«Πράσινη» επίθεση στα κουνούπια!

Τα κουνούπια σε λίγο καιρό όχι μόνο θα είναι περισσότερα, αλλά και θα μας τσιμπούν νύχτα-μέρα. Παρακάτω παρατίθενται συμβουλές και τρόποι για την «οικολογική» αντιμετώπιση τους!

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

Αντίθετα με τους δημόσιους χώρους, σε οικιακό επίπεδο, έρευνες έχουν δείξει ότι φυτά με εντομοαπωθητική δράση στα ανοίγματα του σπιτιού μπορούν να δράσουν επικουρικά στη μείωση της προσέλευσης κουνουπιών. Ορισμένα από αυτά είναι η σιτρονέλα, η μονάρντα, η καλέντουλα, το αγήρατο, η νεπέτα ή γατόχορτο, τα γεράνια, η μέντα, ο βασιλικός, το φασκόμηλο, το δεντρολίβανο, το σκόρδο, η αρτεμίσια, η αρμπαρόριζα, ο κατιφές, το μελισσόχορτο , το θυμάρι, η δάφνη κ.ά. Υπάρχουν όμως και αρκετά δέντρα, με τις ίδιες εντομοαπωθητικές ιδιότητες, όπως η φλαμουριά, ο κέδρος, τα διάφορων ειδών κυπαρίσσια, ο ευκάλυπτος και ιδιαίτερα ένα είδος του, το Corymbia citriodora, γνωστό και ως Λεμόνι ευκαλύπτου. Τα τελευταία χρόνια έχει εισαχθεί στην Ιταλία από τη Νότια Αμερική ένα δέντρο με την εμπορική ονομασία Catambra (πληροφορίες - διάθεση: www.ambrogioitalia.com). Το συγκεκριμένο φυτό, όταν μεγαλώνει (φτάνει σε ύψος τα 3,5 μ. Και έχει διάμετρο κόμης 6 μ.), Παρουσιάζει εξαιρετικά αποτελέσματα στην απώθηση των κουνουπιών.

ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΜΑΣ

΄Οταν ιδρώνουμε, φροντίζουμε να κάνουμε γρήγορα ντους. Μετά το απόγευμα, δεν χρησιμοποιούμε κρέμες, λοσιόν και αρώματα. Φοράμε ανοιχτόχρωμα ρούχα. Αποφεύγουμε την έντονη σωματική άσκηση από το απόγευμα και μετά, γιατί τότε εκλύουμε περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα.

KHΠΟΣ ΚΑΙ ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ

Η άποψη ότι δεν πρέπει να ποτίζουμε το βράδυ τον κήπο και τα λουλούδια στο μπαλκόνι, αλλά το πρωί, δεν είναι σωστή. Το πότισμα αργά το βράδυ είναι πολύ πιο αποδοτικό, καθώς η απώλεια νερού είναι μικρότερη, ενώ το αυτόματο πότισμα μας απαλλάσσει από τον παραπάνω προβληματισμό. Σε κάθε περίπτωση, ποτίζοντας μέρα-νύχτα τα αγαπημένα μας φυτά, φροντίζουμε να μην αφήνουμε λιμνάζοντα νερά και να μη μένει υγρασία στα φύλλα ή στο χώμα.

ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ

• Βάζουμε σήτες σε όλα τα κουφώματα του σπιτιού.

• Φωτίζουμε εξωτερικά το σπίτι με ειδικές κίτρινες λάμπες, που δεν προσελκύουν τα κουνούπια.

• Δεν αφήνουμε λιμνάζοντα νερά ούτε διαρροές νερού από συστήματα ύδρευσης και άρδευσης.

• Ποτίζουμε το γκαζόν (μόνο) τις πρωινές ώρες, ώστε μέχρι το βράδυ, οπότε εμφανίζονται τα περισσότερα είδη κουνουπιών, να έχει εξατμιστεί το νερό.

• Αδειάζουμε το νερό από τα πιατάκια στις γλάστρες.

• Στον κήπο, αραιώνουμε την πυκνή βλάστηση, ώστε να περιορίζεται λόγω της εξάτμισης η υγρασία, και δεν αφήνουμε χλωρά κλαδέματα.

• Αδειάζουμε τακτικά τους κάδους απορριμμάτων που έχουμε σε κήπους και μπαλκόνια.

• Αν έχουμε σωρό με κομπόστ, τον καλύπτουμε πάντα με μια λεπτή στρώση φρέσκου στεγνού χώματος.

• Δεν αφήνουμε εκτεθειμένα δοχεία με νερά και αλλάζουμε συχνά τα δοχεία των κατοικιδίων μας, γιατί τα κουνούπια γεννούν συνήθως σε νερό στάσιμο άνω των δύο ημερών.

• Κλείνουμε και απολυμαίνουμε τακτικά τα φρεάτια της αποχέτευσης.

• Κλείνουμε τις δεξαμενές νερού.

• Χλωριώνουμε ή οζονίζουμε τακτικά το νερό στις πισίνες.

Βάλτε ένα μπολ με ξύδι δίπλα στο κρεβάτι σας ή χρησιμοποιήστε αντί για το γνωστό φιδάκι, καμένο δεντρολίβανο. Ο ελληνικός καφές που σιγοκαίγεται απωθεί πολλά έντομα αλλά έχει έντονη οσμή. Επίσης μπορείτε να βάλετε σ 'ένα μπολ ή μπουκάλι με μεγάλο στόμιο, ένα κρεμμύδι κομμένο στα δύο, πάνω στο κομοδίνο δίπλα από το κρεβάτι σας. Εναλλακτικά αν δεν αντέχετε τη μυρωδιά του κρεμμυδιού βάλτε στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι, 1- 2 πιατάκια με φύλλα μέντας ή δυόσμου. Αυτά σίγουρα μυρίζουν καλύτερα.

Ανεμιστήρες: Οι μεγάλοι ανεμιστήρες, και μάλιστα οι οροφής, διασκορπίζουν και το διοξείδιο του άνθρακα, αλλά και τις υπόλοιπες ουσίες που εκπέμπει το σώμα μας και οι οποίες έλκουν τα κουνούπια, ενώ παράλληλα τα εμποδίζουν να δράσουν. Θεωρούνται αρκετά αποτελεσματικό και οικονομικό μέσο αντιμετώπισης των κουνουπιών και διατίθενται σε μεγάλη ποικιλία μεγεθών, δυνατοτήτων και τιμών.

Ψεκασμοί με βάκιλο Θουριγγίας ή παραφινικά λάδια: Μπορούμε να ψεκάσουμε σε λιμνάζοντα νερά, σε σιντριβάνια, σε δεξαμενές άρδευσης και όπου υπάρχουν στάσιμα νερά ή υπερβολική υγρασία με το βάκιλο Θουριγγίας, η τοξίνη του οποίου θανατώνει τις προνύμφες των κουνουπιών χωρίς να δημιουργεί προβλήματα σε άλλους οργανισμούς . Χρησιμοποιούμε επίσης παραφινικά λάδια (τα βρίσκουμε, όπως και το βάκιλο, σε καταστήματα γεωργικών εφοδίων). Τα λάδια αυτά δημιουργούν μια στρώση στην επιφάνεια των στάσιμων νερών, προκαλώντας ασφυξία στις υπάρχουσες προνύμφες των κουνουπιών.

Παγίδες με λάμπες μπλε / μοβ χρώματος: Ο τρόπος λειτουργίας τους είναι απλός: έλκουν τα κουνούπια, και όχι μόνο, με το φως των λαμπτήρων τους, τα οποία στη συνέχεια θανατώνονται με ηλεκτρική εκκένωση από το ηλεκτροφόρο πλέγμα που εμπεριέχουν. Υπάρχουν και κάποια μοντέλα που, αντί για ηλεκτροφόρο πλέγμα, παγιδεύουν τα κουνούπια σε μια κολλώδη επιφάνεια. Στην αγορά βρίσκουμε δεκάδες μοντέλα.

Ηλεκτρικές παγίδες: α) Παγίδα με φως (LED) που έλκει τα κουνούπια, τα οποία στη συνέχεια, με τη βοήθεια ενός μικρού απορροφητήρα, καταλήγουν σε ένα δοχείο συλλογής. Υπάρχουν διάφορα μοντέλα για εσωτερικούς αλλά και εξωτερικούς χώρους. β) Παγίδα με λάμπες υπεριώδους ακτινοβολίας (UV), που βασίζεται στη φωτοκαταλυτική αντίδραση της υπεριώδους ακτινοβολίας πάνω σε φύλλα τιτανίου. Με αυτόν τον τρόπο παράγονται διοξείδιο του άνθρακα (CO2), θερμότητα και υγρασία, παράγοντες που έλκουν τα κουνούπια στο εσωτερικό της παγίδας. γ) Παγίδα με ελκυστική ουσία (BG Lure), που μιμείται τη μυρωδιά του ανθρώπινου σώματος. Τα κουνούπια μπαίνουν στο εσωτερικό της, όπου και παγιδεύονται. Οι παραπάνω παγίδες πωλούνται σε εξειδικευμένα καταστήματα -γεωργικών εφοδίων, απεντομώσεων, φαρμακεία κ.λπ.- αλλά και μέσω του Διαδικτύου.

Συσκευές υπερήχων: Ηλεκτρικές συσκευές, φορητές ή μη, για μικρούς ή μεγάλους χώρους, οι οποίες, εκπέμποντας μια συχνότητα υπερήχων -που δεν συλλαμβάνει το ανθρώπινο αυτί-, απομακρύνουν τα γονιμοποιημένα θηλυκά κουνούπια. Η λειτουργία τους βασίζεται στη συχνότητα του υπερήχου που εκπέμπουν, η οποία μοιάζει με τον ήχο που βγάζουν τα αρσενικά όταν ψάχνουν θηλυκά προς γονιμοποίηση. Τα θηλυκά, ακούγοντας αυτήν τη συχνότητα, απομακρύνονται. Τα βρίσκουμε σε καταστήματα ηλεκτρονικών, πολυκαταστήματα, καταστήματα με gadgets κ.λπ.)

ΑΝ ΕΧΕΤΕ ΚΗΠΟ: φυτέψετε φυτά όπως το σκόρδο, η κανέλα, η Αρτεμισία η αρμπαρόριζα, η σιτρονέλλα, το γεράνι, ο κατηφές, ο βασιλικός, το δεντρολίβανο, τα γαρίφαλα, η μέντα, το μελισσόχορτο, τα κρεμμύδια, το θυμάρι, η καλέντουλα , η καλαμίνθη, ο μαϊντανός και το νυχτολούλουδο που λειτουργούν σαν φυσική απωθητική ουσία στα κουνούπια με το άρωμά τους.

ΕΝΤΟΜΟΑΠΩΘΗΤΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΣΕ ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ

Στην αγορά βρίσκει κανείς πληθώρα από εντομοαπωθητικά προϊόντα με βάση την αλόη, την λεβάντα, τα γεράνι, την μέντα και αιθέριο έλαιο σιτρονέλας

ΟΙΚΙΑΚΗ ΕΝΤΟΜΟΑΠΩΘΗΤΙΚΗ ΛΟΣΙΟΝ

Παίρνουμε 25 γρ. από καθένα από τα παρακάτω φυτά: δεντρολίβανο, φασκόμηλο, μέντα, μελισσόχορτο και λεβάντα. Τα τοποθετούμε σε ένα γυάλινο βάζο και προσθέτουμε 750 γρ. λευκό ξίδι και τα αφήνουμε σε σκοτεινό μέρος για 4 ημέρες. Για καλύτερη διήθηση ανακινούμε το βάζο 1-2 φορές την ημέρα. Στη συνέχεια φιλτράρουμε με ένα τουλπάνι το διάλυμα και προσθέτουμε 25 γρ. καθαρό οινόπνευμα ως συντηρητικό, ώστε να μη μουχλιάσει. Με αυτό μπορούμε να κάνουμε επαλείψεις στο σώμα και το πρόσωπο, δίνοντας προσοχή να μην πάει στα μάτια.

ΑΛΛΕΣ ΕΝΤΟΜΟΑΠΩΘΗΤΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΜΑ

Βάλτε σε ένα μπολ φύλλα βασιλικού και τρίψτε τα λίγο για να "βγει" το άρωμά τους. Πρόσθεσε λίγο ξύδι και ανακατέψτε. Αφήστε το δίπλα σας ή αν θέλετε αλειφτείτε με αυτό το μίγμα.

Αναμίξετε σε ένα βάζο τριμμένο μαϊντανό με ξύδι από μηλίτη. Τρίψτε το μείγμα στο δέρμα σας ή βουτήξτε ένα μαντήλι σε αυτό και δέστε το στο χέρι σας, το λαιμό ή στο καπέλο σας.

Μια επάλειψη στο σώμα με χυμό λεμονιού μπορεί να απομακρύνει τα κουνούπια από πάνω σας. Το ίδιο ισχύει και για το ξύδι. Ένας άλλος οικολογικός και ευωδιαστός τρόπος για να διώξετε τα κουνούπια είναι να τρίψετε το δέρμα σας με φύλλα δυόσμου. Μπορείτε επίσης να γλιτώστε από τα τσιμπήματα αν τρίψτε το σώμα σας με άνθος λεβάντας ή κάνοντας επάλειψη στο σώμα σας με έλαιο λεβάντας. Το ίδιο αποτελεσματική είναι η καθαρή βανίλια.

Έρχεται το υβριδικό υπεραερόπλοιo LMH1 (video)

Έρχεται στους αιθέρες το υβριδικό υπεραερόπλοιo LMH1 

Ένα νέο, επαναστατικής τεχνολογίας υβριδικό αερόπλοιο θα κάνει την εμφάνισή του στους αιθέρες του πλανήτη μας, πολλά χρόνια μετά την εποχή των πρώτων αερόπλοιων. Ήδη η εταιρεία Lockheed Martin εξασφάλισε την άδεια από την αμερικανική υπηρεσία πολιτικής αεροπορίας και προχωρά στην κατασκευή του αεροπλοίου μαζί με την εταιρεία Hybrid Επιχειρήσεις.

Το σκάφος ονομάζεται LMH1 και σε πρώτη φάση θα μπορεί να μεταφέρει σε απομακρυσμένες και δύσβατες περιοχές μεγάλα φορτία, ενώ ακολούθως ενδέχεται να χρησιμοποιηθεί και για τη μεταφορά επιβατών καθώς θεωρείται απόλυτα ασφαλές και βέβαια πολύ οικονομικό.

Στα υπέρ του το γεγονός ότι έχει τη δυνατότητα να προσγειώνεται εύκολα σε κάθε μέρος και βέβαια στην έρημο με την άμμο, στη θάλασσα ή ακόμα και στο χιόνι, γεγονός που του επιτρέπει να εξελιχθεί σε βασικό μέσο μεταφοράς προϊόντων και ανθρώπων σε δύσβατες περιοχές, που δεν έχουν οργανωμένα αεροδρόμια.

Η σπουδαία αρχιτεκτόνισσα Zaha Hadid απεβίωσε στα 65 της χρόνια.

Η σπουδαία αρχιτεκτόνισσα Zaha Hadid απεβίωσε στα 65 της χρόνια

Η παγκοσμίως αναγνωρισμένη αρχιτέκτων Zaha Hadid πέθανε σε ηλικία 65 ετών, αφήνοντας ένα τεράστιο κενό στον κόσμο του σχεδιασμό και της δημιουργικότητας εν γένει.
Υπήρξε η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο από το Βασιλικό Ινστιτούτο Βρετανών Αρχιτεκτόνων.
Η Βρετανίδα σχεδιάστρια, η οποία γεννήθηκε στο Ιράκ και είχε χριστεί Dame από τη βασίλισσα Ελισάβετ, πέθανε από καρδιακή προσβολή την Πέμπτη 31 Μαρτίου σε νοσοκομείο του Μαϊάμι όπου νοσηλευόταν με βρογχίτιδα.
Η Ιρακινό-βρετανή Zaha Hadid έγινε διάσημη για την έντονα φουτουριστική αρχιτεκτονική της που χαρακτηρίζεται από κυματοειδείς προσόψεις, αιχμηρές γωνίες από βαριά υλικά όπως το σκυρόδεμα και χάλυβα. Η Hadid ήταν μία από τις πλέον διάσημες γυναίκες στο χώρο της αρχιτεκτονικής, με κτίριά της να στολίζουν διάφορα σημεία του κόσμου, μεταξύ των οποίων το Χονγκ Κονγκ, η Γερμανία και το Αζερμπαϊτζάν, ενώ είχε σχεδιάσει και το Υδάτινο Κέντρο των Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο.
Την τελευταία δεκαετία, το έργο της είχε τιμηθεί πάρα πολλά βραβεία:
-Το 2004 ήταν η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με το βραβείο Pritzker.
-Το 2010 και το 2011 τιμήθηκε με το Βρετανικό βραβείο Stirling
-Το 2014 για το Έργο της Πολιτιστικό Κέντρο Αλίεφ Γκαϊντάρ το βραβείο «Σχεδιασμός της Χρονιάς» από το Μουσείο Σχεδιασμού και
-Το 2015 έγινε η πρώτη γυναίκα που κερδίζει το χρυσό μετάλλιο RIBA.

Υπήρξε η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο από το Βασιλικό Ινστιτούτο Βρετανών Αρχιτεκτόνων.

Κέντρο Γκαϊντάρ Αλίγιεφ στο Μπακού, Αζερμπαϊτζάν εμβαδού 57.528μ2 

Η κυματοειδής μορφής είναι επικαλυμένη 

από  σκυρόδεμα οπλισμένο με πολυεστερικές ίνες.

Μουσείο Riverside: Προσθήκη στο  Μουσείο Μεταφορών στη Γλασκώβη της Σκωτίας.  Εντυπωσιακό σχήμα. 

Επικάλυψη στέγης με φύλλα κραμματοποιημένου ψευδαργύρου.

Το Σαραγόσα Bridge Pavilion, που χτίστηκε το 2008,  στον ποταμό Ebro στη Σαραγόσα της Ισπανίας. Η όψη του κτιρίου αποτελείται από 29.000 τριγωνικής διατομής κυψέλες κατασκευασμένες από σκυρόδεμα οπλισμένο με ίνες υάλου.

Μεγάλες μεταναστεύσεις: Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον.

Το μεταναστευτικό φαινόμενο στο παρελθόν

Οι μεγάλες μεταναστεύσεις λαών στο παρελθόν

Όταν ο homo sapiens διαμορφώθηκε ως ξεχωριστό είδος, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, υπήρχε ήδη «μετανάστευση». Οι μακρινοί μας πρόγονοι, οι πρώτοι άνθρωποι, μετεγκαθίσταντο αρχικά εντός της Αφρικής και περίπου πριν από 60.000 χρόνια πέρασαν στην Αραβική Χερσόνησο κι από εκεί σταδιακά εποίκισαν όλον τον κόσμο. Σε πρώτη φάση οι βιοτικές ανάγκες, αργότερα συνδυασμένες με πολιτισμικούς παράγοντες - «οι πανίσχυρες δυνάμεις της θρησκείας, του πολέμου και του εμπορίου» αναγκάζουν πολλούς ανθρώπους να μεταναστεύουν. Ας μην το λησμονούμε: αφενός έχουμε όλοι μας κοινή καταγωγή κι αφετέρου κάθε κοινωνία και κουλτούρα είναι ουσιωδώς διαπερατή, ακριβώς επειδή μαζί με τους ανθρώπους διακινούνται ιδέες, πρακτικές, αγαθά κ.ο.κ.

Η περίοδος των μεγάλων μεταναστεύσων είναι μια χρονική περίοδος της Ευρώπης κατά την οποία ένας μεγάλος αριθμός λαών μετακινήθηκε σε διάφορες περιοχές ως αποτέλεσμα της φθοράς της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της πίεσης που δέχονταν από άλλους λαούς προερχόμενους από την Ανατολή. Οι κύριοι λαοί που μετακινήθηκαν ήταν Γερμανικοί λαοί, που σχημάτισαν πολυάριθμα βασίλεια σε περιοχές της πρώην Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Πολλές από αυτές τις μετακινήσεις ήταν βαθμιαίες μεταναστεύσεις και συγχωνεύσεις με τον προϋπάρχοντα πληθυσμό, χωρίς να λείψουν οι βίαιες εισβολές και κατακτήσεις .. Αυτές οι μετακινήσεις πέρα ​​από την οριστική πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, επέφεραν ριζικές πολιτιστικές ανακατατάξεις που άλλαξαν ριζικά το πρόσωπο τόσο της ανατολικής όσο και της δυτικής ευρώπης και σημάδεψαν το πέρασμα από την Αρχαιότητα στον Μεσαίωνα.

Και σε πιο πρόσφατες σελίδες της ανθρώπινης Ιστορίας, η μετανάστευση έπαιζε κεντρικό ρόλο, με αποκορύφωμα την αναγκαστική μεταφορά 12 εκατομμυρίων ανθρώπων κυρίως από τη Δυτική Αφρική στον Νέο Κόσμο, όπου θα χρησίμευαν ως δούλοι. Πολύ σημαντικό επίσης ρόλο στην ιστορία των μαζικών μετακινήσεων έπαιξε η άνοδος των ΗΠΑ ως βιομηχανικής δύναμης. Μεταξύ του 1850 και της Μεγάλης Κρίσης της δεκαετίας του '30, πάνω από 12 εκατομμύρια εργαζόμενοι έφυγαν από τις χώρες της βόρειας, νότιας και ανατολικής Ευρώπης για τις ΗΠΑ σε αναζήτηση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης.

Η μετανάστευση, λοιπόν, δεν είναι άγνωστο φαινόμενο στην Ιστορία μας. Παρ 'όλα αυτά υπάρχουν σήμερα ορισμένα στοιχεία που διαφοροποιούν τη σημερινή μετανάστευση από ανάλογα φαινόμενα του παρελθόντος.

Η δημιουργία μιας παγκόσμιας αγοράς

Σημείο καμπής της αποτελεί η φάση που ο κόσμος ενοποιείται, την περίοδο των μεγάλων θαλασσοπόρων κι εξερευνητών. Αν τουλάχιστον δεχτούμε την ανάλυση του Μαρξ, το 16ο αιώνα ξεκινά η εποχή του Κεφαλαίου, όταν μπορούμε πλέον να κάνουμε λόγο για παγκόσμια αγορά και παγκόσμιο εμπόριο. Είναι ωστόσο από το 1700 και για τα επόμενα διακόσια χρόνια περίπου που θα σημειωθεί πρωτοφανής σε μέγεθος μετακίνηση πληθυσμών μέσω ηπείρων και ωκεανών και κατά την οποία σταδιακά περνάμε από τη δουλεία και την καταναγκαστική εργασία στο μοντέλο της ελεύθερης εργασίας και, πρόσκαιρα, της ελεύθερης μετανάστευσης. Η κινητοποιός δύναμη αυτής της εξέλιξης είναι η έλλειψη εργατικού δυναμικού στις παλιές αυτοκρατορίες και τις νέες αποικίες σε συνδυασμό με την καπιταλιστική ανάπτυξη.

Το αποκορύφωμα εκδηλώνεται την περίοδο από το 1840 μέχρι και το ξέσπασμα του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου που χαρακτηρίζεται κι ως «εποχή της μαζικής μετανάστευσης». Η ζήτηση για εργατικό δυναμικό ιδίως στη Βόρεια Αμερική σε συνδυασμό με την απότομη αύξηση του πληθυσμού, τη φτώχια ή τις πολιτικές αναταραχές και διώξεις σε πολλά μέρη της Ευρώπης, καθώς και την κατακόρυφη πτώση του κόστους των υπερατλαντικών ταξιδιών οδήγησαν σε μεγάλες μεταναστευτικές ροές οι οποίες αυξήθηκαν περαιτέρω εφόσον συγκροτήθηκαν και τα ανάλογα μεταναστευτικά δίκτυα που έκαναν πιο εύκολη, ασφαλή κι επιθυμητή τη μετακίνηση. Είναι ταυτόχρονα μια εποχή που, μολονότι εκδηλώνονται κι αντίρροπες δυνάμεις, η μετανάστευση συνάπτεται με το δικαίωμα στην ελεύθερη μετακίνηση. Χαρακτηριστικά, κατακεκλιμένα 1889 στη Διεθνή Συνδιάσκεψη για τη Μετανάστευση διακηρύσσεται ότι «υποστηρίζουμε το δικαίωμα του ατόμου στη θεμελιώδη ελευθερία, που του παραχωρεί κάθε πολιτισμένο έθνος, να έρχεται, να φεύγει, να διαθέτει τον εαυτό του και να διαμορφώνει το πεπρωμένο του κατά βούληση».

Όφελος για όλους

Και με μια απλή ανάγνωση των μεγεθών εντυπωσιάζεσαι από το όφελος που προέκυψε εξίσου για τους ίδιους τους μετανάστες -ανθρώπους που διαβιούσαν προηγουμένους σε άθλιες ή κι επικίνδυνες συνθήκες-, για τις χώρες υποδοχής αλλά τελικά και για τις χώρες προέλευσής τους οι οποίες δέχονταν με τη μορφή εμβασμάτων (κι όχι μόνο) ένα τμήμα του παραγόμενου πλούτου. Είναι δε ακόμη πιο ενδιαφέρον ότι αυτός ο μηχανισμός λειτουργεί πέραν ή παρά την επίσημη κρατική πολιτική. Ενδεικτικά, η Αργεντινή ζητούσε «μαθημένους στη σκληρή δουλειά, οικονόμους και μεθοδικούς ευρωπαίους αγρότες». Το αποτέλεσμα ήταν ότι το 80% των εμπορικών επιχειρήσεων και το 60% των βιοτεχνιών και της ελαφριάς βιομηχανίας ελέγχονταν από μετανάστες, ενώ το 1920 συγκαταλεγόταν στις έξι πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Γενικότερα, δεν είναι υπερβολή αν πει κανείς ότι ο αστικός και βιομηχανικός κόσμος των αρχών του 20ου αιώνα διαμορφώθηκε εν πολλοίς χάρις στους μετανάστες.

Ωστόσο αυτό που μπορεί να θεωρηθεί ως φιλελεύθερο ιντερλούδιο διακόπτεται απότομα με το ξέσπασμα του Α 'Παγκόσμιου Πολέμου ο οποίος σηματοδοτεί την αναζωπύρωση του εθνικισμού. Όχι τυχαία, τα διαβατήρια που είχαν περιέλθει σε αχρησία στη Δυτική Ευρώπη, εφόσον θεωρούνταν αντίθετα στο πνεύμα των ανοιχτών συνόρων και κατάλοιπο της φεουδαρχίας (πράγματι, η οικονομικά καθυστερημένη Ρωσία τα διατηρούσε για το εσωτερικό της), επανεμφανίζονται μαζί με την προσήλωση στην ταυτοποίηση των πολιτών στη βάση της ιθαγένειας, την ξενοφοβία και την οικονομική ανασφάλεια. Σε αυτά ήρθαν να προστεθούν και ψευδοεπιστημονικές φυλετικές θεωρίες - που γνώρισαν απήχηση και σε δημοκρατικά κράτη και οι οποίες επέτειναν περαιτέρω την καχυποψία απέναντι στους «κατώτερους» ξένους.

Αναζωπύρωση της μετανάστευσης

Η μετανάστευση αναζωπυρώθηκε μετά το Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά πια οι εθνικές μεταναστευτικές πολιτικές τείνουν να είναι πιο επιλεκτικές και πιο αυστηρές. Και πάλι ωστόσο το φαινόμενο αναπτύσσει τη δική του δυναμική. Για παράδειγμα, η Γερμανία αναζητούσε προσωρινούς, «φιλοξενούμενους» εργαζόμενους (γκάσταρμπαϊτερ) οι οποίοι ωστόσο ρίζωσαν κι έγιναν μόνιμοι. Την τελευταία εικοσιπενταετία η τάση είναι τα κράτη που δεν μπορούν να καλύψουν τις σχετικές ανάγκες από το εγχώριο εργατικό δυναμικό να αναζητούν μετανάστες υψηλής ειδίκευσης. Ορισμένα δέχονται ξένους φοιτητές κι άλλες εποχικούς εργάτες για ολιγόμηνα διαστήματα κάθε φορά. Ταυτόχρονα, τα σύνορα επιτηρούνται ολοένα και πιο εντατικά προκειμένου να αποτρέψουν την είσοδο ανεπιθύμητων μεταναστών. Ωστόσο, όσο οι αιτίες που προκαλούν τη μετανάστευση υφίστανται και άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να ρισκάρουν προκειμένου να ξεφύγουν από τη μιζέρια, την εξαθλίωση ή και τη φυσική εξόντωση τα σύνορα θα παραβιάζονται. Στις ΗΠΑ, παρά τους τεράστιους πόρους και μέσα που διατίθενται για τον έλεγχο ιδίως των συνόρων με το Μεξικό, υπολογίζεται ότι ζουν τουλάχιστον 12 εκατομμύρια παράνομα εισελθόντες μετανάστες.

Το ενδιαφέρον είναι πως σύμφωνα με όλες τις σχετικές μελέτες διεθνών οργανισμών κι άλλων φορέων, το οικονομικό κέρδος από μια σχετικά μικρή αύξηση του εργατικού δυναμικού στις αναπτυγμένες χώρες θα επέφερε μια σημαντική αύξηση του παγκόσμιου πλούτου. Το εργατικό δυναμικό λείπει από τις αναπτυγμένες χώρες -λόγω γήρανσης του πληθυσμού και μείωσης του ρυθμού των γεννήσεων- και πλεονάζει στις αναπτυσσόμενες. Είναι επομένως απολύτως ορθολογικό κι αμοιβαία επωφελές να καλυφθεί αυτή η έλλειψη με την αύξηση της μετανάστευσης και μάλιστα σύμφωνα με τις σχετικές προβολές των τωρινών δεδομένων στις επόμενες δεκαετίες αυτές οι τάσεις θα επιταθούν. Υπάρχει λοιπόν μια δυσαρμονία που, κατά τους συγγραφείς του βιβλίου, θα πρέπει να αρθεί με αλλαγή στη μεταναστευτική πολιτική παγκοσμίως, ειδάλλως οι συγκρούσεις και τα προβλήματα που προκύπτουν από αυτήν θα γίνονται ολοένα κι εντονότερα. Αποτελεί δε κι ένα παράδοξο της εποχής: πώς από τη μία επιτείνονται οι παγκοσμιοποιητικές διαδικασίες στην οικονομία, την τεχνολογία, την επικοινωνία κ.ο.κ., αλλά στη μετακίνηση των ανθρώπων (εξαιρουμένων των προνομιούχων και των εύπορων) τίθενται ολοένα και μεγαλύτερα εμπόδια.

Βεβαίως, μια μεταναστευτική πολιτική θα πρέπει να είναι εκλεπτυσμένη έτσι ώστε να μπορεί να αντιμετωπίζει τη βραχυπρόθεσμη κυρίως επιβάρυνση που προκύπτει από τη μετανάστευση σε συγκεκριμένες κατηγορίες πληθυσμού ή περιοχές. Όμως αυτό είναι τελικά το θέμα: ότι κοινωνικά προβλήματα που τυχόν προκύπτουν από τη συμβίωση με τους «ξένους» κακώς ανάγονται στους ίδιους τους νεοφερμένους και την κουλτούρα τους, και την ανόητη οικονομικά αντίληψη που συμπυκνώνεται στο «μας τρώνε τις δουλειές», ενώ οφείλονται πρωτίστως στην ασυναρτησία της ίδιας της μεταναστευτικής πολιτικής η οποία βεβαίως τροφοδοτείται συχνά από ξενοφοβικά και ρατσιστικά στερεότυπα.

Το μεταναστευτικό φαινόμενο στο εγγύς μέλλον

Άκρως ανησυχητικές είναι οι προβλέψεις 500 επιστημόνων από όλο τον κόσμο σύμφωνα με τις οποίες μέχρι το 2050 ο μισός πληθυσμός της Γης δεν θα έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Οι κλιματικές αλλαγές, η ρύπανση και η αλόγιστη κατανάλωση είναι οι βασικές αιτίες αυτής της εξέλιξης.

«Μέσα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, σε 1-2 γενιές, η πλειοψηφία του πληθυσμού της Γης, που θα ανέρχεται σε περίπου 9 δισ. ανθρώπους, θα έχει αδυναμία πρόσβασης σε πόσιμο νερό, το πλέον κρίσιμο και αναντικατάστατο στοιχείο επιβίωσης. Πρόκειται για μια έλλειψη που έχει επιβάλει στον εαυτό του ο άνθρωπος, αλλά πιστεύουμε ότι η κατάσταση είναι αντιστρέψιμη »αναφέρει ο Γιάνος Μπογκάρντι, του Πανεπιστημίου της Βόννης και εκ των επικεφαλής του GWSP.

Η νέα εποχή

Τα μέλη του GWSP κάνουν λόγο για μια νέα εποχή στην ιστορία του πλανήτη την οποία αναφέρουν ως «« Ανθρωπόκαινο ». Πρόκειται για μια εποχή κατά την οποία η ανθρώπινη δραστηριότητα επιδρά με πολύ αρνητικό τρόπο πάνω στον πλανήτη. Ορισμένα από τα παραδείγματα που αναφέρουν οι ερευνητές στη μελέτη τους είναι:

• Τα δύο τρίτα των δέλτα των μεγάλων ποταμών σταδιακά βυθίζονται και εξαφανίζονται με ρυθμό έως τετραπλάσιο σε σχέση με την άνοδο της στάθμης των θαλασσών.

• Αυξάνονται συνεχώς οι πλημμύρες των ποταμών που οφείλονται σε ανθρώπινες δραστηριότητες.

• Τα Τελευταία 130 χρόνια ένα μεγάλο φράγμα κτιζόταν κάθε μέρα κάπου στον πλανήτη, με αποτέλεσμα πολλές χιλιάδες φράγματα να διαστρεβλώνουν τις ροές των ποταμών καταστρέφοντας τα οικοσυστήματα τα οποία είχαν αναπτυχθεί και εξελιχθεί επί χιλιάδες χρόνια στη ροή των ποταμών.

• Οι συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες άρδευσης για γεωργικές ή άλλες χρήσεις αποστραγγίζουν ποτάμια και άλλες πηγές γλυκού νερού. Υπολογίζεται ότι οι περιοχές καλλιέργειας στη Γη καλύπτουν έκταση ίση με εκείνη της Νοτίου Αμερικής και έκταση ίση με εκείνη της Αφρικής για την εκτροφή ζώων.

Οι επιπτώσεις

Όπως αναφέρουν οι ειδικοί, οι επιπτώσεις αυτής της εξέλιξης θα είναι δραματικές. Θεωρείται δεδομένο ότι θα ξεκινήσουν σύντομα μαζικές μεταναστεύσεις ανθρώπων από τις περιοχές που δεν έχουν πόσιμο νερό προς άλλες που έχουν περισσότερο. Οι μετανάστες του νερού θα προστεθούν σε εκείνους που αναμένεται να φύγουν από παράκτιες περιοχές που κινδυνεύουν να βυθιστούν ή να πλημμυρίσουν εξαιτίας της ανόδου της στάθμης των υδάτων καθώς και σε εκείνους που άλλα καιρικά φαινόμενα (π.χ ξηρασία) θα τους υποχρεώσουν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Τα ρεύματα των περιβαλλοντικών προσφύγων αναπόφευκτα θα τροφοδοτήσουν νέες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εντάσεις, πιθανώς και πολέμους.

Η Μετανάστευση σήμερα

Η μετανάστευση, λοιπόν, δεν είναι άγνωστο φαινόμενο στην Ιστορία μας. Παρ 'όλα αυτά υπάρχουν σήμερα ορισμένα στοιχεία που διαφοροποιούν τη σημερινή μετανάστευση από ανάλογα φαινόμενα του παρελθόντος. Οπως υποστηρίζει ο Khalid Κοσέρ σε άρθρο του στο «Current Ιστορία» δύο από τα νέα στοιχεία είναι:

* Ο μεγάλος αριθμός των μεταναστών.

* Η εκρηκτική αύξηση της «λαθρο» -μετανάστευσης.

Όσον αφορά τον αριθμό των μεταναστών, αν προσδιορίσουμε ως μετανάστη κάποιον που μένει έξω από τη χώρα του πάνω από ένα έτος, υπολογίζεται ότι υπάρχουν σήμερα πάνω από 200 εκατομμύρια μετανάστες παγκοσμίως -όσο περίπου ο πληθυσμός της Βραζιλίας. Σήμερα 1 στα 35 άτομα είναι ένας διεθνής μετανάστης. Η μετανάστευση είναι επίσης ένα πολύ πιο παγκοσμιοποιημένο φαινόμενο σε σχέση με άλλες περιόδους της Ιστορίας, καθώς οι μετανάστες ταξιδεύουν σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Το 2005 υπήρχαν 60 εκατομμύρια διεθνείς μετανάστες στην Ευρώπη, 44 εκατομμύρια στην Ασία, 41 εκατομμύρια στη Βόρειο Αμερική, 16 εκατομμύρια στην Αφρική και από 6 εκατομμύρια στη Λατινική Αμερική και στην Αυστραλία. Το μεγαλύτερο ποσοστό των μεταναστών -35 εκατομμύρια- ζουν στις ΗΠΑ και ακολουθεί η Ρωσική Ομοσπονδία με 13 εκατομμύρια και η Γερμανία, η Ουκρανία και η Ινδία, που η κάθε μια φιλοξενεί περίπου 7 εκατομμύρια μετανάστες.

Η παράνομη μετανάστευση και οι επιπτώσεις της.

(Ο όρος λαθρομετανάστευση και ιδιαίτερα λαθρομετανάστης δεν είναι αποδεκτός από τον γράφοντα. Κανείς δεν είναι λαθραίος σ 'αυτόν τον κόσμο. Ο όρος παράνομη μετανάστευση αντικαθιστά τον μη αποδεκτό όρο «λαθρομετανάστευση».)

Είναι γεγονός ότι η παράνομη μετανάστευση είναι το στοιχείο εκείνο στο οποίο επικεντρώνεται κάθε δημόσια συζήτηση για τη μετανάστευση. Αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους. Ένας λόγος είναι ο αυξημένος κίνδυνος για την ασφάλεια που συνεπάγεται η παράνομη μετανάστευση -οι τρομοκρατικές ενέργειες, η μεταφορά μεταδοτικών ασθενειών και, φυσικά, η εγκληματικότητα.

Επίσης, η παράνομη μετανάστευση θεωρείται ότι παραβιάζει άμεσα τα κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών. Τέλος, τα παράνομα δίκτυα διακίνησης παρανόμων μεταναστών συνιστούν άμεσο κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια της χώρας, καθώς ενισχύουν τη διαφθορά των αρχών και το οργανωμένο έγκλημα.

Όμως ίσως τις χειρότερες επιπτώσεις της παράνομης μετανάστευση να τις βιώνουν οι νόμιμοι μετανάστες. Στον βαθμό που οι παράνομοι μετανάστες παίρνουν θέσεις εργασίας από τους ντόπιους (προφέροντας την εργασία τους φτηνότερα), προκαλούν την έκρηξη ξενοφοβίας μεταξύ του ντόπιου πληθυσμού που στρέφεται εναντίον πάντων -τόσο των παρανόμων μεταναστών όσο και των νόμιμων μεταναστών.

«Όταν η παράνομη μετανάστευση -γράφει ο Koser- έχει ως αποτέλεσμα τον ανταγωνισμό για σπάνιες θέσεις εργασίας, μπορεί να δημιουργήσει αισθήματα ξενοφοβίας. Αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι τα ξενοφοβικά αισθήματα σ 'αυτές τις περιπτώσεις δεν έχουν στόχο μόνο τους παράνομους μετανάστες, αλλά επίσης και τους νόμιμους μετανάστες, τους πρόσφυγες και τα μέλη των εθνικών μειονοτήτων ».

Η Ελλάδα και η μετανάστευση σήμερα.

Σήμερα η Ελλάδα, όπως και οι άλλες χώρες της νότιας Ευρώπης, από χώρες εξαγωγής μεταναστών έχουν γίνει χώρες υποδοχής.

 Τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα παρουσιάστηκε ένα πρωτοφανές «Κύμα μετανάστευσης νέου επιστημονικού προσωπικού», καθαρό δημιούργημα της παρατεταμένης ύφεσης. Η υψηλή ανεργία και οι χαμηλές απολαβές δείχνουν την πόρτα εξόδου στους νέους, οι οποίοι είναι απογοητευμένοι από την χώρα τους. Στους νέους κυρίαρχα είναι τα συναισθήματα της αγωνίας και της απογοήτευσης για την κατάσταση και τις προοπτικές στην ελληνική οικονομία, αλλά και για το μέλλον, που προβλέπεται δυσοίωνο.

 Από την άλλη πλευρά την ίδια χρονική περίοδο η Ελλάδα υποδέχεται ένα «τεράστιο κύμα» προσφύγων και παρανόμων μεταναστών.

Η μετανάστευση στην Ελλάδα εμφανίζει ιδιομορφίες, υπογράμμισε ο Μάρτιν Μπάλντγουιν Έντουαρντς, διευθυντής στο Παρατηρητήριο Μεσογειακής Μετανάστευσης.

«Η πρώτη ιδιομορφία είναι ότι ένα μεγάλο ποσοστό των μεταναστών, πάνω από το 50% προέρχεται από μία μόνο χώρα, την Αλβανία. Η δεύτερη, είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία των μεταναστών δεν έχει άδεια εργασίας ή παραμονής στην Ελλάδα ενώ στις άλλες νοτιοευρωπαϊκές χώρες οι παράνομοι μετανάστες είναι γύρω στο 50%. Τέλος, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για τους μετανάστες.

Αρκετά αργά, μόλις το 1997 το ελληνικό κράτος άρχισε την προσπάθεια νομιμοποίησης και καταγραφής των μεταναστών αλλά χωρίς ιδιαίτερη συνέπεια ή οργάνωση. Το σημαντικό βήμα έγινε με την απογραφή πληθυσμού του 2001, όταν δόθηκαν εγγυήσεις στους μετανάστες ότι οι πληροφορίες γι 'αυτούς δεν θα έφταναν στις αρχές ή την αστυνομία.

Πριν το τελευταίο κύμα μεταναστών και προσφύγων που κατέκλυσε την Ελλάδα, σύμφωνα με τον πρόεδρο του Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής, Αλέξανδρο Ζαβό, κατ 'εκτίμηση οι παράνομοι μετανάστες ανέβαζαν τον αριθμό των μεταναστών στο ένα περίπου εκατομμύριο.

Μετά την τελευταία εισροή Προσφύγων από την Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν αλλά και παρανόμων μεταναστών από την Αφρική και την Ασία ο συνολικός αριθμός αυτός των «μεταναστών» ανεβαίνει στο ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες ξεπερνώντας για πρώτη φορά το 12% του γηγενούς πληθυσμού.

«Στις χώρες της νότιας Ευρώπης υπάρχουν και μεγάλες διαφορές στο βαθμό κοινωνικής ένταξης των μεταναστών που εξαρτάται, σύμφωνα με τον καθηγητή Νικόλα Μάι του Μητροπολιτικού Πανεπιστημίου του Λονδίνου, από την οργάνωση της εν λόγω κοινωνίας. Αν η κοινωνία των πολιτών είναι καλά οργανωμένη για να ανταποκρίνεται στα διαφορετικά συμφέροντα και ανάγκες του πληθυσμού, τότε μπορεί να ανταποκριθεί και στις νέες ανάγκες των μεταναστών.

Αυτό συνέβη στη βόρεια Ιταλία.

Στην Ελλάδα, χωρίς ανεπτυγμένη κοινωνία των πολιτών, οι μετανάστες τα πρώτα χρόνια ήταν αναγκασμένοι να στηρίζονται μόνο στις δικές τους δυνάμεις. »

Η πολιτιστική προσαρμογή του μετανάστη στη χώρα υποδοχής συνεπάγεται πολλά ψυχολογικά και κοινωνικά προβλήματα. Μεγάλη σημασία έχει η θέση του στην αγορά εργασίας, το οικονομικό, μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο του καθώς και η ικανότητα και διάθεση προσαρμογής του αλλά και η πολιτική αντιμετώπιση του από τη χώρα υποδοχής, η απόσταση της από την Ελλάδα, οι οικονομικές συνθήκες της.

Η γκετοποίηση παρουσιάζεται όταν η χώρα υποδοχής είναι κοντά στην πατρίδα, όταν το μορφωτικό επίπεδο του μετανάστη είναι χαμηλό και όταν η ξένη γλώσσα είναι άγνωστη. Επίσης όταν υπάρχει πολιτιστική απόσταση, η νοοτροπία της κοινωνίας υποδοχής είναι αρνητικά προκατειλημμένη προς τον μετανάστη και όταν υπάρχει η αίσθηση ότι η οικονομική πίτα μικραίνει.

Η αδυναμία της Ευρώπης να διαχειρισθεί το προσφυγικό

Ξημερώματα της Παρασκευής 18/3/2016 οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης φαίνεται ότι κατέληξαν σε κοινό σχέδιο για το προσφυγικό, με το οποίο θα ξεκινούσαν τις διαπραγματεύσεις με την Τουρκία ώστε να προκύψει μια συμφωνία για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Λίγες ώρες αργότερα η ουγγρική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να κλείσει τα κέντρα υποδοχής μεταναστών. Χωρίς αμφιβολία μια τέτοια Ευρώπη που τα μέλη της γελοιοποιούν μ 'αυτόν τον τρόπο την ενιαία έκφρασή της είναι ανίκανη να διαπραγματευτεί με τον οποιοδήποτε και να εγγυηθεί οτιδήποτε.

Η ενωμένη Ευρώπη, που επείγεται τώρα να αντιμετωπίσει το προσφυγικό και το μεταναστευτικό πρόβλημα, είχε αποφασίσει από τον Σεπτέμβριο του 2015, την αναλογική κατανομή σε χώρες-μέλη της 160 χιλιάδων προσφύγων από Ελλάδα και Ιταλία. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, επτά μήνες μετά η εικόνα έχει ως εξής: έχουν μετεγκατασταθεί μόλις 937 πρόσφυγες.

Κροατία, Τσεχία, Δανία, Εσθονία, Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβενία, Σλοβακία δεν υποδέχτηκαν ούτε έναν πρόσφυγα. Βέλγιο, Βουλγαρία, Κύπρος, Ιρλανδία, Λευκορωσία, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, Ρουμανία, Ισπανία, Σουηδία υποδέχτηκαν από 3 έως 20 πρόσφυγες. Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, Πορτογαλία έχουν υποδεχτεί από 50 έως 290 πρόσφυγες.

Ο αριθμός των προσφύγων που πρέπει να μετεγκατασταθούν είναι 159.063. Είναι αυτό εικόνα ενότητας και σοβαρότητας για την ενωμένη Ευρώπη;

Το πρόβλημα της Ευρώπης στο προσφυγικό ζήτημα το περιέγραψε προχθές με απόλυτη σαφήνεια ο Μάρτιν Σουλτς. Ας ξαναθυμηθούμε τι είπε: «Αντιμετωπίζουμε το γεγονός 22 χώρες να αρνούνται να εφαρμόσουν ό, τι συμφώνησαν για τη διαδικασία μετεγκατάστασης. Φανταστείτε δηλαδή πως αν είχαμε διαμοιράσει 160 χιλιάδες πρόσφυγες, δεν θα είχαμε πρόβλημα στην Ειδομένη ».

Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια για τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση. Η αδυναμία της να αντιμετωπίσει το προσφυγικό ζήτημα είναι πρωτίστως εσωτερικό πρόβλημά της, που έδωσε τη δυνατότητα στην Τουρκία να ασκεί εκβιασμούς. Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, η συμφωνία που επιτεύχθηκε, χθες, κινδυνεύει να καταστεί ανεφάρμοστη, κατά τον ίδιο τρόπο που ανεφάρμοστες αποδείχτηκαν και οι προηγούμενες.

Αλλωστε, είναι γνωστό ότι για την εφαρμογή των συμφωνιών δεν αρκούν οι υπογραφές των συμβαλλόμενων μερών.

Πρόβα τζενεράλε

Πρόβα τζενεράλε αποτελεί η σημερινή κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση για το τι θα πρέπει να περιμένουμε στο εγγύς μέλλον σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Είναι ευκαιρία να την εκμεταλλευτούμε, να μάθουμε και να οργανωθούμε για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του μέλλοντος με πυξίδα τις Ευρωπαϊκές αξίες.

Μονόδρομος η μετάβαση στην πράσινη ενέργεια!

100 ημέρες σχεδόν μετά την υπογραφή της Συμφωνίας για το Κλίμα λίγα έχουν αλλάξει. Αισιόδοξη παραμένει η επικεφαλής του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή Κρ. Φικγκουέρες. Εκτιμά ότι το μέλλον βρίσκεται στις ανανεώσιμες πηγές.

Μετά από πολλά εμπόδια, χρονοτριβές, διαπραγματευτικούς σκοπέλους και νομικές ασάφειες η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα που διεξήχθη τον περασμένο Δεκέμβριο κατέληξε τελικά σε συμφωνία. Πλέον οι πανηγυρισμοί και το αρχικό κλίμα ευφορίας έχουν δώσει τη θέση τους στον προβληματισμό για την έμπρακτη υλοποίηση των στόχων από όλες τις υπογράφουσες χώρες. Πού βρισκόμαστε όμως σήμερα? σχεδόν 100 μέρες μετά την υπογραφή της συμφωνίας? Υπάρχει ακόμη δρόμος να διανυθεί, εκτιμά η επικεφαλής του ειδικού τμήματος του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή Κριστιάνα Φιγκουέρες σε συνέντευξή της στο γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων. «Οι εθνικές κυβερνήσεις είναι χαρούμενες και υπερήφανες για αυτό που κατάφεραν στο Παρίσι. Ωστόσο η συμφωνία του Δεκεμβρίου παραμένει ένα μνημόνιο συνεννόησης, το οποίο στη συνέχεια κάθε κράτος θα πρέπει να συγκεκριμενοποιήσει και να υλοποιήσει », απαντά η Κρ. Φιγκουέρες.

Όπως υπογραμμίζει η ίδια το θετικό είναι ότι αυτή τη φορά κοινή βούληση όλων είναι να μην παραμείνει και η συμφωνία αυτή κενό γράμμα ή ευχολόγιο μεγαλόστομων προτάσεων για την προστασία του κλίματος. «Ήδη από τις αρχές του 2016, είχαμε κάποιες πρώτες θετικές ενδείξεις υλοποίησης των δεσμεύσεων. Για παράδειγμα το Μαρόκο εγκαινίασε το μεγαλύτερο ηλιακό πάρκο στον κόσμο. Η Κίνα ανακοίνωσε ότι θα κλείσει περί τα 1000 ορυχεία άνθρακα. Αλλά αυτό που θα ήθελα να τονίσω είναι η μετάβαση σε μια οικονομία που δεν βασίζεται στην καύση ορυκτών υλών είναι στόχος πολλών κρατών έτσι κι αλλιώς εδώ και πολλά χρόνια. Είναι μια διαδικασία που λαμβάνει χώρα σε βάθος χρόνου, η οποία είναι πλέον μη αναστρέψιμη », λέει η επικεφαλής του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή.

Η κλιματική αλλαγή στην κορυφή της ατζέντας του ΟΗΕ

Πολλοί, και ίσως εύλογα, διερωτώνται αν το θέμα της κλιματικής αλλαγής θα παραμείνει στην κορυφή της ατζέντας του ΟΗΕ για πολύ ακόμη, δεδομένης της δύσκολης πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής συγκυρίας διεθνώς. Για την Κριστιάνα Φιγκουέρες όμως δεν ισχύει στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο. «Μπορεί να φαίνεται ότι συμβαίνει αυτό γιατί το θέμα δεν ενδιαφέρει και τόσο τα ΜΜΕ. Η Διεθνής Διάσκεψη για το Κλίμα στο Παρίσι ήταν μια καλή ευκαιρία να προβληθεί αυτό το θέμα εκ νέου σε παγκόσμιο επίπεδο, ωστόσο από εδώ και πέρα ​​το θέμα της ενεργειακής μετάβασης εναπόκειται στα χέρια των 195 χωρών που συνυπέγραψαν », λέει η ίδια χαρακτηριστικά. Για την επικεφαλής του ΟΗΕ, παρά τις σφοδρές επικρίσεις που ακούγονται διεθνώς αναφορικά με την «προδιαγεγραμμμένη» αποτυχία αντίστοιχων εγχειρημάτων, υπάρχει πλέον πρόσφορο έδαφος για την ευδοκίμηση αυτής της συμφωνίας στην πράξη, σε αντίθεση για παράδειγμα με την προγενέστερη συμφωνία της Κοπεγχάγης για το κλίμα.

Το κλειδί της επιτυχίας αυτή τη φορά έγκειται, εκτιμά η Φιγκουέρες, στις πιο αυστηρές νομικές δεσμεύσεις που δέχεται πλέον κάθε χώρα να ανάλάβει. «Κάθε πέντε χρόνια όλες οι χώρες θα πρέπει τεκμηριωμένα να παρουσιάσουν τι έχουν κάνει στον τομέα της προστασίας του κλίματος. Πρόκειται για μια επιταγή της παγκόσμιας κοινότητας για συλλογική πρόοδο στον τομέα αυτό ». Για την επικεφαλής του ΟΗΕ το μέλλον, τόσο στις πλούσιες όσο και στις γοργά αναπτυσσόμενες χώρες, βρίσκεται σε κάθε περίπτωση στην πράσινη ενέργεια και τις ανανεώσιμες πηγές. Αυτό πιστοποιείται άλλωστε από την γενικότερη τάση που παρατηρείται ακόμη και σε απομακρυσμένες, μικρές νησιωτικές χώρας, οι οποίες στρέφονται ολένα περισσότερο στην αξιοποίηση της ηλιακής και αιολικής ενέργειας. Το μόνο αγκάθι που απομένει στην πράξη είναι φυσικά το ζήτημα της χρηματοδότησης αντίστοιχων προγραμμάτων, ιδίως σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Για την Φιγκουέρες τα κεφάλαια αυτό μπορούν να προέλθουν μόνο μέσω μιας δυναμικής συνέργειας κρατικής και ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

Dpa / Δήμητρα Κυρανούδη
Deutsche Welle

"Μαγικό" υλικό αλλάζει σχήμα από μόνο του! (video)

Ένα αυτόνομο υλικό που κάνει ... τα δικά του, καθώς διπλώνει-ξεδιπλώνει, λυγίζει, συρρικνώνεται και ξαναδιογκώνεται από μόνο του, χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση, δημιούργησαν ερευνητές στις ΗΠΑ. Και όλα αυτά συμβαίνουν μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα.

       

Μάλιστα όταν το τρισδιάστατο «μαγικό» υλικό τεντωθεί και γίνει επίπεδο, μπορεί να αντέξει το βάρος ενός ελέφαντα!

Οι επιστήμονες της Σχολής Μηχανικής και Εφαρμοσμένων Επιστημών «Τζον Πόλσον» του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια Κάτια Μπερτόλντι, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature Communications".

Το προσαρμόσιμο υλικό -που θυμίζει το οριγκάμι (τα καλλιτεχνικά διπλωμένα χαρτιά των Ιαπώνων) - μπορεί να αξιοποιηθεί για να δημιουργηθούν αντικείμενα μεταβαλλόμενης αρχιτεκτονικής, των οποίων το σχήμα, το μέγεθος και ο όγκος μπορούν να αλλάζουν δραστικά. Επίσης μπορεί να μεταβάλλεται από εύκαμπτο σε άκαμπτο και αντίστροφα.

Το υλικό που αυτενεργεί, είναι αρχικά ένας κύβος, που αποτελείται από επιμέρους μικροσκοπικους κύβους, οι οποίοι -χάρη σε ενσωματωμένους μηχανισμούς ενεργοποίησης- είναι δυνατό να παραμορφωθούν και να αναδιαταχθούν, έτσι ώστε το υλικό να γίνει ... αγνώριστο. Η αυτο-μεταμόρφωση κάθε φορά του υλικού μπορεί να προγραμματισθεί εκ των προτέρων.

Επιπλέον, το υλικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε διάφορες κλίμακες, από την πολύ μικρή (π.χ. για να δημιουργηθεί ένα χειρουργικό «μπαλονάκι») έως την πολύ μεγάλη (για να κατασκευασθεί ένα φορητό καταφύγιο για περιπτώσεις φυσικών καταστροφών ή ανθρωπιστικών κρίσεων). Με αυτό τον τρόπο, ένα ολόκληρο σπίτι μπορεί να χωράει μέσα σε ένα σακίδιο πλάτης!

H ζωή μετά από 100 χρόνια.

Τα συμπεράσματα των ειδικών στην Έκθεση "SmartThings Future» με θέμα τον τρόπο ζωής μετά από 100 χρόνια

Μια πρόταση της έκθεσης "SmartThings Future" της Samsung, παρουσιάζει υποβρύχια πόλη κατά το έτος 2116.

video: Samsung SmartThings Future

Super-ουρανοξύστες, όπως φαίνεται σε αυτήν την εικόνα, θα μπορούσαν να παρέχουν στέγαση σε 2116.

Φανταστείτε, λοιπόν, υποβρύχιες και υπόγεια πόλεις, σούπερ ουρανοξύστες και τρόφιμα με 3D εκτύπωση και για μεταφορές super-drones.

10 Πρωτοποριακά Κτίρια κατασκευασμένα από πλαστικό.

Tο «πλαστικό» εφευρέθηκε από τον Alexander Parkes το 1856, και από τότε έχει συνεχή παρουσία μέχρι σήμερα,  στον σύγχρονο κόσμο μας,προσπαθώντας να τονίσει το πόσο ευπροσάρμοστο υλικό είναι και ότι μπορεί να εφαρμοσθεί σχεδόν σε όλους τους τομείς κατασκευών.

Όμως στην αρχιτεκτονική, μέχρι πρόσφατα, έχει χρησιμοποιηθεί σαν «υλικό μίμησης» βελτιώνοντας κατά περίπτωση αντοχή, το μέγεθος όσο και την αισθητική, υλικών όπως το ξύλο, το μέταλλο, το γυαλί και τη πέτρα δίνοντας λύσεις χαμηλού κόστους.

Είναι όμως πολύ λίγος ο καιρός που οι σύγχρονοι αρχιτέκτονες το έχουν «αναγνωρίσει» σαν ένα πρωτοποριακό βασικό (θεμελιώδες) δομικό υλικό, είτε χρησιμοποιώντας το ως μια λεπτή μεμβράνη, ένα εύκαμπτο φύλλο, ή ως ένα μορφολογικό στοιχείο. Τα πλαστικά, σε πολλές εφαρμογές τους, μπορούν να προσαρμοστούν στις επιθυμίες του αρχιτέκτονα και τις ανάγκες του έργου. Φουτουριστικές κατασκευές με τέλειο φινίρισμα και χαμηλό κόστος κατασκευάζονται με πλαστικά χωρίς κανένα φυσικό υλικό να μην μπορεί να τα συναγωνιστεί. Στη συνέχεια παρουσιάζονται μερικά από τα πιο καινοτόμα κτίρια, κάποια προσωρινά και κάποια όχι, όπου είναι εμφανείς οι δυνατότητες των πλαστικών.

 Ένα αέρινο σπίτι στην Πολωνία σε χρώμα μαύρο ματ επενδυμένο με Thermopian, ένα μονωτικό πλαστικό που χρησιμοποιείται συνήθως για στέγες. Το σπίτι, που διαθέτει ένα διακριτικό εξωτερικό τοίχο που μιμείται μια ανοιχτή πόρτα, είναι το έργο του Moomoo Αρχιτέκτονες.

Το Εθνικό Κέντρο Υγρού Στίβου στο Πεκίνο διαθέτει εξωτερική επικάλυψη από ETFE, ένα ανθεκτικό πλαστικό που χρησιμοποιείται για κατασκευή στεγών, εμπνευσμένο από σαπουνόφουσκες. Ανεπίσημα γνωστό ως Watercube. Η δομή σχεδιάστηκε το 2008

από το Αρχιτεκτονικό γραφείο «ΜΔ Αρχιτέκτονες και Arup».

Μονοκατοικία στο Δουβλίνο με επικάλυψη από ακρυλικό κυψελωτό πλαστικό φύλλο, όπως είναι γνωστό, σχεδιάσμένο από την «Αρχιτεκτονική Δημοκρατία»

Οι λευκοί τσιμεντένιοι τοίχοι του συγκεκριμένου κτιρίου στο Αλμπαθέτε της Ισπανίας, περιβάλλονται από μια ένα ημιδιάφανο πέτασμα από διάτρητο πλαστικό. Σχεδίαση από «Cor & Asociados».

Κυματοειδή πλαστικά διάφανα φύλλα τοποθετημένα σε ξύλινα πλαίσια στην πρόσοψη του κτιρίου, επιτρέπουν την δίοδο του φωτός. Το κτίριο στην Kanagawa της Ιαπωνίας, βρίσκεται στην πίσω αυλή του σπιτιού ενός φωτογράφου και λειτουργεί ως ένα φωτογραφικό στούντιο, απόλυτα λουσμένο από φως φιλτραρισμένο από το ακρυλικό πλαστικό.

Σχεδιασμός από την «FT Αρχιτέκτονες».

Το Ξενοδοχείο Καπόκ, γνωστό ως «θολό ξενοδοχείο», διαθέτει εξωτερικό πέτασμα από δίχτυ κατασκευασμένο από fiberglass ενισχυμένο. Εμπνευσμένο από ένα παραδοσιακό κινεζικό φανάρι. Η σχετική δομή σχεδιάστηκε από Studio Πέι-Zhu και λάμπει μέσα στη νύχτα.

Γνωστό ως Τόνι Farm, αυτή η κατασκευή στη Σαγκάη είναι φτιαγμένη από πράσινο πλαστικά ναυτιλιακά κοντεϊνερς. Βρίσκεται στο μεγαλύτερο βιολογικό αγρόκτημα της πόλης και λειτουργεί σαν χώρος φιλοξενείας. Σχεδιάστηκε από «Studio Playze».

Στην Κύπρο, βρίσκεται το κτίριο αυτό που φιλοξενεί το «Ερευνητικό Κέντρο Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστήμιο Λευκωσίας» και αφορά την αναδιαμόρφωση παλιού εργοστασίου παπουτσιών στη βιομηχανική περιοχή Έγκωμης Λευκωσίας. Καλύπτεται από πολύχρωμα πολυκαρβονικά φύλλα.

Η κατασκευή που σχεδιάστηκε από τον Πέτρο Κωνσταντίνου και Γιώργος Χατζηχρήστου Αρχιτέκτονες-παρέχει άφθονο φως για τους φοιτητές που σπουδάζουν στην Αρχιτεκτονικής Σχολής Λευκωσίας

Η «15η Serpentine Gallery Pavilion», που σχεδιάστηκε από SalgasCano για τον ομώνυμου τόπο τέχνης στο Λονδίνο, έγινε με ταινίες και φύλλα από διαφανές, χρωματιστό ETFE πλαστικό.

Σχεδιασμένο από ACXT, το Στάδιο San Mamés στο Μπιλμπάο της Ισπανίας, χαρακτηρίζεται από μια πρόσοψη από «στριμμένα» λευκά πάνελ κατασκευασμένα από πλαστικό ETFE.