεχνολογίας της Ρόδου.

Ο Κολοσσός σύμφωνα με τον Φίλωνα τον Βυζάντιο ήταν κατασκευασμένος από 15 τόνους μπρούντζου και 9 τόνους σιδήρου. Όμως, οι αληθινές ποσότητες πρέπει ήταν πολύ μεγαλύτερες. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το Άγαλμα της Ελευθερίας στην Νέα Υόρκη έχει το ίδιο περίπου μέγεθος και βάρος 225 τόνους, ο Κολοσσός πρέπει να είχε ανάλογο βάρος.

Δυστυχώς, όμως, γύρω στο 222 π.Χ., πιθανόν 58 χρόνια μετά τα αποκαλυπτήρια, ο Κολοσσός κατέρρευσε, καθώς τα γόνατά του τσακίστηκαν από ένα τρομερό σεισμό, ενώ πέφτοντας λέγεται ότι γκρέμισε 30 σπίτια. Όμως τι ακριβώς έγινε;

Η αρχαία ακρόπολη της Ρόδου βρίσκεται σε ένα χαμηλό λόφο (Άγιος Στέφανος ή Μόντε Σμιθ) δυτικά του κέντρου της σύγχρονης πόλης, που σχηματίστηκε γεωλογικά από πρόσφατη ανύψωση και μετακίνηση τεμαχών. Η απόσταση της κίνησης μπορεί να υπολογιστεί από το ύψος των βράχων που ήταν κοντά στη στάθμη της θάλασσας κατά τo Πλειστόκαινο, αλλά τώρα βρίσκεται σε υψόμετρο μέχρι 110 μέτρων.

Αυτές οι ομαλές πλαγιές τερματίζουν στην βορειοδυτική πλευρά σε απότομους γκρεμούς, οι οποίοι σχηματίστηκαν από ένα υπεράκτιο ρήγμα που είναι παράλληλο προς την ακτή. Η πρόσφατη αυτή ανύψωση έχει φθάσει στο μέγιστο της - 270 μέτρα, στο Όρος Φιλέρημο, το οποίο μπορεί να δει κανείς προς τα δυτικά. Η ακρόπολη ήταν αρχικά καλυμμένη από πέτρωμα το οποίο όμως εξορύχτηκε εκτενώς ως δομικό

υλικό, ενώ τα θεμέλια των μεγάλων κτιρίων βρίσκονται σε ιζηματογενή πετρώματα του Πλειόκαινου.

Η βόρεια ακτή της Ρόδου έχει καταγράψει πολλές αλλαγές στην αρχαία στάθμη της θάλασσας. Πολλά από τις παράκτια λατομεία, τα οποία πιστεύεται ότι είναι ρωμαϊκά, έχουν βυθιστεί σε βάθος 40 εκατοστών, που δείχνει ότι η γη έχει μειωθεί από τότε. Ωστόσο, υπάρχει μια σημαντική θαλάσσια εγκοπή στους απότομους βράχους σε ύψος 3,4 μέτρων που χρονολογείται στο 300 π.Χ. Η γη πρέπει, συνεπώς, έχει αυξηθεί περίπου 3,8 μέτρα μεταξύ 300 π.Χ. και την ρωμαϊκή περίοδο. Η κύρια πιθανή αιτία ήταν η μετακίνηση της γης από τον σεισμό του 222 π.Χ., που ισοπέδωσε τον Κολοσσό της Ρόδου και ήταν η μεγαλύτερη μετακίνηση του εδάφους στην περιοχή κατά τα τελευταία 10.000 χρόνια.

Ήταν ένα ισχυρός σεισμός με μέγεθος 7,2R ( συντεταγμένες επίκεντρου 36 Ν, 28 Ε) που κατέστρεψε το φάρο - άγαλμα του κολοσσού της Ρόδου, το φρούριο και την αποβάθρα. Ωστόσο ο σεισμός δεν ήταν το μόνο γεγονός που συνέβη. Πιθανώς, κύματα τσουνάμι δημιουργήθηκαν και αναστάτωσαν την βόρεια ακτή της Ρόδου ενώ πολλά σκάφη καταστράφηκαν. Ο σεισμός της Ρόδου το 222 π.Χ., είχε επιπτώσεις όχι μόνο στο νησί της Ρόδου, αλλά και στο υπόλοιπο νοτιοανατολικό Αιγαίο.

Παρά την ολέθρια πτώση του, το μπρούντζινο σώμα του Κολοσσού βρισκόταν ήδη πάνω από 100 χρόνια σωριασμένο στο έδαφος, όταν ο Αντίπατρος της Σιδώνας, τον συμπεριέλαβε στον κατάλογό του με τα επτά θαύματα. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος ανέφερε χαρακτηριστικά: «...ακόμα και σωριασμένο στο έδαφος, παραμένει ένα θαύμα. Λίγοι άνθρωποι μπορούν να αγκαλιάσουν με τα μπράτσα τους τον αντίχειρα αυτής της μορφής, που τα δάχτυλά της είναι μεγαλύτερα από τα περισσότερα αγάλματα».

Λέγεται ότι 876 χρόνια μετά την κατάρρευση του Κολοσσού, οι Σαρακηνοί λεηλάτησαν τη Ρόδο και πούλησαν τον τεμαχισμένο Ήλιο ως μέταλλο. Έτσι το είδωλο του θεού που κάποτε έσωσε την πόλη από την ξένη εισβολή είχε μια μοίρα ανάλογη με εκείνη της πολιορκητικής μηχανής του Δημήτριου, που με την πώλησή της χρηματοδοτήθηκε η ανέγερση του Κολοσσού.

Το βάθρο του αγάλματος ήταν από λευκό μάρμαρο. Το ότι τα πόδια του Κολοσσού ήταν ενωμένα, σήμαινε ότι ο Χάρης έπρεπε να δώσει λύσεις σε αρκετά τεχνικά προβλήματα. Μετά την αγκύρωση των πελμάτων του αγάλματος στο βάθρο ύψους 12 μέτρων, ο Χάρης κατασκεύασε έναν τεράστιο σκελετό από πέτρινα υποστυλώματα και σιδερένιες ράβδους, πάνω στον οποίο προσαρμόστηκαν χυτά μπρούντζινα φύλλα. Ενώ

επίσης είχε πάρει αποτελεσματικά μέτρα κατά του κινδύνου των ισχυρών ανέμων.

Το πρόβλημα που απασχόλησε εδώ και χρόνια ερευνητές είχε να κάνει με την θέση του Κολοσσού. Μια φράση ενός επιγράμματος, που ήταν χαραγμένο στη βάση του Κολοσσού, έκανε πολλούς να τον τοποθετήσουν «όχι μόνο πάνω από το πέλαγος αλλά και στη ξηρά» και για τον λόγο αυτό πολλοί υπέθεσαν ότι βρισκόταν στην είσοδο του λιμανιού με ανοιχτά τα σκέλη πατώντας με το ένα πόδι στο ένα άκρο του λιμανιού και με το άλλο στο απέναντι, ενώ ψηλά με σηκωμένο χέρι κρατούσε φως σαν φάρος για τα καράβια που περνούσαν να μπουν στο λιμάνι. 

Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΟΛΟΣΣΟΥ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ

Μια πρωτοβουλία του Δήμου Ρόδου

Ο Ιππόδαμος ο Μιλήσιος πατέρας της Πολεοδομίας

Γεννήθηκε το 498 π.Χ. και πέθανε το 408 π.Χ. και ήταν γιος του Ευρυφώντα.

Ο Ιππόδαμος ο Μιλήσιος ήταν Φυσικός, Μαθηματικός, Μετεωρολόγος Φιλόσοφος και καινοτόμος αρχιτέκτονας –πολεοδόμος της κλασικής περιόδου (5ος αι. π. Χ. ). Οι ιδέες του στην πολεοδομία συνοψίζουν όλη την προηγούμενη εμπειρία στον τομέα αυτό θεωρείται δε ως ο πατέρας της πολεοδομίας.

Είναι ο πρώτος που συνέλαβε “την πόλεων διαίρεσιν”, δηλαδή την αξία ενός απλού χωροταξικού σχεδίου, που δίνει ικανοποιητικές λύσεις στις λειτουργικές ανάγκες των πόλεων. Σπούδασε αρχιτεκτονική και αστρονομία.

Εκπόνησε σχέδια ελληνικών αποικιών που είχαν τάξη και κανονικότητα, σε αντίθεση με τον συγκεχυμένο τρόπο με τον οποίο αναπτύσσονταν οι πόλεις μέχρι εκείνη την εποχή, ακόμα και η Αθήνα. Θεωρείται επίσης ο εισηγητής της ιδέας ότι ένα σχέδιο πόλεως μπορεί να ενσωματώνει μια λογική κοινωνική διάταξη.

Το έργο του Ιππόδαμου περιλαμβάνει την “Πολεοδομική Μελέτη Πειραιώς”, την “Ιπποδάμειο Αγορά Πειραιώς”, τη “Ρυμοτομική Μελέτη των Θουρίων”, την “Πολεοδομική Μελέτη της Ρόδου”.

Είναι πιθανό το 479 π.Χ., όταν ξαναχτίστηκε η Μίλητος, να παρακολούθησε τα έργα και ίσως εργάστηκε σε αυτά σαν μαθητευόμενος αρχιτέκτων.

Το 460 π.Χ., όταν είχε ήδη γίνει γνωστός, ο Περικλής του ανέθεσε την εκπόνηση της πολεοδομικής μελέτης του Πειραιώς και την επίβλεψη της κατασκευής.

Η “Πολεοδομική Μελέτη Πειραιώς” του Ιππόδαμου αποτέλεσε πρότυπο για όλες τις πόλεις της κλασσικής εποχής.

Η “Πολεοδομική Μελέτη Πειραιώς” αποτέλεσε πρότυπο για όλες τις πόλεις της κλασσικής εποχής. Κατασκευάστηκαν “γειτονιές”, μικρές ομάδες σπιτιών σε οικόπεδα των 240 τ.μ. για κάθε σπίτι. Τα σπίτια έγιναν σε σειρά με μεσοτοιχία και προσανατολισμό προς νότο.

Όπως έδειξαν οι ανασκαφές, ήσαν κατοικίες για τους ελεύθερους πολίτες.

Κάθε σπίτι ήταν διώροφη μονοκατοικία με καθημερινό, κουζίνα, ξενώνα και αυλή.

Σώζεται η περιγραφή του Αριστοτέλη: “Ιππόδαμος εύρε την των πόλεων διαίρεσιν και τον Πειραιά κατέτεμε”.

Η “Ιπποδάμειος Αγορά του Πειραιά” λεγόταν και “Αγορά των Δημοτών”.Κατασκευάστηκε μεταξύ του λόφου της Μουνιχίας (της σημερινής Καστέλλας) και της βόρειας πλευράς του λιμένα Ζέας. Το 1882 βρέθηκε μια μεγάλη επιγραφή: “Συγγραφή Υποχρεώσεων της εν Ζέα σκευοθήκης του Φίλωνος” που αναφέρει τη θέση της Ιπποδαμείου αγοράς. Στην αγορά αυτή έφθαναν τα εμπορεύματα από το εξωτερικό, αφού πληρωνόταν “τέλος εκτελωνισμού” ίσο με το 1/50 της αξίας τους.

Η “ρυμοτομική μελέτη της πόλης των Θουρίων” στην Κάτω Ιταλία έγινε το 444 π.Χ. έχοντας ακολουθήσει την σχετική αποστολή αποικισμού.

Η νέα πόλη κτίστηκε κοντά στη Σύβαρη, στον κόλπο του Τάραντα, που είχε καταστραφεί το 510 π.Χ. Ο Ησύχιος αναφέρει: “…. διελόμενος την πόλιν κατά μεν το μήκος εις πλατείας τέσσαρας, κατά δε το πλάτος εις τρεις”.

Στη συνέχεια έζησε επί χρόνια στην Αθήνα.

Η “πολεοδομική μελέτη της Ρόδου” έγινε το 408 π.Χ. Ο Στράβων αναφέρει τη Ρόδο:“Η δε νυν πόλις εκτίσθη κατά τα Πελοππονησιακά υπό του αυτού αρχιτέκτονος, ως φάσιν, υφ΄ ου και ο Πειραιεύς”.

Το σύστημα ρυμοτομίας του Ιππόδαμου εφαρμόστηκε αργότερα και σε άλλες πόλεις, όπως απέδειξαν ανασκαφές στην Κασσώπη, Πριήνη, Ολυνθο και Αλεξάνδρεια. Το σύστημα αυτό βασιζόταν στη χάραξη παράλληλων δρόμων, που τέμνονται κάθετα, ώστε να δημιουργούνται οικοδομικά τετράγωνα και κανονικές πλατείες και ονομάστηκε “Ιπποδάμειος νέμεσις”.

Τα οικοδομικά τετράγωνα είχαν χαραχθεί με ακρίβεια και χωρίστηκαν σε οικόπεδα ίσου εμβαδού. Οι δρόμοι ήταν ευθύγραμμοι και ευρείς και οι πλατείες ευρύχωρες. Οι θέσεις των διοικητικών κτιρίων, των ναών και των κατοικιών ήταν καθορισμένες με ακρίβεια.

Οι κατοικίες είχαν είσοδο από τον Νότο με τέτοια διάταξη να έχουν ήλιο το χειμώνα και δροσιά το καλοκαίρι.

Για να εξασφαλίσει την υγιεινή λειτουργία των πόλεων ο Ιππόδαμος σχεδίαζε την υδροδότησή τους, φρόντιζε να εφοδιάζονται με άφθονο νερό έτσι λοιπόν η πόλη περιείχε επίσης προηγμένες για την εποχή δεξαμενές υδάτων, που η κατασκευή τους στηρίζεται στον μαθηματικό τύπο αχ² + βχ + γ = 0, (είχαν τη μορφή «παραβολοειδούς εκ περιστροφής», επινόηση που προϋποθέτει σοβαρές γνώσεις μαθηματικών και τεράστια εμπειρία), με φρεάτια περισυλλογής ομβρίων υδάτων καθώς και αποχετευτικών συστημάτων.

Πρόβλεψε κλίσεις στους δρόμους για την απομάκρυνση των νερών της βροχής. Τοποθετούσε τους ναούς και τα δημόσια κτίρια σε περίβλεπτες και οχυρές θέσεις, ώστε να εξυπηρετείται η λειτουργικότητα και να εξασφαλίζεται η άμυνά τους.

Κατά τον Ιππόδαμο η ιδανική πόλη πρέπει να έχει 10.000 άνδρες κατοίκους, που με τον ανάλογο αριθμό γυναικών, παιδιών, δούλων και ξένων θα φτάνει τους 50.000 κατοίκους. Μελετώντας τα προβλήματα λειτουργίας των πόλεων διαπίστωσε ότι ήσαν συνδεδεμένα με το πολιτειακό σύστημα διοίκησης. Χώρισε τους πολίτες σε τρεις τάξεις: γεωργούς, τεχνίτες και πολεμιστές. Διαίρεσε τη γή σε τρεις μορφές ιδιοκτησίας:ιερή, δημόσια και ιδιωτική.

Ολοι οι άρχοντες της πόλης θα πρέπει να είναι εκλεγμένοι.

Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι ο Ιππόδαμος: “…. πρώτος των μη πολιτευομένων επεχείρησε να είπη τι περί της αρίστης πολιτείας, διαιρέσας την μυρίανδρον τω πλήθει πόλιν εις τρία μέρη, ήτοι το περιλαμβάνον τους τεχνίτας, το τους γεωργούς και το προπολεμούν και τα όπλα έχον. Την χώραν εις την ιεράν, την δημοσίαν και την ιδίαν…”.

Αν και δεν ασχολήθηκε με την πολιτική, ο Ιππόδαμος μελέτησε τα πολιτειακά προβλήματα. Του αποδίδονται τα συγγράμματα: “Περί Πολιτείας” και “Περί Ευδαιμονίας”. Και από τα δύο σώζονται αποσπάσματα στο έργο του Στοβαίου. Το έργο του “Πυθαγορίζουσαι Θεωρίαι” σχολίασε και κατέκρινε ότι είναι ουτοπικός ο Αριστοτέλης.

Ο τίτλος του έργου ενισχύει την άποψη των Πυθαγορείων, ότι ο Ιππόδαμος ήταν οπαδός τους.

Το «διαμαντένιο πλέγμα» που επινόησε ήταν μια σειρά από ευρείες και ευθείες οδούς που τέμνονταν σε γωνίες 45 και 135 μοιρών.

Η Μίλητος μας παρέχει το αρχετυπικό Ιπποδάμειο σχέδιο, βάσει του οποίου ξαναχτίστηκε το 479 π.Χ. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο του σχεδίου είναι η εκτεταμένη κεντρική περιοχή, που με μακροχρόνια πρόβλεψη, κρατήθηκε ελεύθερη για να αναπτυχθεί ως δημόσιο κέντρο, η γνωστή «αγορά». Γύρω από αυτή την κεντρική περιοχή αναπτύσσονταν τα οικοδομικά τετράγωνα των περιοχών κατοικίας, οργανωμένα σε ένα ορθογώνιο δίκτυο δρόμων, χωρίς να λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη το τοπογραφικό ανάγλυφο.

Από τον Ιππόδαμο προήλθε και η πρώτη εισήγηση για την έννοια του Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας, πρότεινε ότι η κοινωνία θα έπρεπε να ανταμείβει τους ανθρώπους που δημιουργούσαν πράγματα χρήσιμα για αυτή.

Ο Αριστοτέλης επέκρινε την πρακτική και χρησιμοθηρική προσέγγιση του Ιπποδάμου και υπέδειξε ότι με την ανταμοιβή των ανθρώπων για να κάνουν καλό, τα άτομα θα το κάνουν για δικό τους όφελος πρώτιστα και όχι τόσο για την ωφέλεια της πολιτείας.

Τον Ιππόδαμο αναφέρουν στα έργα τους οι Αριστοτέλης, Στοβαίος, Στράβων, Ησύχιος Φώτιος και Θεανώ.

ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΝ ΥΠΕΡ ΗΡΩΩΝ!

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, η αμερικανική οικονομία , η οποία έχει μόλις υποστεί το σοβαρότερο κραχ στην μέχρι τότε πορεία της ανθρωπότητας, βιώνει την ασύδοτη κυριαρχία του οργανωμένου εγκλήματος που έχει εισχωρήσει και διαβρώσει τον Δημόσιο Βίο.

Ο αβοήθητος πολίτης δεν έχει από πού να ζητήσει βοήθεια. Είναι σε αυτό το σημείο που αποκρυσταλλώνεται η μορφή του υπεράνθρωπου των μαζών, μια σπάνια προσωπικότητα που ξεσκεπάζει τις αδικίες του κόσμου και προσπαθεί να τις αποκαταστήσει απονέμοντας «ιδιωτική» δικαιοσύνη. Αυτό το λογοτεχνικό μοτίβο επηρέασε τους πρώτους συγγραφείς των κόμικς με πρωταγωνιστές σούπερ ήρωες.

Είναι σε αυτό το σημείο που εμφανίζονται υπέρ ήρωες, ισχυροί, γρήγοροι και αλεξίσφαιροι. Πηδώντας από τον ένα ουρανοξύστη στον άλλο αβίαστα, υπηρετώντας το «καλό» και αποτρέποντας τρομερές εγκληματικές απειλές κατά των κατοίκων που έχουν μετακομίσει και διαβιούν στον «νέο κόσμο» της σύγχρονης και δυναμικής μητρόπολης, οι Superheroes είναι λογικό να διαθέτουν, ανάλογα της εικόνας τους, σούπερ σπίτια.

     O Batman σε δράση με φόντο την Γκόθαμ Σίτυ

 (παραφθορά των λέξεων God Damner City=Καταραμένη Πόλη)

Ο Superman κατάγεται από τον πλανήτη «Krypton» και είναι ο μοναδικός αντιπρόσωπος του είδους του στη Γη μετά την καταστροφή του. Ακολουθώντας τις οδηγίες του νεκρού πατέρα του Kal-El, μέσα από ένα προηγμένο «έξυπνο-video», οδηγείται να χτίσει ένα μοναχικό φρούριο στο Βόρειο Πόλο.

Η πολυδαίδαλη υπόγεια σπηλιά «Batcave», καταφύγιο και ορμητήριο του υπέρ ήρωα Batman είναι περίπλοκη και σκοτεινή, όπως ακριβώς και ο εκατομμυριούχος ιδιοκτήτης της, που διακατέχεται από εμμονές σχετικά με την καταπολέμηση του εγκλήματος.

Το αρχοντικό της Νέας Υόρκης των Avengers αποτελεί πρότυπο οικιακού αυτοματισμού.

Επειδή όμως μια εικόνα χίλιες λέξεις οι παρακάτω «αποδόσεις» των σούπερ-σπιτιών των υπέρ ηρώων μιλούν από μόνες τους!

Το εσωτερικό της κατοικίας του Superman στον Βόρειο Πόλο

Η πόλη του Batman: Gotham City)

Το εσωτερικό της κατοικίας του BATMAN: Batcave

Η πόλη κοιμάται ήσυχη!
Ο Spiderman είναι εκεί έξω και τους προστατεύει!

Ο Spiderman σε δράση!

Ο Spiderman στην ταράτσα με το μωρό...για να κοιμηθεί η κυρία του!

Το υψηλής τεχνολογίας αρχοντικό των Avengers

Τα φυτά "αδειάζουν" την ατμόσφαιρα από διοξείδιο.

Οι επιστήμονες και τα έως τώρα μοντέλα τους για το κλίμα είχαν υποτιμήσει την ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα, που απορροφούν τα φυτά από την ατμόσφαιρα. 

Νέα μελέτη εκτιμά ότι τα δέντρα και τα υπόλοιπα φυτά απορροφούν 16% περισσότερο διοξείδιο από ό,τι υπολογιζόταν.  Το γεγονός αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί μέχρι σήμερα τα κλιματολογικά μοντέλα συστηματικά υπερεκτιμούσαν τον ρυθμό αύξησης του διοξειδίου στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας.

 Επιπλέον, δείχνει ότι τα φυτά αποτελούν έναν ακόμη σημαντικότερο σύμμαχο κατά της κλιματικής αλλαγής σε σχέση με τις έως τώρα εκτιμήσεις. Περίπου το μισό διοξείδιο που παράγεται, καταλήγει στους ωκεανούς ή απορροφάται από τα φυτά.

 Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Λιανχόνγκ Γκου του Εθνικού Εργαστηρίου Όακ Ριντζ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), σύμφωνα με το BBC, ανέλυσαν ξανά πόσο διοξείδιο εξαπλώνεται αργά στο εσωτερικό των φύλλων των φυτών και συμπέραναν ότι σαφώς περισσότερο αέριο απορροφάται από αυτά. Οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι μεταξύ 1901 - 2100 η ποσότητα διοξειδίου που συνολικά θα έχει αφαιρεθεί από την ατμόσφαιρα χάρη στα φυτά, θα είναι 1.057 δισεκατομμύρια τόνοι, έναντι 915 δισεκατομμυρίων τόνων που ήταν η προηγούμενη εκτίμηση (αύξηση 16% έως 17%).  Πάντως, άλλοι ειδικοί ανέφεραν ότι, παρά τον νέο υπολογισμό, που πιθανώς θα οδηγήσει σε μελλοντική αναθεώρηση των κλιματολογικών μοντέλων, είναι μάλλον απίθανο να αλλάξει κάτι στις δυσοίωνες προβλέψεις για την εξέλιξη της κλιματικής αλλαγής. 

 Αν και η νέα έρευνα δείχνει ότι ίσως είναι ελαφρώς ευκολότερο να επιτευχθεί ο βασικός στόχος συγκράτησης της αύξησης του διοξειδίου έως τους δύο βαθμούς Κελσίου, σε κάθε περίπτωση οι περικοπές των «αερίων του θερμοκηπίου» που θα χρειαστούν, δεν παύουν να είναι πολύ μεγάλες.

Architecture and Design Collection (ADC)

Architecture & Design Collections
Σχετικά με την Architecture and Design Collection (ADC)

Ο καθηγητής του UCSB David Gebhard (1927-1996) ίδρυσε το ADC το 1963.

Σήμερα είναι ένα από τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικά αρχεία στη Βόρεια Αμερική, με περισσότερους από 1.000.000 σχέδια, καθώς και σχετικά έγγραφα, φωτογραφίες, μακέτες, διακοσμητικά αντικείμενα και έπιπλα.

Το επίκεντρο της συλλογής είναι ο σχεδιασμός και η αρχιτεκτονική της νότιας Καλιφόρνιας από τα τέλη του 19ου με αρχές του 21ου αιώνα.

Το παρακάτω έκθεμα είναι από τη συλλογή του ADC.

     

     Paul Laszlo, μακέτα της οικίας Laszlo, 1937 

Απάντηση, για «δόμηση σε εκτός σχεδίου οικόπεδα με μεγάλη κλίση φυσικού εδάφους», στους ιθαγενείς οδοντοτεχνίτες και στους χαρτογιακάδες συμβούλους τους.

ΕΝΑ «ΜΟΥΣΕΙΟ» ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΜΕ 1400 ΚΙΝΗΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ .

Χίλια τετρακόσια (1.400) κινητά ευρήματα από την ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, όπου ανεγέρθηκε το Μουσείο της Ακρόπολης, βρίσκουν τη θέση που τους αρμόζει.

Όταν ολοκληρωθεί τα έργο, θα δημιουργηθεί ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος στο επίπεδο -1 του Μουσείου μέσα στον οποίο ο επισκέπτης θα έχει μια μοναδική ευκαιρία: Να περιηγηθεί και να κατανοήσει την ιστορία της Αθήνας έτσι όπως δεν την έχει συνηθίσει, μέσα σε μια πόλη καθημερινή, που έσφυζε από ζωή κάτω από τους αρχαίους περίλαμπρους ναούς του Ιερού Βράχου.

Οι τρεις κύριες ενότητες της έκθεσης, που φέρουν τους τίτλους «Πριν την πόλη», «Στην περιφέρεια της πόλης» και «Η ζωή στην πόλη», υπόσχονται μια νέα εμπειρία, αλλά και μια σφαιρική εικόνα από τη μακρά ιστορία της Αθήνας. «Πλησιάζει ο καιρός η ανασκαφή να αποκτήσει την αυτονομία της και να γίνει έκθεμα, ασυνήθιστο και μεγάλο», επεσήμανε ο Διευθυντής του Μουσείου Ακρόπολης, Δημήτρης Παντερμαλής, χτες στη συνεδρίαση του ΚΑΣ, τα μέλη του οποίου έδωσαν το «πράσινο φως», ομόφωνα και με πολλά εύσημα, στην πρόταση οργάνωσης της μόνιμης έκθεσης των εν λόγω ευρημάτων.

«Ο μέσος επισκέπτης γνωρίζει τα κλασικά έργα, λίγο από τα αρχαϊκά ίσως και από τα ρωμαϊκά, αλλά των επόμενων αιώνων ως τον 13ο αι. δεν τα συνειδητοποιεί», δήλωσε μεταξύ άλλων η γγ του ΥΠΠΟΑ Λ. Μενδώνη, συμπληρώνοντας ότι με την έκθεση αυτή «επιμηκύνεται η χρονική περίοδος την οποία προσλαμβάνει ο επισκέπτης του Ιερού Βράχου και του Μουσείου της Ακρόπολης. Διαπιστώνεται έτσι η μακρά ιστορική διάρκεια της πόλης». Μεταξύ των εκθεμάτων, ξεχωρίζουν αντικείμενα από εργαστήρια γλυπτικής με ημιτελή έργα και εργαλεία, λατρείες ανατολικών θεοτήτων, πορτραίτα φιλοσόφων, καθώς και από υδραυλικά έργα, όπως δεξαμενές και πηγάδια, ενώ χαρακτηριστικές του πλούτου αλλά και της σημασίας των ευρημάτων είναι οι 21 θεματικές ενότητες της έκθεσης.

Εκθεσιακές και θεματικές ενότητες

Ογδόντα και πλέον ευρήματα κεραμικής από τις πρώτες περιόδους κατοίκησης που τεκμηριώνουν οικιστική και βιοτεχνική δραστηριότητα, καθώς και από πέντε τάφους που βρέθηκαν στην περιοχή, εμπλουτίζουν την πρώτη ενότητα «Πριν την πόλη», που «διανύει» μια χρονική απόσταση από το 3000 ως το 750 π. Χ. Πληροφορίες για την αυξημένη οικιστική και βιοτεχνική δραστηριότητα στην περιοχή μετά τα μέσα του 8ου αι. π. Χ., αλλά και για την περιορισμένη κατοίκησή της κατά την αρχαϊκή εποχή,

λόγω της θέσης της έξω από τα αρχαϊκά τείχη, δίνονται μέσα από 45 εκθέματα που χαρακτηρίζουν τη δεύτερη ενότητα με τίτλο «Στην περιφέρεια της πόλης». Η τρίτη και μεγαλύτερη εκθεσιακή ενότητα «Ζωή στη Πόλη» περιλαμβάνει 1.109 εκθέματα, καλύπτοντας μια χρονική περίοδο από το 480 π. Χ. ως το 1200 μ. Χ.

Οι θεματικές ενότητες τώρα. «Οι άνδρες στην πόλη και το σπίτι» και «Γυναικείες υποθέσεις» θα περιλαμβάνουν εκθέματα που παρουσιάζουν όψεις της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής των ανδρών, αλλά και τον ρόλο της γυναίκας στο σπίτι, χωρίς να λείπουν τα ζητήματα κοινωνικής διαφοροποίησης μεταξύ της ελεύθερης, της μετοίκου, της δούλας, της εταίρας και της παλλακίδας. Κουδουνίστρες, αλογάκια κι άλλα εκθέματα θα συστήνουν τη ζωή των παιδιών στην πόλη («Μεγαλώνοντας στη γειτονιά» λέγεται η σχετική ενότητα), ενώ η «Αξία της γραφής», η «Ετοιμασία του φαγητού», οι «Εμπορικές συναλλαγές» και οι «'Ανθρωποι της εργασίας», παρουσιάζονται μέσα από τα εκθέματα που θα πλαισιώνουν τις αντίστοιχες ενότητες. «Η φροντίδα του σώματος» θα έχει ξεχωριστή θέση στην έκθεση. Το ίδιο και το πλούσιο περιεχόμενο μιας δεξαμενής με κατεστραμμένη οικοσκευή («Με αφορμή μια καταστροφή» ο τίτλος της ενότητας), που θα πλαισιώνεται και από τον μη φθαρτό οικιακό εξοπλισμό μιας οικίας του 1ου αι. π. Χ. «Το πολύτιμο νερό» δεν θα μπορούσε να λείπει από μια περιοχή που έχει άμεση σχέση με αυτό. Έτσι, μια αναπαράσταση πηγαδιού, με αναρτημένα τα αγγεία που βρέθηκαν εντός του, θα παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες ως προς την ύδρευση. «Εικόνες θεών», αλλά και «Εικόνες θνητών» θα δίνονται μέσα από αγάλματα, προτομές, επιτύμβιους κιονίσκους κ.α. (στην πρώτη θεματική ενότητα εντάσσονται και τα έργα που θα «διηγούνται» τη στροφή προς τις μυστηριακές λατρείες της Ανατολής που συνέβη κυρίως τα ρωμαϊκά χρόνια).

Εκθέματα για τη λατρεία, τη μαγεία, αλλά και για τη μετάβαση στον Χριστιανισμό θα κυριαρχούν στις ενότητες που αναφέρονται ως «Λατρεία και μαγεία» και «Από την παλιά στη νέα θρησκεία», ενώ εικόνες από τις οικίες, τις επαύλεις και τα ρωμαϊκά λουτρά της ύστερης αρχαιότητας θα δίνονται μέσα από την ενότητα «Σπαράγματα κτηρίων». Τα λυχνάρια που χρησιμοποιήθηκαν «Φωτίζοντας τους αιώνες», όπως λέγεται η σχετική ενότητα, σε μια μακρά περίοδο 17 αιώνων, αλλά και ευρήματα από θυσίες «Για το στέριωμα των σπιτιών» πλαισιώνουν την έκθεση που όταν υλοποιηθεί θα συμπληρώσει με τον ιδανικότερο τρόπο τα λαμπρά εκθέματα του Μουσείου της Ακρόπολης.