Η πρώτη τηλεπαθητική πτήση (video)

Τα εγκεφαλικά κύματα μπορεί να αρκούν για να πετάξει ένα αεροπλάνο! 

Πορτογάλοι ερευνητές κατάφεραν να πιλοτάρουν ένα ιπτάμενο αεροπλανάκι (drone) εξ αποστάσεως από το έδαφος, μόνο με τα εγκεφαλικά κύματα. 

Η εταιρεία Tekever που αναπτύσσει την τεχνολογία Brainflight και έκανε τη σχετική επίδειξη στη Λισαβόνα, δήλωσε πως η νέα μέθοδος μπορεί μελλοντικά να αξιοποιηθεί, μεταξύ άλλων, από άτομα με κινητικά προβλήματα, προκειμένου να ελέγχουν ένα ιπτάμενο σκάφος. 

Εν καιρώ, η εταιρεία ευελπιστεί, σύμφωνα με το BBC, 

ότι θα καταστεί εφικτό ένας άνθρωπος να πιλοτάρει με το μυαλό του μεγαλύτερα αεροσκάφη (π.χ. εμπορικά), 

τα οποία έτσι δεν χρειάζονται καθόλου πλήρωμα. 

Eιδικοί σε θέματα αεροπλοΐας δήλωσαν ότι θεωρούν μάλλον απίθανο να συμβεί κάτι τέτοιο, καθώς δύσκολα θα λυθούν τα ζητήματα ασφάλειας. 

Βεβαίως, παλαιότερα κάποιοι ειδικοί άλλοι θεωρούσαν απίθανη και την ύπαρξη του.  

Αναβάθμιση στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για την υποδοχή... ταξί

22

Η NASA ξεκίνησε εκτεταμένες εργασίες αναβάθμισης στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) προκειμένου να δημιουργηθούν θέσεις στάθμευσης για την υποδοχή δύο νέων μισθωμένων σκαφών εντός της δεκαετίας.

Οι εργασίες περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τη μετακίνηση μιας υπομονάδας του σταθμού σε νέα θέση -τη μεγαλύτερη αλλαγή στη διάταξη του πολυεθνικού τροχιακού εργαστηρίου, του οποίου η κατασκευή ολοκληρώθηκε το 2011 με κόστος άνω των 100 δισ. δολαρίων.

Όταν η συναρμολόγηση του ISS ολοκληρώθηκε, η NASA παρόπλισε τα διαστημικά λεωφορεία της και ανέθεσε στη Ρωσία τη μεταφορά των αστροναυτών της από και προς τον σταθμό, μια υπηρεσία που χρεώνεται περίπου 70 εκατ. δολάρια ανά θέση.

Με στόχο να τερματίσει την εξάρτησή της από τη Ρωσία εντός του 2017, η NASA σύναψε συμβόλαια με δύο αμερικανικές εταιρείες, την Boeing και τη SpaceX, για την ανάπτυξη νέων διαστημικών ταξί για επανδρωμένες αποστολές στον ISS. Αυτό εκτιμάται ότι θα ρίξει το κόστος των μισθωμένων πτήσεων στα 58 εκατ. δολάρια ανά άτομο.

Δύο αμερικανοί αστροναύτες πραγματοποίησαν το Σάββατο τον πρώτο από τους επτά διαστημικούς περιπάτους που προγραμματίζονται για φέτος εν όψει της άφιξης των νέων σκαφών το 2017.

Μέχρι το Μάρτιο θα πρέπει να έχουν εγκατασταθεί συνολικά 233 μέτρα νέας καλωδίωσης, καθώς και συστήματα επικοινωνιών για την κάψουλα CST-100 της Boeing και το Dragon V2 της SpaceX.

H μεγαλύτερη αλλαγή θα είναι όμως η μετακίνηση της υπομονάδας Leonardo του σταθμού από την υπομονάδα Unity στην υπομονάδα Tranquility -μια περίπλοκη εργασία που θα πραγματοποιηθεί με ρομποτικό βραχίονα, ο οποίος θα ελέγχεται σε πραγματικό χρόνο από τη Γη.

Η αλλαγή της διαμόρφωσης του σταθμού απελευθερώνει χώρο προκειμένου να εγκατασταθούν δύο νέοι «Διεθνείς Αντάπτορες Πρόσδεσης», στους οποίους θα συνδέονται τα νέα σκάφη. Η μία θύρα θα βρίσκεται στην άκρη της υπομονάδας Harmony, εκεί όπου προσδένονταν τα διαστημικά λεωφορεία, η δεύτερη θα βρίσκεται στην πάνω πλευρά της ίδιας υπομονάδας.

Τα νέα διαστημικά ταξί θα μπορούν να μεταφέρουν τέσσερα άτομα, ένα περισσότερο από ό,τι τα ρωσικά Soyuz. Αυτό θα επιτρέψει στο πλήρωμα του ISS να επεκταθεί από τα έξι στα επτά μέλη.

Η SpaceΧ εκτιμά ότι η κάψουλα Dragon V2, μια αναβαθμισμένη βερσιόν του μη επανδρωμένου σκάφους Dragon που χρησιμοποιείται ήδη για τον ανεφοδιασμό του ISS, θα είναι έτοιμη για την πρώτη, μη επανδρωμένη πτήση στα τέλη του 2016. Η πρώτη επανδρωμένη αποστολή θα μπορούσε να ακολουθήσει στις αρχές του 2017.

Η Boeing από την πλευρά της σχεδιάζει να πραγματοποιήσει την πρώτη μη επανδρωμένη πτήση του CST-100 τον Απρίλιο του 2017 και την πρώτη επανδρωμένη αποστολή τον Ιούλιο του ίδιου έτους.

Γκάζι... για ηλεκτρικά αυτοκίνητα από την Apple !

Από το 2020 πανέξυπνα ηλεκτρικά αυτοκίνητα από την Apple !

Η εταιρεία τεχνολογίας Apple Inc έχει θέσει ως στόχο να ξεκινήσει την παραγωγή ηλεκτρικών οχημάτων από το 2020, αναφέρει σε άρθρο του το ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg επικαλούμενο δηλώσεις πηγών προσκείμενες στο θέμα.

Το σχέδιο αυτό ενδεχομένως να αποτελέσει μεγάλη πρόκληση για την κατασκευάστρια εταιρεία συσκευών κινητής τηλεφωνίας που φαινομενικά έχει ελάχιστη εμπειρία και γνώση γύρω από την κατασκευή αυτοκινήτων. Η «ομάδα αυτοκινήτου» της Apple απαρτίζεται από περίπου 200 άτομα, τα οποία εργάζονται πυρετωδώς για την επίτευξη του τολμηρού αυτού στόχου, μεταδίδει το Bloomberg. Ωστόσο, όπως αναφέρουν πηγές, η εταιρεία θα μπορούσε να εγκαταλείψει την προσπάθεια κατασκευής του αυτοκινήτου ή να την αναβάλει εάν τα στελέχη της δεν είναι ικανοποιημένα από την πρόοδο του εγχειρήματος.

Εταιρεία «A123 Systems» παραγωγής ειδικών μπαταρίων ηλεκτρικών αυτοκινήτου μήνυσε την Apple για την εξαγορά των υπαλλήλων της χαρακτηρίζοντας το γεγονός ως κλοπή (τεχνολογίας και πνευματικής ιδιοκτησίας).

Συγκεκριμένα η «A123 Systems», μια εταιρεία που παράγει τις μπαταρίες ιόντων λιθίου για ηλεκτρικά αυτοκίνητα στη μηνυτήρια της αναφορά που κατάθεσε στο δικαστήριο, σύμφωνα με το Reuters, υποστηρίζει ότι η Apple έχει, μέσω πρόσληψης στελεχών της «A123 Systems», προβεί με βάση τη δική της Τεχνολογία στην παραγωγή και εκμετάλλευση μπαταριών για το iPhone Maker και συγκεκριμένα έχει «αναπτύξει μεγάλης κλίμακας διαίρεση της δικής της μπαταρίας» των δικών της μπαταριών - ένας ισχυρισμός που επιβεβαιώνει την είδηση ότι η Apple έχει θέσει ως στόχο να ξεκινήσει την παραγωγή ηλεκτρικών οχημάτων .

Η «A123 Systems» ισχυρίζεται ότι η Apple έχει προβεί σε «λαθροθηρία» υψηλόβαθμων υπαλλήλων της, από τον Ιούνιο του 2014 σύμφωνα με την αγωγή της που κατατέθηκε στις 6 Φεβρουαρίου και που η εταιρεία ισχυρίζεται ότι έχει αντίγραφα των επιστολών που ανταλλάχθηκαν μεταξύ του τμήματος πρόσληψης προσωπικού της Apple και πέντε πρώην υπαλλήλους της «A123 Systems». Τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που βρέθηκαν στους υπολογιστές των εργαζομένων, μετά την αποχώρηση τους από την εταιρεία, καταδεικνύουν τις «ύποπτες συνθήκες» της εξαγοράς των συγκεκριμένων στελεχών της.

Πινακοθήκη Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, ένα μαγικό κτίριο...

Κτήριο Πινακοθήκης Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα

Το κτήριο της οδού Κριεζώτου 3 ανήκε εξ ολοκλήρου στον αείμνηστο ζωγράφο Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα και περιήλθε στο Μουσείο Μπενάκη από δωρεά του καλλιτέχνη ενόσω αυτός ακόμη ζούσε.

Το αρχικό κτήριο – ισόγειο και πέντε όροφοι – κτίστηκε με εντολή του Αλέξανδρου Χατζηκυριάκου γύρω στο 1932 από τον Κωνσταντίνο Κιτσίκη, αρχιτέκτονα και καθηγητή στο Πολυτεχνείο, και αποτελεί τυπικό δείγμα αρχιτεκτονικής πολυκατοικίας του Μεσοπολέμου.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’50, ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας αποφάσισε να κατοικήσει μόνιμα στο κτήριο που ανήκε στην οικογένειά του. Για το σκοπό αυτό πρόσθεσε έναν επιπλέον όροφο, τη διαμόρφωση του οποίου επιμελήθηκε ο ίδιος με τη βοήθεια των μαθητών του στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πολυτεχνείου, Αντώνη Κιτσίκη και Αλέξανδρου Παπαγεωργίου. Ήδη από την εποχή του το σπίτι της οδού Κριεζώτου προκάλεσε έντονο ενδιαφέρον στους αρχιτεκτονικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους και παρουσιάστηκε σε ελληνικά και ξένα περιοδικά αρχιτεκτονικής.

Στο ειδικά διαμορφωμένο ευρύχωρο και φωτεινό δώμα του έκτου όροφου εγκατέστησε το εργαστήριο και τη βιβλιοθήκη του, ενώ χρησιμοποιούσε τον πέμπτο όροφο για κατοικία. Εκεί έζησε και δημιούργησε ο Χατζηκυριάκος-Γκίκας επί σαράντα συνεχή χρόνια ως το θάνατό του, το Σεπτέμβριο του 1994. Οι χώροι αυτοί διατηρούνται μέχρι σήμερα όπως τους είχε ο ίδιος οργανώσει και διακοσμήσει. (http://www.benaki.gr/)

Παρακάτω παρουσιάζεται η  Πινακοθήκη του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα. Το κτίριο της οδού Κριεζώτου 3 ήταν η οικία και το εργαστήριο του. Ανήκε εξ ολοκλήρου στον αείμνηστο ζωγράφο Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα και περιήλθε στο Μουσείο Μπενάκη από δωρεά του καλλιτέχνη ενόσω εκείνος ακόμη ζούσε. 

Πρόκειται για ένα καθ' όλα μαγικό κτίριο. 
Ένα αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα, που σε αφήνει άφωνο με την υψηλή αισθητική του.  

Το μουσείο, οικία και εργαστήρι του ζωγράφου, είναι αφιερωμένο στον ίδιο αλλά και στην καλλιτεχνική δημιουργία της Ελλάδας και των εκφραστών της, από το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τη Μικρασιατική καταστροφή, έως την έναρξη της δικτατορίας του 1967. Οι πιο σημαντικές στιγμές της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας περνάνε μπροστά από τα μάτια σου...

Ο ζωγράφος εγκατέστησε το εργαστήριο και τη βιβλιοθήκη του στο ειδικά διαμορφωμένο ευρύχωρο και φωτεινό δώμα του έκτου ορόφου. 

Στην παραπάνω φωτογραφία: η είσοδος στο εργαστήριο.

Παντού βιβλία και πίνακες... 

Ένας χώρος, τόσο φωτεινός, σημαντικά ιδιαίτερος, σε κερδίζει από το πρώτο λεπτό. 

Κάθε γωνιά του αποπνέει μια μοναδική αύρα, παντού φως, γνώση και τέχνη. 

...και σε όλο το χώρο του χιλιάδες βιβλία...

Tα καβαλέτα και τα σύνεργα της ζωγραφικής συνυπάρ-χουν με παλιά έπιπλα και αντικείμενα από τα ταξίδια του καλλιτέχνη.

Πριν φύγουμε από τον 6ο όροφο του κτιρίου, στεκόμα- στε σε έργα μοναδικής ομορφιάς και παίρνουμε ανάσες κοιτάζοντας τα... 

Κατεβαίνοντας στον 5ο όροφο, τον οποίο χρησι-μοποιούσε ως κατοικία του, αρχικά βγαίνουμε στο μπαλκόνι του. 

Εκείνη την εποχή είχε θέα προς Λυκαβηττό, Υμηττό και Ακρόπολη.

 Εδώ το γραφείο του πατέρα του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, πλαισιωμένο με σπάνια αντικείμενα και πολύτιμα έργα τέχνης.

Ίσως το σαλόνι των ονείρων μου...

Παντού βιβλία, άνετα καθιστικά, 

βιβλιοθήκες, πολύχρωμα ξεχωριστά αντικείμενα, 

Αντικείμενα από ταξίδια, έργα...

Εδώ έζησε και δημιούργησε ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας επί σαράντα συνεχή χρόνια ως το θάνατό του. 

Οι χώροι αυτοί διατηρούνται μέχρι σήμερα όπως τους είχε ο ίδιος οργανώσει και διακοσμήσει.

Το 1991 ξεκίνησε να λειτουργεί σε ένα τμήμα (150 τ.μ.) του 4ου ορόφου η Πινακοθήκη Ν. Χατζηκυριάκου-Γκίκα. Η μόνιμη έκθεση είχε οργανωθεί από τον ίδιο τον καλλιτέχνη με έργα από όλους τους τομείς της δημιουργίας του, όπου επίσης διοργανώνονταν μικρές θεματικές εκθέσεις.

Στους τελευταίους ορόφους, ένας απίστευτος πλούτος φανερώνεται στα μάτια σου. Πραγματικά είναι τόσα τα εκθέματα, τόσοι οι τομείς αυτής της συλλογής που μένεις άφωνος με τον πολυεπίπεδο πλούτο. Η καλλιτεχνική δημιουργία (ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, μουσική, θέατρο, κινηματογράφος, φωτογραφία) συναντά την αρχιτεκτονική, την τέχνη του λόγου (πεζογραφία, ποίηση, φιλολογία, κριτική), αλλά και τον ιστορικό και φιλοσοφικό στοχασμό. 

Το Νόμπελ του Οδυσσέα Ελύτη,
προσωπικά αντικείμενα, χειρόγραφα του ποιητή.

Το Νόμπελ του Γιώργου Σεφέρη,
αντικείμενα και χειρόγραφα του ποιητή.

Ξεχωριστά βιβλία σπουδαίων εκπροσώπων της τέχνης του λόγου... 

Η επιστολή του Καρυωτάκη,το περίστροφο που αυτο- κτόνησε και οι σφαίρες...

Τα γυαλιά του Ιάκωβου Καμπανέλλη,
χειρόγραφα, έργα του...

Η φωτογραφική μηχανή της Nelly's...

Σημαντικό τμήμα της Πινακοθήκης αποτελεί η Βιβλιοθήκη, με σπάνιες εικονογραφημένες εκδόσεις και πάνω από 7.000 τόμους σχετικούς κυρίως με την Ιστορία της Τέχνης.

Ένα μουσείο που δεν είναι τόσο γνωστό, όσο θα άξιζε. Ένα στολίδι για την πόλη των Αθηνών που αξίζει να το επισκεφτείτε, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα σας μαγέψει...

Εκτός από το εργαστήριο και την οικία, σε αφήνουν άφωνο τα τόσα αντικείμενα, απίστευτης συμβολικής και εικαστικής αξίας. 

Τα αντικείμενα που παρουσιάστηκαν είναι μόνο κάποια από αυτά που θα δείτε όταν θα το επισκεφτείτε... 

Κτήριο Πινακοθήκης Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα 

Ώρες Λειτουργίας

Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σαββάτο, Κυριακή: 10:00 - 18:00

Εισιτήριο

Γενική είσοδος : € 7 

Μειωμένο : € 5 

Ελεύθερη είσοδος: Κάθε Πέμπτη (από 15/07/2013 έως 15/07/2014)

Αποκλειστικός Δωρητής: Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

(roadartist.blogspot.gr)

Dementiaville: To μοναδικό χωριό στον κόσμο για πάσχοντες από Αλτσχάιμερ !

Άμστερνταμ, Ολλανδία

Το αποκαλούν Dementiaville, ήτοι «το χωριό της άνοιας», κι όχι άδικα: μέσα στη μικρή πόλη Ντε Χόγκεβεκ, στα περίχωρα του Άμστερνταμ, ζουν 152 ασθενείς που πάσχουν από προχωρημένο στάδιο άνοιας aki Αλτσχάιμερ. 

To παντοπωλείο και το ταχυδρομείο του Ντε Χόγκεβεγκ είναι σχεδιασμένα ώστε να θυμίζουν τα αντίστοιχα καταστήματα σε μια συμβατική πόλη

Ωστόσο, οι κάτοικοι του μπορούν να λειτουργούν πρωταρχικώς ως άνθρωποι και κατόπιν ως ασθενείς, καθώς οι υπεύθυνοι του όλου εγχειρήματος έχουν δημιουργήσει όλες τις συνθήκες προκειμένου να τους αφήνουν να ζουν στη δική τους πραγματικότητα: μέσα στο (περιφραγμένο) αυτόνομο χωριό, που εκτείνεται σε σχεδόν τέσσερα εκτάρια, υπάρχει πάρκο, κομμωτήριο, εστιατόριο, θέατρο, ταχυδρομείο και παντοπωλείο. Στα «καταστήματα» αυτά εργάζονται ως υπάλληλοι οι περίπου 250 νοσηλευτές που είναι επιφορτισμένοι με την φροντίδα των ασθενών.

Οι νοσηλευτές αυτοί, ωστόσο, δεν φορούν παραδοσιακές άσπρες ποδιές, αλλά είναι ντυμένοι με κανονικά ρούχα, ώστε να μην διαταράξουν την ευαίσθητη ψυχική ισορροπία των κατοίκων τους, οι οποίοι λόγω της άνοιας από την οποία πάσχουν, δεν αντιλαμβάνονται πως όσοι κυκλοφορούν και εργάζονται γύρω τους είναι εκπαιδευμένοι νοσοκόμοι.

Οι 152 κάτοικοι ζουν σε συνολικά 23 κατοικίες του ανταποκρίνονται σε έναν από τους επτά διαφορετικούς «τρόπους ζωής» που οι ψυχολόγοι και οι επιστήμονες έκριναν ότι χαρακτηρίζουν την ολλανδική κοινωνία: αστικός (Stedelijk), χριστιανικός (Christelijk), μεγαλοαστικός-αριστοκρατικός (Goois), απλός και λιτός (Huiselijk), έθνικ (Indisch, με επιρροές από την ινδονησιακή οικιστική αρχιτεκτονική), σοφιστικέ (Cultureel, για όσους είναι ένθερμοι θιασώτες της κουλτούρας και του πολιτισμού) και ρουστίκ (Ambachtelijk).

Κάθε σπίτι έχει 6-8 ενοίκους με δικά τους υπνοδωμάτια, με en suite μπάνιο, ενώ οι ένοικοι μοιράζονται μια μεγάλη τραπεζαρία που λειτουργεί κι ως σαλόνι.

Οι κάτοικοι είναι ελεύθεροι να εγκαταλείπουν τα δωμάτιά τους και να περπατούν καθημερινά στη μεγάλη πλατεία με το σιντριβάνι, τον κεντρικό δρόμο και τα μικρά σοκάκια, να κάνουν τις δουλειές τους και γενικά να έχουν μια φυσιολογική καθημερινότητα, σαν η άνοια να μην χτύπησε ποτέ την «πόρτα» τους.

Στο χωριό –που από πολλούς έχει παρομοιαστεί με αυτό στη ταινία «The Truman Show»- δεν υπάρχουν αυτοκίνητα, ούτε λεωφορεία. Οι συναλλαγές δεν γίνονται με χρήματα, προκειμένου οι ασθενείς-κάτοικοι να μην απασχολούν το μυαλό τους με περίπλοκες μαθηματικές πράξεις που πιθανώς να τους έκαναν να νιώσουν άβολα.

Ιθύνων νους πίσω από το εγχείρημα είναι η γιατρός Ιβόν φαν Αμερόνγκεν, η μητέρα της οποίας πέθανε από Αλτσχάιμερ. Η Ιβόν αποφάσισε να κάνει κάτι προκειμένου να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής των πασχόντων από άνοια που απλώς «έλιωναν» μέσα σε έναν συμβατικό οίκο ευγηρίας. Κι όντως, το πείραμα φαίνεται να πετυχαίνει, με πολλές άλλες χώρες να προσανατολίζονται κι αυτές στη δημιουργία αντίστοιχων «χωριών».

«Είμαι γύρω στα 45, παντρεμένη κι έχω δυο μικρά παιδιά», λέει η Τζο, που σηκώνεται κάθε μέρα, μιλάει με τις «φίλες της» (τις νοσοκόμες δηλαδή), και περιμένει πως και πώς να φτάσει το απόγευμα για να πάει και να παίξει μπίνγκο. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική: Η Τζο είναι 87 ετών, ο σύζυγος της έχει πεθάνει και τα παιδιά της είναι 35-40 ετών με τις δικές τους οικογένειες. «Είναι πολύ σημαντικό να μην την διορθώσουμε και να μην της πούμε την αλήθεια», λέει η Ιβόν, «γιατί είναι ακριβώς αυτό το ψέμα μέσα στο οποίο ζει η Τζο που την κάνει να είναι τόσο χαρούμενη και αισιόδοξη».

Το Ντε Χόγκεβεκ, που κόστισε 19,3 εκατ. ευρώ, με χρηματοδότηση σχεδόν αποκλειστικά από το ολλανδικό κράτος (17.8 εκατ. ευρώ) και μια χορηγία της τάξεως των 1.5 εκατ. ευρώ από τοπικές οργανώσεις, σχεδιάστηκε από την ολλανδική αρχιτεκτονική εταιρεία Molenaar & Bol & VanDillen και άνοιξε επισήμως τις πύλες του τον Δεκέμβριο του 2009.

Το κόστος για κάθε κάτοικο είναι περίπου 5.000 ευρώ το μήνα, ωστόσο τα ασφαλιστικά ταμεία της Ολλανδίας καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος του μηνιαίου ενοικίου για τους ασφαλισμένους του.

Κρύσταλλα και καρφιά

Κρύσταλλα και καρφιά: Μουσείο στη συμβολή δύο ποταμών από Coop Himmelb(l)au.

Στις 20 Δεκεμβρίου 2014, στη γαλλική πόλη Λυών. άνοιξε για το κοινό, το φουτουριστικό Musée des Confluences . Πρόκειται για ένα επιστημονικό κέντρο που στόχο έχει να θα ρίξει φως σε ζητήματα που αφορούν το μέλλον της κοινωνίας και την αλληλεπίδραση των φυσικών και κοινωνικών επιστημών. Το μουσείο χτίστηκε σε μια προκυμαία στη συμβολή των ποταμών Ροδανού και Σον, εξ ου και το όνομα του μουσείου.

Αρχιτέκτονας: Wolf D. Prix / Coop Himmelb (l) au

Τοποθεσία: 86, quai Perrache, Λυών 69002, Γαλλία

Σε αντικατοπτρισμό της θέσης του προέκυψε και το τριγωνικό σχήμα του κτιρίου. Το μουσείο, το οποίο ανεγέρθηκε πάνω σε πασσάλους, υψώνεται πάνω από ένα οικόπεδο επιφανείας περίπου 21.000 τ.μ.. Με διαστάσεις 180 μέτρα μήκος, 90 μέτρα πλάτος και μέχρι 37 μέτρα σε ύψος, το κτίριο διαθέτει περίπου 30.000 τ.μ. ωφέλιμου χώρου και μικτό εμβαδόν περίπου 46.000 τ.μ.. Οι επισκέπτες μπορούν να κινούνται, σαν ποτάμι, ανάμεσα σε χώρους κλειστούς (off) και ανοιχτές εκθέσεις αποκτώντας πρόσβαση σε νέα ρεύματα της γνώσης μέσω των αμέτρητων περασμάτων, ραμπών και επιπέδων.

Η πρόσοψη από χάλυβα και γυαλί αποτελεί το νέο εμβληματικό σήμα της πόλης και κατασκευάστηκε από τη γερμανική εταιρεία Josef Gartner GmbH. Το πολύπλοκο σχήμα του κτηρίου, που σχεδιάστηκε από τους βιεννέζους αρχιτέκτονες Wolf D. Prix της Coop Himmelb (l) au, παρουσιάζει την τομή ενός κρυστάλλου μει ένα σύννεφο. Για την κατασκευή τέτοιων ελευθέρων αρχιτεκτονικών μορφών , οι μηχανικοί της Gartner χρειάστηκε να ξεπεράσουν αρκετά στατικά προβλήματα και να αναπτύξουν εντελώς νέες λύσεις.

Οι αρχιτέκτονες και οι μηχανικοί της Gartner εργάστηκαν μαζί για να σχεδιάσουν και να υπολογίσουν μια ασύμμετρη χοάνη ύψους 30 μέτρων από ατσάλι και γυαλί για την είσοδο και τη βελτιστοποίηση των κόμβων της μεταλλικής κατασκευής. Με ψηφιακή τρισδιάστατη προσημείωση υπολογίσθηκε ό καθένας από τους 160 κόμβους, σε καθένα από τους έξι χαλύβδινους δοκούς ορθογωνικής κοίλης διατομής, μεμονωμένα και στο σύνολό τους. Η κατεύθυνση και ο άξονας του κάθε κάθε κομβοελάσματος σύνδεσης προσδιορίστηκαν για κάθε κόμβο στον υπολογιστή. Αυτό επέτρεψε τόσο την σωστή κοπή των κοίλων προφίλ και μια πιο κομψή σχεδίαση για τους ίδιους τους κόμβους.

Η κατασκευή της 30μετρης χοάνης απαίτησε την παραγωγή υαλοπινάκων σφαιροειδούς διατομής, γεγονός που ώθησε τους σχεδιαστές στα όρια για το τι είναι τεχνικά εφικτό. Μέχρι τώρα, καμπυλότητες με ακτίνες κάτω των 500 χιλιοστών υπήρχε μόνο για τα παράθυρα των πιλοτηρίων των αεροπλάνων τζετ. Επιπλέον μεγάλα τζάμια του μουσείου, τα οποία έχουν μήκος ακμής έως 4,5 μέτρα, υπέστησαν μια πολύπλοκη θερμική διαδικασία καμπύλωσης προκειμένου να επιτευχθεί το επιθυμητό σχήμα με ακρίβεια χιλιοστού.

Η μεταλλική κατασκευή του «κρυστάλλου» στην περιοχή της εισόδου αποτελείται από 32 διαφορετικά κεκλιμένες επιφάνειες για δε την κατασκευή της απαιτήθηκαν περίπου 650 τόνοι χάλυβα. Προκειμένου να αποφευχθούν κενά στο σημείο των κόμβων και των αρθρώσεων και λόγω της πολύπλοκης γεωμετρίας, τμήματα της πρωτογενούς και δευτερογενούς χαλυβδοδομής συνδέονται με βίδες που εισάγονται μέσα στη διατομή. Τα μέλη της κατασκευής λειτουργούν σε προένταση. Οι αρθρώσεις δεν είναι ορατές στην ολοκληρωμένη δομή.

Επιπλέον,χρειάσθηκε να αναπτυχθεί μια νέα τεχνική για τη σύνδεση και τη συναρμολόγηση: ράβδοι με δύο όψεων αρθρώσεις για να ισοσκελίζονται οι ανοχές εγκατάσταση σε όλες τις κατευθύνσεις του σφαιρικού τομέα. Απαιτηθήκαν ειδικές μεταφορές και ανυψώσεις αφού τα μεγαλύτερα κομμάτια χάλυβα ήταν μέχρι και 4,5 μέτρα πλάτος και 20 μέτρα μήκος.

Η υπεραλίευση αδειάζει τη Μεσόγειο

Γράφει ο Γιάννης Ελαφρός

Κάθε πέρσι και καλύτερα, λένε οι ψαράδες στη Μεσόγειο και στις θάλασσες που βρέχουν την Ελλάδα. Ολοένα και συχνότερα τα δίχτυα ανεβάζουν λιγότερα και μικρότερα ψάρια. Η εικόνα για τις ποσότητες των ψαριών στη Μεσόγειο είναι πολύ ανησυχητική, ζοφερή την είχε χαρακτηρίσει η τελευταία σχετική έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: το 96% τουλάχιστον των βυθόβιων ψαριών της Μεσογείου υπεραλιεύεται, ενώ για τα πελαγικά είδη, όπως η σαρδέλα και ο γαύρος, το αντίστοιχο ποσοστό ξεπερνά το 71%. Δεν πρόκειται φυσικά για πρόχειρες εκτιμήσεις, αλλά για ανάλυση των επιστημονικών γνωμοδοτήσεων σχετικά με την κατάσταση των αποθεμάτων στη Μεσόγειο. Βιοποικιλότητα.

Μάλιστα, όπως δείχνουν τα επιστημονικά στοιχεία η Μεσόγειος αντιμετωπίζει πιο έντονο πρόβλημα από άλλες θαλάσσιες περιοχές, όπου φαίνεται οι πληθυσμοί των ψαριών να ανακάμπτουν μετά τη λήψη ορισμένων μέτρων. Για παράδειγμα, στην περιοχή του Βορειοανατολικού Ατλαντικού, η οποία περιλαμβάνει τη Βαλτική και τη Βόρεια Θάλασσα, η υπεραλίευση μειώθηκε. Από το 86% που ήταν το 2009 (υπεραλιεύονταν τα 30 από τα 35 αποθέματα που είχαν εξεταστεί) έπεσε στο 41% το 2014 (19 από 46 αποθέματα). Την αυξημένη απειλή για τη βιοποικιλότητα των ψαριών στη Μεσόγειο σημειώνει και αντίστοιχη έρευνα της Greenpeace, σύμφωνα με την οποία η υπεραλίευση στη Μεσόγειο και τις ελληνικές θάλασσες φτάνει το 82%, ως μέσο όρο, έναντι 63% των ψαριών στον Ατλαντικό Ωκεανό. Την πραγματικότητα αυτή ανέδειξε και έρευνα του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ), υπογραμμίζοντας πως ενώ στις θαλάσσιες περιοχές της Ευρώπης που βρίσκονται στον Ατλαντικό έχει υπάρξει σταθεροποίηση ή ακόμη και αύξηση των αλιευτικών αποθεμάτων, στη Μεσόγειο η κατάσταση βαδίζει από το κακό στο χειρότερο. Η έρευνα διαπιστώνει πως μετά το 1990 έχει μειωθεί πολύ η ηλικία των ψαριών που αλιεύονται, με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνουν να αναπαραχθούν. Πρόκειται για αποτέλεσμα της εντατικής υπεραλίευσης. Αν τα ψάρια αφήνονταν να φθάσουν σε ώριμη ηλικία, ώστε να γεννήσουν έστω μια φορά, τότε θα υπήρχε σημαντική βελτίωση στα αλιευτικά αποθέματα της Μεσογείου, σημειώνεται. Σύμφωνα με τα υπολογιστικά μοντέλα που χρησιμοποίησαν οι ερευνητές (Παρασκευάς Βασιλακόπουλος επικεφαλής, Χρήστος Μαραβέλιας και Γιώργος Τσερπές), τα ιχθυαποθέματα θα ήταν πολύ πιο ανθεκτικά στην υπεραλίευση αν τα ψάρια πιάνονταν λίγα χρόνια αφότου έφταναν στην αναπαραγωγική ωριμότητά τους. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για βυθόβια ψάρια (δηλαδή ζουν κοντά στον βυθό), όπως ο μπακαλιάρος και το μπαρμπούνι, και τα οποία αποτελούν στόχο των

σαρωτικών διχτυών που ρίχνουν οι τράτες. Η έρευνα των επιστημόνων δημοσιεύτηκε στο έγκυρο διεθνές περιοδικό «Current Biology».

Η ποσότητα των ψαριών που αλιεύεται στη Μεσόγειο είναι μεγάλη, ξεπερνά το 1,5 εκατομμύριο τόνους το έτος, ενώ όπως έχει ανακοινώσει η Greenpeace το 83% των τόνων και των ξιφιών που αλιεύονται είναι μικρότερα του επιτρεπόμενου μεγέθους.

Η Διεθνής Ενωση για τη Διατήρηση της Φύσης, η οποία εκδίδει τον Κόκκινο Κατάλογο των Ειδών, στον οποίο περιλαμβάνονται τα είδη που απειλούνται με εξαφάνιση, έχει προειδοποιήσει πως η υπεραλίευση, η μόλυνση, η απώλεια των φυσικών τους ενδιαιτημάτων και η κλιματική αλλαγή απειλούν με εξαφάνιση 43 είδη θαλάσσιας ζωής της Μεσογείου μέσα στα επόμενα 40 χρόνια. Μεταξύ των 15 ειδών που διατρέχουν άμεσο ενδεχόμενο αφανισμού τα 14 είναι σαλάχια και καρχαρίες. Οι χελώνες, τα δελφίνια, τα λαβράκια, οι ροφοί, η μουρούνα και ο κιτρινόπτερος τόνος θεωρούνται απειλούμενα ή ευάλωτα σε μείωση πληθυσμού. Αδυναμία ελέγχων

Μπορεί να ελεγχθεί η υπεραλίευση στη Μεσόγειο; Ολοι θεωρούν πως αποτελεί ένα πολύ δύσκολο έργο, για το οποίο τόσο οι κυβερνήσεις όσο και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν έκαναν όσα έπρεπε για πολλές δεκαετίες. Ενδεικτική είναι μια καταγγελία από την περιβαλλοντική οργάνωση Pew Environment Group σύμφωνα με την οποία οι ποσότητες ερυθρού τόνου που διοχετεύθηκε στην αγορά της Μεσογείου ήταν κατά 140% αυξημένες σε σχέση με τα στοιχεία που είχαν δώσει οι αλιευτικές εταιρείες. Δηλαδή η περιβαλλοντική οργάνωση έθεσε ευθέως θέμα μη αξιόπιστων στοιχείων και αδυναμία των Αρχών να ελέγξουν τα νέα πιο αυστηρά μέτρα που έχουν επιβληθεί ειδικά για τον περιορισμό της υπεραλίευσης του τόνου. Παρά την οξύτητα του προβλήματος συνεχίζεται η χρήση καταστροφικών μεθόδων αλίευσης, όπως τα δίχτυα που σαρώνουν τον βυθό, μαζεύοντας αδιακρίτως όλους τους ζωντανούς οργανισμούς και καταστρέφοντας το περιβάλλον.

Λύση τα θαλάσσια καταφύγια

Τι θα μπορούσε να γίνει για να ανακοπεί η υπεραλίευση στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο, για να αρχίσουν να ανακάμπτουν οι πληθυσμοί των ψαριών; Προφανώς απαιτείται ένα σύνολο μέτρων, η πρόταση όμως για τη δημιουργία θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών, ενός δικτύου θαλάσσιων καταφυγίων, ξεχωρίζει. Σύμφωνα με τον ορισμό της Greenpeace, τα θαλάσσια καταφύγια είναι περιοχές όπου αποκλείεται κάθε χρήση που αφαιρεί κάτι από τη θάλασσα, όπως είναι η αλιεία και η εξόρυξη, καθώς και κάθε δραστηριότητα η οποία απορρίπτει οτιδήποτε

σε αυτή. Σε κάποιες πολύ ευαίσθητες περιοχές μπορεί να απαγορεύεται κάθε δραστηριότητα. Σε άλλες μπορεί να επιτρέπεται η χαμηλής έντασης, μη καταστροφική αλιευτική δραστηριότητα, με την προϋπόθεση ότι αυτή θα είναι βιώσιμη και θα είναι προϊόν απόφασης στην οποία θα έχουν πλήρη συμμετοχή οι εμπλεκόμενες τοπικές κοινωνίες. Η δυνατότητα ανάκαμψης των ιχθυοαποθεμάτων είναι εντυπωσιακή, εάν υπάρχει βέβαια σωστή διαχείριση. Στην περιοχή της Κορσικής, η μέση μάζα των εμπορικών ειδών ψαριών μεγάλωσε περίπου 2,3 φορές μέσα σε διάστημα τεσσάρων χρόνων και 6 φορές σε είκοσι χρόνια. Αντίθετα, στο καταφύγιο της Σαρδηνίας η αύξηση στη μάζα των ψαριών ήταν μόνο 0,2 φορές έπειτα από 10 χρόνια προστασίας. Ερευνα που διεξήχθη απέδωσε τη διαφορά αυτή στο ανεξέλεγκτο παράνομο ψάρεμα στην περιοχή της Σαρδηνίας.

Γιατί οι άνδρες έχουν καλύτερη αντίληψη του χώρου;

Μια ομάδα ανθρωπολόγων εξέτασε μέλη δυο φυλών της βορειοδυτικής Ναμίμπια, με σκοπό να απαντήσει στο ερώτημα εάν οι άνδρες έχουν καλύτερη αντίληψη και ικανότητα διαχείρισης του χώρου, σε σύγκριση με τις γυναίκες και γιατί.

Η μελέτη τους, η οποία δημοσιεύτηκε πρόσφατα σε έγκυρο επιστημονικό περιοδικό, κατέληξε σε μια αλυσίδα χρησίμων συμπερασμάτων. Βρήκε ότι οι άνδρες που είχαν καλύτερη ικανότητα αντίληψης του χώρου και πλοήγησής του σε αυτό, όχι μόνο μπορούσαν να ταξιδέψουν πιο μακριά από τους άλλους άνδρες, αλλά και να αποκτήσουν απογόνους με περισσότερες γυναίκες. Στην περίπτωση του άνδρα, λοιπόν, η καλύτερη χωροταξική ικανότητα έχει ένα σαφές εξελικτικό πλεονέκτημα. Είναι η πρώτη φορά που έχει συνδεθεί η χωροταξική ικανότητα με την ικανότητα πλοήγησης, το εύρος της απόστασης που διανύεται, αλλά και την αναπαραγωγική επιτυχία. Η προηγούμενη επιστημονική βιβλιογραφία έχει αναδείξει κάποια από τα κομμάτια αυτής της αλυσίδας, ποτέ όμως όλα μαζί. Οι επιστήμονες επέλεξαν τις φυλές Τουέι και Τσίμπαχ, οι κάτοικοι των οποίων ζούσαν το μισό χρόνο στο βουνό συλλέγοντας τροφή και μισό χρόνο στις πεδιάδες καλλιεργώντας. Ήταν λοιπόν πολύ καλά υποκείμενα για την εν λόγω μελέτη, γιατί διένυαν αποστάσεις άνω των 120 μιλίων μέσα σε ένα έτος. Οι κάτοικοι των φυλών αυτών όμως εκτός από το ότι ταξίδευαν στο φυσικό περιβάλλον με τα πόδια, όπως ακριβώς και οι προγονοί μας, είχαν και μια ανοικτή σεξουαλική κουλτούρα που τους επέτρεπε να έχουν σεξουαλικές σχέσεις εκτός γάμου. Ως εκ τούτου, πολλοί άνδρες μπορούσαν να έχουν παιδιά με άλλες γυναίκες εκτός από τις συζύγους τους. Το χαρακτηριστικό αυτό ήταν που έδωσε τη δυνατότητα στους ερευνητές να εντοπίσουν τη σχέση ανάμεσα στο εύρος μετακίνησης και την αναπαραγωγική επιτυχία. Για να εντοπίσουν οι ερευνητές τις διαφορές ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες, τους έκαναν διάφορες ερωτήσεις σχετικά με τον τρόπο ζωής, τις αποστάσεις που είχαν διανύσει και τα μέρη που είχαν επισκεφτεί μέσα στο περασμένο έτος και παράλληλα, τους υπέβαλαν σε κάποιες δοκιμασίες αξιολόγησης της χωροταξικής ικανότητας. Η χωροταξική ικανότητα περιλαμβάνει την ικανότητα οπτικοποίησης των σχέσεων στο χώρο και την ικανότητα διαχείρισης της εικόνας αυτής νοητικά. Οι δοκιμασίες αυτές εξέτασαν την ικανότητα νοητικής περιστροφής αντικειμένων, την αντίληψη σχέσεων στο χώρο, καθώς και την εκτίμηση

κατευθύνσεων και αποστάσεις. Σύμφωνα με τα ευρήματα οι άνδρες ταξίδεψαν πιο μακριά κι επισκέφτηκαν περισσότερα μέρη, σε σύγκριση με τις γυναίκες. Το πιο σημαντικό εύρημα όμως ήταν ότι οι άνδρες που είχαν καλύτερη επίδοση στη νοητική περιστροφή αντικειμένου ανέφεραν ότι είχαν διανύσει μεγαλύτερες αποστάσεις, τόσο μέσα στο περασμένο έτος, όσο και κατά τη συνολική διάρκεια της ζωής τους, σε σύγκριση με αυτούς που δεν τα πήγαν τόσο καλά σε αυτή τη δοκιμασία.

Δε βρέθηκε καμία σχέση ανάμεσα στο εύρος απόστασης και την επίδοση στη δοκιμασία της νοητικής περιστροφής αντικειμένου, στην περίπτωση των γυναικών. Τα ευρήματα μάλιστα δείχνουν ότι οι άνδρες που ταξίδεψαν περισσότερο μέσα στο τελευταίο έτος έχουν περισσότερα παιδιά από διαφορετικές γυναίκες. Γιατί λοιπόν οι άνδρες αντιλαμβάνονται καλύτερα το χώρο από τις γυναίκες; Κάποιοι θεωρούν πως πρόκειται για μια πολιτισμική κατασκευή, αλλά αυτό δεν εξηγεί γιατί η καλύτερη χωροταξική ικανότητα των ανδρών έναντι των γυναικών παρατηρείται σε διαφορετικές κουλτούρες και κοινωνίες.

Το πραγματικό ερώτημα ίσως είναι γιατί η χωροταξική ικανότητα δίνει μεγαλύτερο πλεονέκτημα στους άνδρες από ότι στις γυναίκες. Μια υπόθεση, η οποία υποστηρίζεται από την παρούσα μελέτη είναι ότι οι άνδρες έχουν μεγαλύτερο εξελικτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τις γυναίκες, γιατί η ικανότητα αυτή τους βοηθά να διανύσουν μεγαλύτερες αποστάσεις, να βρουν πολλές σεξουαλικές συντρόφους και να αποκτήσουν περισσότερους απογόνους.

Πανάλαφρο και πανίσχυρο ατσάλι εξοικονομεί ενέργεια

Ένα νέο είδος ατσαλιού, κατά πολύ ελαφρύτερο και ισχυρότερο -στα επίπεδα του τιτανίου- ανέπτυξαν ερευνητές στη Νότιο Κορέα. Το βάρος των αυτοκινήτων και άλλων μηχανών θα μπορούσε να μειωθεί σημαντικά χάρη σε μια νέα μορφή ατσαλιού.

Οι κατασκευαστές χάλυβα ή άλλων κραμάτων μετάλλων αντιμετωπίζουν πάντα το ίδιο δίλημμα: τα ελαφριά υλικά έχουν το πλεονέκτημα του βάρους, αλλά το μειονέκτημα της μειωμένης ανθεκτικότητας. Αντίθετα, τα υλικά πυκνότερης μάζας είναι μεν πιο σκληρά, αλλά πιο εύθρυπτα δε.

Ο χάλυβας είναι εξ’ ορισμού κράμα σιδήρου και άνθρακα. Υπάρχουν ωστόσο χιλιάδες παραλλαγές του που περιέχουν κι άλλα στοιχεία όπως το νικέλιο, το μαγγάνιο ή το αλουμίνιο.

Ακριβώς στο αλουμίνιο βασίστηκαν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας Ποχάνγκ στη Νότιο Κορέα για να δημιουργήσουν μια ελαφριά, αλλά και ανθεκτική μορφή χάλυβα.

Το αλουμίνιο σχηματίζει εξαιρετικά ανθεκτικά σύμπλοκα με τον σίδηρο, τα οποία όμως τείνουν να διατάσσονται σε μικροσκοπικές φλέβες που καθιστούν το κράμα εύθρυπτο. Για να πετύχουν πιο ομοιόμορφη εφαρμογή του αλουμινίου στο κράμα, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν νικέλιο, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα το σχηματισμό ομοιόμορφων, μικρότερων συμπλόκων με διαστάσεις κλίμακας νανομέτρων.

Ήδη η ερευνητική ομάδα έχει ήδη ξεκινήσει επαφές για την αξιοποίηση του κράματος με τη νοτιοκορεατική POSCO, μια από τις μεγαλύτερες χαλυβουργίες του κόσμου.

Οι εφαρμογές της νέας τεχνολογίας αναμένεται να ξεκινήσουν από την ταχέως αναπτυσσόμενη κορεατική αυτοκινητοβιομηχανία, λόγω της οποίας η ασιατική χώρα αύξησε κατά 50% την παραγωγή χάλυβα από το 2005 έως σήμερα.

Ο ελαφρύς και ισχυρός χάλυβας θα συμβάλλει στην κατασκευή ενεργειακά αποδοτικότερων οχημάτων και μελλοντικά αεροσκαφών.

Econews.gr

Τελικά ο Νεύτωνας είχε δίκιο για τα δέντρα

Τι αποκαλύπτει ένα ανέκδοτο σημείωμά του 

από τη δεκαετία του 1660.

Πώς καταφέρνουν τα δέντρα να αψηφούν τη δύναμη της βαρύτητας και να αντλούν νερό στα φύλλα τους σε ύψος ακόμα και δεκάδων μέτρων;

Ο Νεύτωνας είχε φτάσει πολύ κοντά στην εξήγηση, αποκαλύπτει ένα ανέκδοτο σημείωμά του από τη δεκαετία του 1660.

Ο μεγάλος φυσικός, πατέρας της Κλασικής Μηχανικής, διατύπωσε την υπόθεση ότι το ηλιακό φως προκαλεί εξάτμιση του νερού από τους πόρους των φύλλων «και με τον τρόπο αυτό οι χυμοί ανεβαίνουν διαρκώς από τις ρίζες των δέντρων προς τα πάνω».

Ο Νεύτωνας μπορεί να μην γνώριζε τις λεπτομέρειες της φυσιολογίας των φυτών, ωστόσο η θεωρία του βρίσκεται πολύ κοντά στη σύγχρονη εξήγηση.

Το λεγόμενο ξύλωμα, τα αγγεία των δέντρων που μεταφέρουν νερό, ουσιαστικά σχηματίζουν συνεχόμενες στήλες νερού που εκτείνονται από τις ρίζες μέχρι τα ψηλότερα φύλλα. Παρά τη δύναμη της βαρύτητας, το νερό μπορεί να ανεβαίνει εύκολα μέσα στο ξήλωμα, καθώς τα αγγεία έχουν μικρή διάμετρο και δημιουργούν το λεγόμενο τριχοειδές φαινόμενο (αν για παράδειγμα βουτήξει κανείς στο νερό έναν πολύ λεπτό σωλήνα, ο σωλήνας θα γεμίσει αυτόματα λόγω της επιφανειακής τάσης του νερού και της ιδιότητάς του να κολλάει στα τοιχώματα). 

Λόγω του τριχοειδούς φαινομένου, το νερό που εξατμίζεται από τους πόρους των φύλλων ουσιαστικά τραβάει ολόκληρη τη στήλη νερού προς τα πάνω -το υγρό γεμίζει αυτόματα τον κενό χώρο που αφήνει πίσω του το νερό που εξατμίζεται. 

«Σε συνδυασμό με τις σύγχρονες γνώσεις μας για την υδροδυναμική των φυτών, οι εικασίες [του Νεύτωνα] δείχνουν πάνσοφες» γράφει ο Ντέιβιντ Μπίρλινγκ του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ στη Βρετανία, παρουσιάζοντας τη μελέτη του για τον μεγάλο φυσικό στην επιθεώρηση Nature Plants. 

H θεωρία του Νεύτωνα για τα δέντρα ανακαλύφθηκε σε ένα σημειωματάριο που χρησιμοποιούσε ο μεγάλος φυσικός στα φοιτητικά του χρόνια. Είναι κρίμα που δεν δημοσιεύτηκε, δεδομένου ότι η ικανότητα των δέντρων να ζουν ενάντια στη βαρύτητα παρέμεινε μυστήριο για τους επόμενους δύο αιώνες.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΔΙΑΝΟΙΞΗ ΟΔΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΙΠΠΟΛΑ

ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ 

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΙΠΠΟΛΑΣ (Άνω Πούλα)

Σχεδιάζεται παράνομη διάνοιξη οδού

ΑΝΩ ΠΟΥΛΑ

Η Άνω Πούλα βρίσκεται στο οροπέδιο της «Μακρυνάς» ένα πλάτωμα που ξεκινάει από το ακρωτήρι Κάβο Δρόσο στη δυτική ακτή της Μάνης και φτάνει μέχρι το Κάβο Γκρόσσο (ακρωτήριο Θυρίδες). Βασικά είναι ένας απόκρημνος βράχος πάνω στη θάλασσα με ύψος 200-300 μέτρα και μήκος σχεδόν 4 χιλιόμετρα, του οποίου το επάνω μέρος είναι μια στενόμακρη σχεδόν επίπεδη επιφάνεια πλάτους 300 έως 600 μέτρων.

Στη μέση περίπου αυτού του πλατώματος, πάνω από το χωριό Κιππούλα, υπάρχει το« κάστρο της Άνω Πούλας». Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα μικρών ερειπωμένων οικισμών που προστατεύονταν από λιθόκτιστο οχυρωματικό τείχος.

Αιγοπρόβατα και αγελάδες που βόσκουν δίπλα και μέσα σε ιστορικά κτίρια, εκκλησίες που μετατρέπονται σε ποιμνιοστάσια και στάβλους είναι το σκηνικό του αίσχους που έχει στηθεί από δεκαετίες τώρα, στο Κάστρο της Αρχαίας Ιππόλας (¨Ανω Πούλα).

Σε ιστορικούς τόπους και μνημεία απαγορεύονται ρητά χρήσεις ή επεμβάσεις που μπορούν να αλλοιώσουν τον χαρακτήρα του ιστορικού τόπου και οτιδήποτε μπορεί να επιφέρει βλάβη στα διατηρητέα μνημεία και στους αρχαιολογικούς χώρους ή να αλλοιώσει το φυσικό τοπίο και να επηρεάσει αρνητικά τους υπάρχοντες βιότοπους.

Αυτό ισχύει περίτρανα και για την Άνω Πούλα !

Οι ιστορικές ερειπωμένες εκκλησίες της Άνω Πούλας, ο Άγιος Σωτήρας (Σώστης) στο βόρειο άκρο της Ανω Πούλας, οι Άγιοι Θεόδωροι και ο Άγιος Γεώργιος στην ανατολική άκρη του γκρεμού της Ανω Πούλας καθώς και ο γκρεμισμένος Αϊ Λιάς με τον Άγιο Νικόλαο και την Αγία Πελαγία στο χείλος του ανατολικού γκρεμού και πάνω από την Παναγίτσα βιώνουν την εγκατάλειψη της Πολιτείας και κάποιες από αυτές δυστυχώς χρησιμοποιούνται σαν στάβλοι.

Σ’ αυτή την ελεεινή εικόνα έρχεται να προστεθεί και η πρόσφατη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ανατολικής Μάνης με την οποία αποφασίστηκε η διάνοιξη οδού προς την Άνω Πούλα και εγκρίθηκε και σχετική πίστωση 20.000 €. Για όλα αυτά καμιά από τις προβλεπόμενες εγκρίσεις των αρμοδίων κρατικών υπηρεσιών δεν έχει εκδοθεί. Αντίθετα, αυθαίρετα και πραξικοπηματικά ο Δημαρχος και οι συν αυτώ προχωρούν στην πλήρη καταστροφή του ιστορικού Κάστρου της Αρχαίας Ιππόλας (΄Ανω Πούλα). Το μόνο που μπορεί να εξασφαλίσει ένα τέτοιος δρόμος είναι η δυνατότητα πρόσβασης σε μεγάλα οχήματα με τελικό πιθανό στόχο την Εγκατάσταση μεγάλων κατασκευών όπως Σταύλοι, Silos, Φωτοβολταϊκά, Ανεμογεννήτριες κλπ.

Ο συγκεκριμένος τόπος έχει ανάγκη από εξειδικευμένα αναστυλωτικά έργα που θα τον αναδείξουν και ως προς την πρόσβαση σ’ αυτόν επιβάλεται η άμεση ανακατασκευή, σήμανση και προβολή των λιθόστρωτων ιστορικών μονοπατιών του όπως επίσης και λοιπά συνοδά έργα όπως πεζούλες ξεκούρασης, πινακίδες προβολής εναρμονισμένες στο τοπίο κλπ. Τα έργα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν με επιδότηση από τα Ευρωπαϊκά Προγράμματα, κάτι που έγινε και εξακολουθεί να γίνεται κατά κόρον σε άλλους δήμους σε όλη την Επικράτεια.

Ο πραξικοπηματικός τρόπος με τον οποίο κινήθηκε ο Δήμαρχος είναι ξεκάθαρο ότι στόχο έχει να μας φέρει προ τετελεσμένων γεγονότων, δηλαδή την παράνομη διάνοιξη του δρόμου για εξυπηρέτηση ξένων προς τους κατοίκους σκοπούς !

Πρέπει, λοιπόν, να κινηθούμε άμεσα! 

Δεν υπάρχει χρόνος για καθυστερήσεις

ΚΑΣΤΡΟ ΑΡΧΑΙΑΣ ΙΠΠΟΛΑΣ (Άνω Πούλα)

video του Βασίλη Παν. Κανακάκη